Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 49

Η μέρες περνάνε γρήγορα απο όσο περίμενα έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας από τότε που έφυγα από την Θεσσαλονίκη.

Κρατάω επαφή μόνο με τον Νίκο και κανέναν άλλον. Η κοιλιά μου μπορώ να πω πως έχει αρχίσει να φουσκώνει και η έμετοι με της ζαλάδες δεν λένε να σταματήσουν.

Αυτή τι στιγμή είμαι στο δωμάτιο της Δήμητρας και ετοιμάζομαι για να παω στην δουλειά ναι εχω αρχίσει να δουλεύω σαν πωλήτρια σε ένα κατάστημα με ρούχα.

Ξαφνικά ακούω την πόρτα να χτυπάει και κατεβαίνω γρήγορα να ανοίξω. Ανοίγοντας την πόρτα αντικρίζω μπροστά μου τον Ντάνιελ και την Ζετα.

"Σίγουρα τους είπε ο Νίκος που βρίσκομαι" σκέφτηκα και τότε η Ζετα με αγκάλιασε σφιχτά τότε ανταπέδωσα στην αγκαλιά της.

"Περάστε μέσα" είπα και τους έκανα νόημα να περάσουν.

"Λοιπόν τι συμβαίνει;" ρώτησα.

"Κοίτα Μελίνα έχουμε στεναχωρηθεί πολύ με το χωρισμό σας όλοι αλλά πιστεύουμε πως ο Άρης θα καταλάβει το λάθος τους και θα σε πιστέψει" άκουσα την Ζετα να λέει.

"Δεν με ενδιαφέρει πλέον το αν με πιστεύει η όχι ο Άρης, ούτε με ενδιαφέρει τι κάνει πως είναι η πως περνάει" είπα και ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος από το κινητό μου.

Το ανοίγω και ξαφνικά βλέπω την Αναστασία με τον Άρη να το κάνουν "Βλέπω δεν έχασε χρόνο" σκέφτηκα και τότε ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου και το σκούπισμα γρήγορα.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε η Ζετα.

"Βλέπω ο αδερφούλης σας δεν έχασε χρόνο" είπα και τους έδειξα το βίντεο.

"Θα την πνίξω" άκουσα την Ζετα να λέει θυμωμένη.

"Μπράβο του πολύ καλα κάνει πάντως αν ήρθατε εδώ για να μου αλλάξετε γνώμη και να τα φτιάξω μαζι του δεν υπάρχει περίπτωση και το παιδί να το ξεχάσει δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω να το δει" είπα και σηκώθηκα όρθια.

"Μελίνα σε παρακαλώ σκέψου το" είπε η Ζετα και γύρισα να την κοιτάξω.

"Να σκεφτώ τι ότι είμαι έγκυος με ένα παιδί στην κοιλιά και ο Άρης δεν ενδιαφέρεται καν για μας και δεν έχασε χρόνο να τα φτιάξει με την Αναστασία ε τι να σκεφτώ δεν έχω να σκεφτώ τίποτα και θα σας παρακαλούσα πολύ να μην ξανά έρθετε" είπα και πήγα να ανοίξω την πόρτα.

"Αυτό δεν γίνεται πρέπει να σε ξεγεννήσω εγώ Μελίνα" άκουσα τον Ντάνιελ να λέει και μπορώ να πω πως έχει ένα δίκιο εδώ.

"Μόνο εσύ θα έρχεσαι για το παιδί" είπα και ακούμπησα την κοιλιά μου.

"Τώρα αν δεν έχετε πρόβλημα πρέπει να φύγετε" είπα και άνοιξα την πόρτα.

"Θα σε πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε για την εγκυμοσύνη" είπε ο Ντάνιελ και τότε του απάντησα καταφατικά χωρίς να πω τίποτα.

Αφού έφυγαν τα παιδιά έφυγα και εγώ για την δουλειά. Η ώρες πέρασαν αρκετά γρήγορα μπορώ να πω η ώρα πλέον είναι 9:00 το βράδυ και είμαι φουλ κουρασμένη.

Έχω αρχίσει να πηγαίνω προς το σπίτι όταν ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τον Άγγελο χτυπημένο.

"Μελίνα" τον άκουσα να λέει όμως δεν έδωσα σημασία.

"Γιατί δεν μου μιλάς δεν βλέπεις πως έχω γίνει για πάρτη σου;" ρώτησε θυμωμένος και με γύρισε να τον κοιτάξω.

"Γύρω γύρω το πάει θα σκοτωθούμε βραδιάτικα" σκέφτηκα.

"Δεν με νοιάζει δεν σου είπα εγώ να γίνεις" είπα και συνέχισα να προχωράω.

Ξαφνικά με πιάνει από το μπράτσο και με σφίγγει δυνατά.

"Άσε με με πονάς" είπα και τον εσπρωξα.

"Μείνε μακριά μου δεν θα στο ξαναπώ" είπα και έφυγα γρήγορα από εκεί.

"Θεέ μου γιατί δεν με αφήνουν στην ησυχία μου" σκέφτηκα και ύστερα από λίγο έφτασα στο σπίτι είδα την Δήμητρα που κοιμότανε τότε την σκεπασα και αφού έκανα ένα ζεστό μπάνιο ξάπλωσα και εγώ.

Ξαφνικά μου ήρθε μήνυμα από τον Ντάνιελ.

<<Αύριο θα έρθω να σε εξετάσω για το μωρό και να δούμε πως μεγαλώνει μέσα σου>>

<<Εντάξει καληνύχτα>>

<<Καληνύχτα>>

Τότε βγήκα από την συνομιλία και μπήκα στην συλλογή για να δω της φωτογραφίες καθώς της χάζευα εμφανίστηκαν η δικές μας ξαφνικά δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια "Γιατί ρε γαμωτο γιατί;" σκέφτηκα και τότε άκουσα την Δήμητρα να σηκώνεται τότε έκλεισα το κινητό μου γρήγορα και τα μάτια για να κάνω πως κοιμάμαι ύστερα από λίγο με πήρε ο ύπνος.

Γειά σας....
Έτοιμο το κεφάλαιο 49 😁
Αν σας άρεσε ξέρετε εσείς πατήστε το όμορφο αστεράκι η αφήστε μου ένα σχόλιο.
Τα λέμε στο επόμενο που θα είναι το απόγευμα και θα είναι δύο🤭
Αυτά τα λέμε...