Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 1

~•Σάββατο πρωϊ •~

Μαμά: Ελα Μελίνα σήκω!!
Μελίνα: Άλλα 10 λεπτά σε παρακαλώ
Μαμά: Μελίνα θα χάσουμε την πτήση
Μελίνα: Δεν πειράζει
Μαμά: Μελίνα μίλησα
Μελίνα: Καλά καλά

Τοτε σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια από το κρεβάτι μου,και πήγα στην τουαλέτα αφού έπλυνα το πρόσωπο μου και τα δόντια μού ξανά πήγα στο δωμάτιο μου για να ετοιμαστω.

Αρχικά φόρεσα μια άσπρη μπλούζα, ένα μαύρο ψηλό μέσω τζιν, τα γκρι σταρακια μου και τα μαλιά τα άφησα κάτω. Αφού ήμουν πλέον έτοιμη πήρα την βαλίτσα και το κινητό μου και κατέβηκα κάτω η μαμά μίλαγε στο τηλέφωνο και μετά από 3 λεπτά μου είπε:

Μαμά: Έτοιμη??
Μελίνα: Ναι
Μαμά: Ωραία πάμε
Μελίνα: Ότι πεις

Τοτε αφού κλείδωσε την πόρτα φύγαμε για το αεροδρόμιο όταν φτάσαμε εγώ είδα τα παιδιά είχαν έρθει να με αποχαιρετήσουν τότε άρχισα να κλαίω όταν με πλησίασαν η Ευριδίκη με την Δήμητρα.

Ευριδίκη: Κορίτσι μου καλό ταξίδι και να προσέχεις
Δήμητρα: Θα μας λήψης χαζό
Μελίνα: Και μένα κορίτσια μου θα μου ληψεται όμως θα ερχεσται να με βλέπετε
Ευριδίκη: Ναι θα ερχόμαστε
Δήμητρα: Και θα ερχεσαι ?
Μελίνα: Φυσικά και θα έρχομαι
Γιάννης: Αντίο Μελίνα
Μελίνα: Αντίο αντιγραφέα. Τώρα από πού θα αντιγραφεις την Χημεία?
Γιάννης: Χαχα δεν ξέρω θα βρω μία λύση
Μελίνα: ΟΚ Τότε
Σπύρος: Αντίο Μελίνα ελπίζω να μην μας ξεχάσεις
Μελίνα: Αυτό αποκλείεται δεν θα σας ξεχάσω ποτέ
Σπύρος: Χαίρομαι

Τότε αφού αγκάλιασα και αποχετεισα τα παιδιά μπήκα στο αεροπλάνο μαζί με την μητέρα μού τα δάκρυα δεν έλεγαν να σταματήσουν. Μετά από λίγα λεπτά είχα σταματήσει να κλαίω. Σε όλοι την διαδρομή καμία από εμάς δεν μίλαγε η μαμά μου κάτι χαζευαι στο κινητό της ενώ εγώ άκουγα μουσική, μετά από λίγο με είχε πάρει ο ύπνος.

Γεια σας αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που γράφω στο wattpad.
Eαν σας άρεσε τό κεφάλαιο αφήστε ένα σχόλιο η ένα μικρό🌟
Τα λέμε στο επόμενο😉