Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 23

Μελίνα POV

Έχουν περάσει 2 εβδομάδες από τότε που βγήκα από το νοσοκομείο ο Άρης μου φαιρεται τόσο περίεργα και άσχημα λες και του έχω κάνει κάτι τρομερό με τα παιδιά δεν έχω μιλήσει.Συνέχεια με αποφεύγουν το ίδιο και η μητέρα μου μαζί με τον Νίκο εκτός από την Νιχαν που την βλέπω κάθε μέρα που σχολαω από το φροντιστήριο σήμερα όμως δεν θα μπορέσω να την δω.

Η ώρες πέρασαν γρήγορα στην σχολή αφού πήγα σπίτι παρατήρησα πως η μαμά μου έλειπε τότε έτρεξα γρήγορα πάνω στο δωμάτιο μου έβγαλα την βαλίτσα μου και άρχισα να βάζω όλα τα πράγματα μου μέσα όσο ποιο γρήγορα μπορούσα η ώρα είχε πάει 3:00 σε μισή ώρα έρχεται η μαμά μου. Αφού άλλαξα και πήρα τα πράγματα μου κατέβηκα κάτω το ταξί με περίμενε έξω αφού μπήκα μέσα και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο.

Συνέχεια κοίταζα από το παράθυρο και σκεφτόμουν όλα όσα μου έχουν συμβεί δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου "Είστε καλά;" ρώτησε ο οδηγός "Ναι μια χαρά" είπα και σκουπισα τα δάκρυα μου "Δεν αξίζει Μελίνα να κλαις για κάποιον που σου φαιρεται απαίσια επειδή είναι διπρόσωπος" έλεγα συνέχεια από μέσα μου και την εργασία μόνη μου την έκανα ούτε που ενδιαφέρθηκε το γουρούνι να με βοηθήσει.

Μετα από λίγο είχα φτάσει στο αεροδρόμιο αφού πλήρωσα τον ταξιτζι πήγα για να αφήσω τα πράγματα μου και να κάνω το τσεκ ιν η ώρα είχε πάει 5:00 σε μισή ώρα φεύγω για Αθήνα. Κάθησα σε ένα παγκάκι εκεί κοντά και έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου μπήκα στην συλλογή και άρχισα να βλέπω της φωτογραφίες που είχα βγάλει με τα παιδιά είχα και μια με την μαϊμού μας είχε τραβήξει η Ζέτα όταν τσακονομασταν για το που θα κατσουμε στο πούλμαν όταν πήγαμε εκδρομή απορο πως δεν την έχω σβήσει. Τότε θυμήθηκα τα λόγια της μαϊμους.

"Μελίνα θα κατσουμε πίσω με τα παιδιά και εγώ θα κάτσω από μέσα"Όχι εγώ θέλω να κάτσω"Όχι εγώ"Και γιατί παρακαλώ να κάτσεις εσύ από μέσα μαϊμού;" είπα και έκανα σαν πεντάχρονο "Κάνεις λες και είσαι μικρή" είπε "Σκασε και κάνε άκρη να κάτσω" είπα "Πρέπει πάντα να περνάει το δικό σου;" ρώτησε και πλέον βρισκόμασταν σέ απόσταση αναπνοής εκείνη την στιγμή μας τράβηξε φωτογραφία η Ζέτα "Ει τι κάνεις;" ρώτησα και πήγα να της πάρω το τηλέφωνο μου από το χέρι.Εκείνη την στιγμή η μαϊμού βρήκε την ευκαιρία και έκατσε από μέσα "Εχασες μικρή" είπε με ένα χαζό χαμόγελο χαραγμένο στα όμορφα χιλι του "Γουρούνι" είπα και εκατσα είχα περάσει τόσο ωραία εκείνη την μέρα. Χωρίς να το καταλάβω είχα αρχίσει να κλαίω τότε έκλεισα το κινητό μου και το έβαλα στην τσέπη μου σκουπησα τα δάκρυα μου και σηκώθηκα.