Wrong signals •Hemmings•

50 {Road}

ETAP TRZECI:
Kariera

Udało im się.

Osiągneli sukces w bardzo krótkim czasie. Wydali małą płytę, koncertowali w małych klubach w mieście, a teraz jadą w trasie po całej Wielkiej Brytanii, wraz z kilkoma Francuskimi i Hiszpańskimi barami.

Moja dziewczyna zrobiła się trochę sławna.

Ja dużo trenowałem, ona dużo śpiewała.

Niezbyt się uzupełnialiśmy. Dlatego nie mogłem podjąć innej decyzji niż wyjazd razem z nią. Sezon się kończył, dlatego mogłem sobie pozwolić na wyjazd, ale nie na długo, bo później spotykam się z ludźmi z kadry i możliwe, że dostanę swoją szanse.

Wtedy wszystko będzie jeszcze bardziej szalone.

Dlatego jadę z nimi. Spędzę z nimi tydzień do dwóch i zrozumiem, o co chodziło Peggy, gdy była ze mną w Paryżu.

- Jesteś gotowy? - Peggy jest podekscytowana trasą, fanami, mną jadącym z nimi.

- Gotowy.

Peggy rzuca się na moją szyje, cały czas się uśmiecha. Kocham uśmiech mojej dziewczyny.

- To będzie najlepszy wyjazd w twoim życiu! Będziemy mieli o wiele więcej czasu dla siebie niż wtedy gdy ja pojechałam z tobą. Będziesz miał dosyć naszych piosenek.

- Peggy, powtarzasz mi to w kółko - całuje ją krótko w usta - Jestem taka podekscytowana, to dzięki tobie, wiesz? Gdyby nie ty, może nigdy bym z nimi nie zagrała..

- Nie zapomnij wspomnieć o mnie w wywiadach, wszyscy muszą wiedzieć, że masz chłopaka.

Peggy zaczyna chichotać.

- Czyżby odzywał się w tobie zazdrośnik?

Gryzę ją w nos, ale to wcale jej nie przeraża.

- Chodźmy - odsuwa się ode mnie, ale ja przyciągam ją do siebie z powrotem.

- Jestem z ciebie bardzo dumny, wiesz? - Peggy była taka szczęśliwa, że nie potrzebowała moich komplementów, ale ja zawsze dochodziłem do wniosku, że warto to mówić. To pomaga, gdy masz chwile zwątpienia.

- Wiem i dziękuję, że ze mną jedziesz - szybkie wyjście zamienia się w scenę obściskiwania - Mam nadzieję, że nie będziesz tęsknił za mną jako czirliderką, bo rzuciłam to.

To mnie trochę zaskakuje. Może i skończyła pierwszy rok studiów, a my drugi. Ja nie zrezygnowałem z biegania w szkolnej drużynie, mimo, że dostałem się do kadry, a Peggy po prostu zrezygnowała z czegoś, co lubiła, na rzecz innej rzeczy. Trochę mnie to niepokoiło.

- Dlaczego? - proste pytanie.

- Nie mam na to czasu, Luke! A jak chce porobić gwiazdy to i tak mogę!

- Peggy...

- Cieszmy się trasa i karierą! Kocham śpiewać, zaśpiewać ci coś?

- Kocham cię - przytulam ją do siebie, a ona mocno oddaje uścisk.

- Jestem taka szczęśliwa, że wszystko w końcu idzie po mojej myśli. Mam ciebie - całuje mnie mnie w szczękę - Mam swoją muzykę, zespół, przyjaciół... nie mogłam sobie wymarzyć lepszego życia.

Nie myślała ostatnio zbyt jasno i zapomniała, że nie zostanę z nią tam przez cały czas. Ja miałem treningi i zawody. Musiałem utrzymywać dietę i w miarę odpowiedni tryb życia, żebym cały czas mógł polepszać formę i nie mieć dużych zaległości, gdy wrócę. Peggy życie było prostsze od mojego. Dla nich to wydawało się wielką zabawą, a nie pracą i podziwiałem ich za takie podejście, którego nie potrafiłem stworzyć w swoim życiu.

Nie rozmawialiśmy o tym. Udawaliśmy, że różnice nie mają znaczenia. Zamykaliśmy się w swoich bajkach, a od czasu do czasu tworzyliśmy jeszcze taką dla naszej dwójki.

Związek z Tess był milion razy prostszy.

- Weźmiesz moją torbę, sportowcu? - ściska mojego bicepsa - Może kiedyś spadnę ze sceny, a ty mnie złapiesz.

- Proszę, nie spadaj ze sceny.

- Okej - chichocze - Ale słyszałam, że gwiazdy rocka mają duży apetyt na seks, zrobimy to kiedyś przed koncertem w jakimś ciemnym pokoju? A może garderobie? O Boże! To jest życie!

- Szalona Peggy.

Wkłada dłoń w tylną kieszeń moich spodni, gdy ja trzymam nasze bagaże.

- Twoja Peggy - była słodka, zawsze taka była.

Całuję ją w czoło.

- Kto by pomyślał, że będę się spotykać z wokalistką popularnego zespołu?

- To było twoje marzenie, tylko o tym nie wiedziałeś! - ściska mój tyłek - Peggy marzeniem Luke'a.

- Sądzisz, że jesteś mi przeznaczona?

- A ty nie? Spójrz w gwiazdy! One do nas mówią!