Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 45

Είναι απόγευμα και περιμένω με ανυπομονησία να έρθει ο παππούς μου με την γιαγιά και τον Άρη ο οποίος πήγε να τους πάρει για να τους φέρει.

Καθώς ήμουν στο δωμάτιο και το τακτοποιουσα σκέφτηκα να αλλάξω και ρούχα τοτε έβγαλα την  μαύρη μακρύ μανίκι μπλούζα μου νιωσα ένα χέρι να τυλίγετε στην κοιλιά μου τότε απομακρυνθεικα γρήγορα τρομαγμένη.

"Τι θες εσύ εδώ?" ρώτησα τρομαγμένη καθώς έκρυψα το σώμα μου με την μπλούζα που μόλις είχα βγάλει.

"Απλά είπα να περάσω να σε δω κακό είναι?" τον άκουσα να λέει πονηρά.

"Μην πλησιάζεις" είπα τρομαγμένη όταν ξαφνικά ένιωσα ένα πόνο στην κοιλιά μου και έβγαλα μια κραυγή πόνου.

"Είσαι καλά έλα να καθίσεις λίγο" μου είπε και τότε εγω κάθισα στο κρεβάτι τρέμοντας ολόκληρη.

"Φύγε" είπα τραυλιζοντας και δεν ήξερα γιατί.

"Εντάξει θα φύγω αφού πρώτα κάνω αυτό" τον άκουσα να λέει και ξαφνικά ένωσε τα χείλη μας με ένα παθιασμένο φιλί και με ξάπλωσε στο κρεβάτι.

"Τι κάνεις?" φώναξα καθώς προσπαθούσα να τον σπρωξω από πάνω μου.

"Αυτό που ήθελα τόσο καιρό" τον άκουσα να λέει και ξαφνικά άκουσα τι φωνή του Άρη.

"Θα τα ξαναπούμε Μελινακι" τον άκουσα να λέει καθώς έφυγε από το παράθυρο.

"Ηλίθιε" είπα καθώς σκούπισα τα χείλη μου.

"Έρχομαι" είπα στον Άρη καθώς εβαλα στα γρήγορα μια μπλούζα και πήγα στο σαλόνι.

"Παππού μου" είπα και τον αγκάλιασα το ίδιο και εκείνος.

"Κοριτσάκι μου όμορφο τι κάνεις?" τον άκουσα να με ρωτάει.

"Καλά εσύ η γιαγιά που είναι?" ρώτησα περίεργη.

"Δεν ήθελε να έρθει" τον άκουσα να λέει.

"Ήμουν σίγουρη" σκέφτηκα.

"Εντάξει δεν πειράζει έλα κάθισε" είπα και τότε καθίσαμε στο σαλόνι κοντά στο τζάκι.

Μετά από 3 ολόκληρες ώρες ο παππούς αποφάσισε να φύγει.

"Μελίνα" άκουσα το όνομα μου και ξαφνικά μου πέφτει το ποτήρι από το χέρι και γυρίζω τρομαγμένη προς το μέρος του Άρη.

"Μωρό μου τι έπαθες?" τον άκουσα να με ρωτάει ανήσυχος.

"Τίποτα συγνώμη απλώς τρόμαξα" είπα και τον αγκάλιασα.

"Δεν πειράζει πήγαινε να ξαπλώσεις και θα τα μαζέψω εγω" τον άκουσα να λέει.

Τοτε του απάντησα καταφατικά και πήγα στο δωμάτιο να ξαπλώσω μπας και ηρεμήσω καθόλου μετά από λίγο ήρθε και ο Άρης και με πήρε αγκαλιά.

Προσπαθούσα να ηρεμήσω μα δεν μπορούσα αισθανόμουν ότι είναι στο δωμάτιο μας και μας κοιτάει κάτι που με τρόμαζε αρκετά πολύ ύστερα από λίγο αισθάνομαι τα μάτια μου να κλείνουν σιγά σιγά.

Καλημέρα 😃😃

Να και το επόμενο κεφάλαιο μικρό αλλά δεν έχω πολύ χρόνο για να γράψω το επί θα ανέβει αύριο και θα είναι πιο μεγάλο. 😃😃😃

Αν σας άρεσε πατήστε το όμορφο αστεράκι 🌟 η αφήστε μου ένα σχόλιο είτε θετικό είτε αρνητικό💬

Τα λέμε στο επόμενο 😃