Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 58

Μελίνα ΡΟV

Αισθάνομαι κάποιος να μου χαϊδεύει τα μαλλιά μαλακά κάτι που μου αρέσει αρκετά.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Άρη να μου χαμογελάει με ένα υπέροχο χαμόγελο.

"Καλημέρα μωρό μου" τον άκουσα να λέει καθώς ένωσε τα χείλη μας με ένα απλό φιλί.

"Καλημέρα ζωή μου" είπα και του χαμογέλασα.

"Πως νιώθεις;" με ρώτησε.

"Καλύτερα" είπα και τον αγκάλιασα.

"Σε ευχαριστώ Αρη" είπα καθώς τον εσφυγα στην αγκαλιά μου.

"Τίποτα λατρεία μου" είπε και με φίλησε.

Τότε σηκωθήκαμε και αφού κάναμε μπάνιο κατεβήκαμε κάτω όπου ήταν οι άλλοι και συζητούσαν.

"Που είναι η Αγάπη;" ρώτησα τρομαγμένη.

"Κοιμάται με την Μαρίνα" είπε η Ζετα και τότε εγώ με τον Άρη καθίσαμε στο καναπέ.

"Αρη δεν ισχύει τίποτα από αυτά που σου είπε λέει ψέματα" άκουσα τον Αλεξ να λέει και τότε κοίταξα τον Αρη.

"Ήμουν σίγουρος θα την σκοτώσω" τον άκουσα να λέει και σηκώθηκε απότομα από δίπλα μου.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησα.

"Κάτσε κάτω Αρη δεν είναι ώρα για τσαμπουκαδες πρέπει να φερθουμε έξυπνα" είπε ο Ντάνιελ.

"Αρη τι συμβαίνει θα μου πεις;" ρώτησα τότε ο Άρης με κοίταξε και άρχισε να μου λέει τι έχει συμβεί.

"Μου κάνετε πλάκα σωστά;" ρώτησα ταραγμένη.

"Όχι μωρό μου" είπε ο Άρης και με αγκάλιασε.

"Μην κλαις θα βρούμε μια λύση αρκεί να είμαστε ενωμένοι" είπε ο Νίκος.

"Δεν θέλω να μου πάρουν την μικρή Άρη κάνε κάτι σε παρακαλώ" είπα κλαίγοντας.

"Εντάξει μωρό μου ηρέμησε" τον άκουσα να λέει.

Ύστερα από λίγο βλέπω την μικρή να με πλησιάζει.

"Χιονατι μου" είπα καθώς την έσφιξα στην αγκαλιά μου.

"Μανούλα" την άκουσα να λέει καθώς μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.

"Ψυχή μου είσαι καλά;" την ρώτησα.

"Ναι μανούλα μην ανησυχείς" είπε και μου σκούπισε τα δάκρυα.

Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα και όλοι σηκωθήκαμε ο Άρης με έσπρωξε μαζί με την μικρή πίσω του.

Ο Ντάνιελ πήγε να ανοίξει και μέσα μπήκε ο πατέρας μου με τον πατέρα του Αρη.

"Δεν είστε ασφαλείς εδώ πρέπει να φύγετε κάνουμε ότι μπορούμε για να σας βοηθήσουμε" είπε ο πατέρας μου και αφού έδωσαν ένα χαρτί στο Ντάνιελ έφυγαν.

"Τι είναι;" ρώτησε ο Νίκος.

Και εγώ πήρα την μικρή αγκαλιά.

"Είναι μια διεύθυνση εκεί θα ήμαστε ποιο ασφαλείς" είπε η Ζετα.

Τότε ετοιμαστηκαμε στα γρήγορα για να φύγουμε. Αφού μπήκαμε στο αυτοκίνητο αρχίσαμε να οδηγαμε προς μια άγνωστη κατεύθυνση για μένα όταν ξαφνικά μπροστά μας εμφανίστηκαν ο/οι.........