Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 17

Ήταν Κυριακή πρωί εγώ ήμουν ακόμα Αθήνα και έβρεχε πολύ η γιαγιά και ο παππούς είχανε πάει σούπερ μάρκετ και μετά έχουν μια δουλειά από τι είδα στο σημείωμα που ειχε φήσει η γιαγιά στο τραπέζι της κουζίνας.

Τότε αφού έφτιαξα καφέ πήγα στο δωμάτιο και πήρα το κινητό μου με το πού το άνοιξα είδα πως ο Νίκος με είχε πάρει 68 φορές τηλέφωνο και μου είχε στείλει 85 μύνημα "τι να έχει γίνει άραγε?" σκέφτηκα.

Τότε πήρα τον Νίκο τηλέφωνο μετά από τρία μπιπ το σήκωσε
"Ναι"Έλα Νίκο τι έγινε? Και με έχεις πάρει τόσες φορές τηλέφωνο"Μελίνα ο Άρης είναι σοβαρά στο νοσοκομείο του Ντάνιελ"Γιατί τι έγινε?"Ο πατέρας μας έβαλε τους άντρες του να τον τραυματισουν"ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ?" είπα φωνάζοντας "Πιστεύει πως ο Άρης έβαλε τον Άγγελο να σε δαγκώσει εκείνη την μέρα και όταν σε μύρισε"Τι σοβαρά τώρα? Πως είναι ο Άρης?"Ο Ντάνιελ λέει πως είναι καλά όμως βρίσκεται ακόμα στο νοσοκομείο"Εντάξει Νίκο κλησε έρχομαι Θεσσαλονίκη" είπα και το έκλεισα.

Θεέ μου δεν το πιστεύω πως ο Άρης είναι στο νοσοκομείο εξετιας μού. Άρχισα να ετοιμαζω γρήγορα την βαλίτσα μου αφού ετοιμάστηκα και ήμουν πλέον έτοιμη πήρα την βαλίτσα μου και άφησα ένα σημείωμα στήν γιαγιά και τον παππού.

Στην συνέχεια έφυγα για το αεροδρόμιο αφού έκανα το τσεκιν έφυγα για Θεσσαλονίκη συνέχεια σκεφτόμουν τον Άρη κάθε μέρα κάτι ώρα και λεπτό τον σκέφτομαι γιατί όμως έχω φάει τέτοιο κόλλημα μαζί του αυτός δεν με συμπαθεί και το χειρότερο έχει κορίτσι.

Μετά από μισή ώρα είχα φτάσει πλέον Θεσσαλονίκη ο Νίκος με περίμενε εκεί "Μελίνα είσαι καλά?" με ρώτησε "Μπορούμε να πάμε στον Άρη?" ρωτησα και έφυγα από την αγκαλιά του εκείνος μου απάντησε καταφατικα και φύγαμε

Ύστερα από λίγο είχαμε φτάσει στο νοσοκομείο με το που παρκαρε το αυτοκίνητο βγήκα τρέχοντας από εκεί και έτρεξα γρήγορα μέσα στο νοσοκομείο καθώς έτρεχα έπεσα πάνω σε κάτι σκληρό και παγωμένο.

"Μελίνα τι κάνεις εσύ εδώ?" είπε αυτός που βρισκόταν μπροστά μού αυτή η φωνή μου είναι γνωστή είναι του Ντάνιελ"Ντάνιελ?"ρώτησα "Μελίνα τι κάνεις εδώ?"Ήρθα να δω τον Άρη πως είναι?" είπα "Μελίνα εδώ είσαι?" ρώτησε ο Νίκος "Ναι εδώ είμαι. Μπορώ να δω τον Άρη Ντάνιελ?"Όχι Μελίνα δεν μπορείς να τον δεις.Φύγε σε παρακαλώ" είπε και με προσπέρασε.

Τότε εγώ τον έπιασα από το μπράτσο εκείνος γύρισε και με κοίταξε "ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΑΡΗ" είπα φωνάζοντας με βουρκομενα μάτια "Όχι Μελίνα γιατί ο Άρης είναι σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας σου"Σέ παρακαλώ άσε με να τον εδώ και μετά σου υπόσχομαι θα μείνω μακριά τού" είπα καθώς δάκρυα έπεφταν από τα μάτια.

Ο Ντάνιελ κοίταξε τόν Νίκο ο οποίος δεν είχε πει λέξη μέχρι τώρα. Τότε ο Ντάνιελ είπε"Ακολούθησε με"είπε και τον ακολούθησα με πήγε στο δωμάτιο του Άρη όπου εκεί βρισκόταν η Ζέτα με την Μαρίνα.

"Μελίνα?" ρώτησε η Ζέτα εγώ δεν της απάντησα "Ζέτα έχει έρθει να δει τον Άρη και μετά θα φύγει" ειπε τότε εγώ φόρεσα αυτή την μπλε στολή και μπήκα μέσα. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι φαινόταν τόσο αδύναμος δάκρυα άρχισαν να πέφτουν δάκρυα από τα μάτια μου τον πλησίασα και εκατσα  σε μια καρέκλα δίπλα του.

Του έπιασα το χέρι ήταν αρκετά παγωμένο τότε τού είπα "Μαϊμού μου συγνώμη εγώ φταιω που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Γίνε καλά και σου υπόσχομαι πως θα μείνω μακριά σου αρκεί να γίνεις καλά μαϊμού μου" είπα κλαίγοντας και τότε σηκώθηκα από την καρέκλα και πήγα να τραβηξω το χέρι μού όταν ξαφνικά ο Άρης το έσφιξε "Με...Με..Μελίνα" είπε

Τότε εγώ σκούπισα τα δάκρυα και τον πλησίασα "Άρη είσαι καλά?"Ποναω" είπε "Περίμενε πάω να φωναξω τον Ντάνιελ" είπα και έτρεξα γρήγορα."Ντάνιελ Ντάνιελ Ντάνιελ ο Άρης ο Άρης ο Άρης"Τι έγινε Μελίνα?"είπε η Ζέτα "Ξύπνησε ο Άρης και μου μίλησε" Τι???"είπε η Ζέτα ενθουσιασμένη "Πάω να δω" είπε ό Ντάνιελ "Εσείς καλύτερα να φύγετε" είπε ο Ντάνιελ "Μα..."Μελίνα κάτι είπαμε πρίν" είπε και έφυγε

"Έλα Μελίνα πάμε εμείς" είπε ο Νίκος τότε εγώ τόν ακολούθησα έχουν δίκιο τά παιδιά ότι και αν πουν έχουν δίκιο εγώ φτεω για όλα. Πρέπει να μιλήσω όπως δι ποτε με τον πατέρα μου δεν θα πώ τίποτα στον Νίκο γιατί θα με εμποδίσει να πάω. Το πείρα απόφαση όμως πρέπει να μιλήσουμε όπως δι ποτέ εάν έχει κάποιο πρόβλημα τότε θα το λύσουμε μαζί γιατί είμαι σίγουρη πως όλα γίνονται εξετιας μού. Επείσης σκέφτομαι να επιστρέψω στην Αθήνα γιατί είναι κρίμα να την πληρώνουν άτομα που δεν φταίνε για μένα.

Μετά από λίγο ο Νίκος με άφησε σπίτι γιατί είχε μια δουλειά είπε. Τότε εγώ ανέβηκα πάνω ετοιμασα της βαλίτσες μου και στην συνέχεια έκανα ένα ζεστό μπάνιο για να ηρεμισω λίγο όμως δεν μπορούσα να ηρεμισω με τίποτα συνέχεια σκεφτόμουν την μαϊμού μου θυμήθηκα ότι έχει γίνει μεταξύ μας και χωρίς να το καταλάβω εκλεγα τότε σκουπησα τα δάκρυα μου και αφού τελείωσα το μπάνιο μου φόρεσα της  μπιτζαμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μπας και κοιμηθώ λίγο όμως πολά ερωτήματα με  εμπόδιζαν να κοιμηθώ μετά από 3 ώρες  με πήρε ο ύπνος κατά της 5:00 η ώρα