Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 36

Έφτασε επιτέλους η μέρα για να φύγουμε στο Παρίσι είμαι τόσο ενθουσιασμένη.Από μικρή ονειρευόμουν να πάω στο Παρίσι και να πού το όνειρο μου βγήκε πραγματικότητα.

Αυτή την στιγμή είμαστε στο αεροδρόμιο και ανεβαινουμε στο αεροπλάνο. Ο Άρης με κρατάει σφιχτά από το χέρι λες και φοβάται πως θα με χάσει. Αφού καθησαμε στης θέσης μας εγώ με τον Άρη η Ζέτα με τον Άλεξ και η Μαρίνα με τον Νίκο.

"Μωρό μου θυμάσαι που σε πρόλαβα εκείνη την μέρα λίγο πριν φύγεις για πάντα από την ζωή μου" είπε καθώς με την παλάμη του χαϊδεύε το μάγουλο μου "Το θυμάμαι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου" είπα και εκείνος ένωσε τα χιλι μας με ένα παθιασμένο φιλί όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας ξερό βήχας.

"Τι θα θελατε να σας προσφαιρουμε?" ρώτησε μια κοπέλα "ο θεός να την κάνει κοπέλα" σκέφτηκα η οποία είχε καρφώσει τα μάτια της πάνω στον Άρη και δεν έλεγε να ξεκολλήσει το ίδιο και αυτός "Εσύ γλυκε μου ξέρω πολύ καλά τι χριαζεσαι" είπε και τότε τα νεύρα μου χτύπησαν καμπανάκι.

"Άκου γλυκιά μου φύγε όσο ποιο γρήγορα μπορείς από εδώ γιατί αν σε πέσεις στα χέρια μου πίστεψε με δεν θα βγεις ζωντανή" είπα καθώς την κοίταζα θυμωμένη "Θέλω καφέ" άκουσα τον Άρη να λέει και τότε τον κοίταξα "Ορίστε γλυκε μου μην χαθουμε" είπε και του έκλεισε το μάτι πήγα να της ορμηξω όταν ένα χέρι με σταμάτησε.

"Θες καφέ Αρουλη?" ρώτησα γεμάτο ειρωνία και πήρα την κούπα που είχε στα χέρια τού "Ναι" είπε ανετος "Ορίστε γλυκε μου" είπα γεμάτο ειρωνία και πήγα να του ρίξω τον καφέ όταν ξαφνικά με σταμάτησε η διευθύντρια

"Κορίτσι μου ηρέμησε" είπε και εγώ την κοίταξα "Όλα εντάξει μια πλάκα ήθελα να κάνω" είπα και εκατσα "Αυτές η πλάκες δεν είναι ωραίες" είπε και έφυγε. "Μωρό μου" είπε και ήρθε να με αγκαλιάσει "Άσεμε" είπα και τον έσπρωξα και κοίταξα από το παράθυρο και τότε ξεκινησαμε.

"Θυμωσες μωρό μού?" με ρώτησε "Τι εγώ? Ούτε καν" είπα καθώς κοίταζα από το παράθυρο "Το ξέρεις ότι θα μεγαλώσει η μύτη σου Πινόκιο" είπε και με αγκάλιασε προσπάθησα να τον σπρωξω ματαιως κόπος όμως.

"Δεν έχω μάτια για καμία άλλη εκτός από εσένα" είπε "Θα στα βγάλω τα μάτια αν γυρισεις να κοιταξεις άλλη" είπα και εκείνος γέλασε "Εντάξει" είπε "Έτσι μπράβο" είπα και μετά εκείνος με φίλησε."Πόσο κέρδισε η Μπαρτσελόνα?" ρώτησα και τον είδα να θυμώνει "Πωω τι μου το θύμισες?" με ρώτησε και εγώ είπα να τον πειραξω λίγο "Τι έγινε χασατε?" είπα "Όχι βασικά ναι" είπε μπερδεμένος "Ναι ή Όχι?" ρώτησα "Ναι αλλά κανονικά έπρεπε να έχουμε νικήσει"Σίγουρα" είπα εγώ "Ειπες κάτι?" ρώτησε "Λέω κρίμα που χάσετε με παράτησες και για τον αγώνα" είπα θυγμενη "Σιγά μωρέ" είπε αδιάφορα και εγώ τον τσιμπησα και εκείνος γέλασε και με αγκάλιασε.