×Influence×Akutagawa×BSD×

×06×

- Mogę wiedzieć czemu podążasz za mną jak cień? - warknął rozzłoszczony czarnooki, nie odwracając się w stronę, jak to Mori określił, Morderczyni Kwiatków, co nie przeszkadzało mu specjalnie, gdyż tych chwastów nie znosił.

- Otóż - podjęła po wzięciu głębokiego wdechu - jakoby nie wiem nawet, gdzie jest wyjście, a nikogo tu nie znam - mruknęła w odpowiedzi. - Właściwie to chciałam zadać parę pytań...

- Ile? - syknął.

- Tyle, ile zniesiesz - odparła, nie chcąc go rozzłościć. - Nie mam interesu w uprzykrzaniu ci reszty tego dnia, ale im szybciej to załatwimy, tym szybciej zniknę ci z pola widzenia - mówiła zwięźle. - Sam pytaj, jeśli masz taką potrzebę. Możesz ewentualnie powiedzieć mi do kogo mam się zwracać z pytaniami czy coś, jak wolisz.

 Jej argumenty były w zasadzie przekonujące, więc Akutagawa przytaknął od niechcenia, ruszając przed siebie, by nie marnować czasu. Z dwudziestolatkiem trzeba było obchodzić się jak z kruchą, szklaną figurką - jeden błąd i koniec. (aczkolwiek figurka nie odcięłaby ci kończyny)

- Więc na początek chciałabym wiedzieć co mam właściwie ze sobą zrobić - podjęła, idąc kawałek za nim. - Aktualnie jestem bezdomna, gdyż moje tymczasowe mieszkanie jakoby... zostało odkryte. Po drugie: Gdzie moje rzeczy? Zniknęły, gdy zostałam przez ciebie wcześniej złapana - nawijała dalej, usilnie starając się skracać swoje wypowiedzi. - W zasadzie nie mam o niczym pojęcia, a zawadzać nie chcę, więc mam nadzieję, że dla własnego spokoju cokolwiek mi powiesz - dokończyła, nie chcąc nadużywać już jego cierpliwości.

- Nie interesuje mnie co się z tobą stanie, a twoje rzeczy posiadam - odezwał się obojętnym tonem, patrząc przed siebie. - Mówiłem już, że nie potrzebuje nikogo, a jeśli będzie to tego wymagało, to ktoś da ci znać.

I zaraz po opuszczeniu budynku poszedł w swoją stronę.

 Yuriko mocniej naciągnęła rękawy płaszcza, czując nieprzyjemny chłód, który potęgował tylko wiatr. Wydawało jej się, że lodowe igły przebijają jej skórę i kaleczą zmęczone po całym dniu ciało. Cała ta sytuacja nie napawała jej optymizmem. Szczerze mówiąc to miała ochotę uciec od tego wszystkiego. Poniekąd nienawidziła swojej Zdolności i niekiedy zastanawiała się czy nie da się tego jakoś pozbyć. Z drugiej strony wiedziała też, że może być to dla niej niebezpieczne, gdyż ta umiejętność pozwalała jej utrzymywać także własną energię życiową. Innymi słowy - bez Zdolności zapewne mogłaby umrzeć.

Gdzie ja mam się podziać? - pomyślała, rozglądając się na boki.

Niespodziewanie poczuła jak dosłownie traci grunt pod nogami, a odgłos czyichś kroków odbija się echem od ścian budynków. Dreszcz przeszedł jej po plecach, gdy dostrzegła wysokiego blondyna z parszywym uśmiechem na istach, który odważnie zmierzał w jej kierunku.

- Jak ci się podoba Risshi-sha*? - zapytał bezczelnie, nie spuszczając wzroku z kobiety. - Pewnie ciężko ci ustać na nogach, co? - dodał z kpiną w głosie, działając tym kobiecie na nerwy.

- Zamknij gębę - warknęła w odpowiedzi. - Banshū heiya!

 Zaskoczony mężczyzna dopiero po chwili zrozumiał, że nie powinien był jej lekceważyć, gdyż ciężko mu będzie chodzić z najpewniej skręconą ręką i pękniętym żebrem. Tymczasem Miyamoto zniknęła mu z pola widzenia, kryjąc się pod pobliskim mostem. Zaklinała w myślach brak czegokolwiek żywego w okolicy. Otaczała ją cholerna betonowa dżungla! Wprawdzie soczyście zielona trawa była w zasięgu jej wzroku, ale idąc tam wystawiłaby mu się jak do odstrzelenia. Zirytowana sięgnęła po telefon, który dał jej wcześniej Mori. Z jednej strony miała przed sobą wiele numerów członków Portowej Mafii, ale znała w zasadzie tylko jedno nazwisko, więc wyboru zbytnio nie miała.

- Akutagawa...? - odezwała się niepewnie, ale westchnięcie po drugiej stornie wskazywało na tego też osobnika. - Nie rozłączaj się! - powiedziała pospiesznie, niemal zachłystując się powietrzem. - Wiem, że widzieliśmy się niecałą godzinę temu, ale ktoś znowu chce mnie dorwać i, że tak to ujmę, nie mam tu żadnego zielska dostępnego - ciągnęła, modląc się o to aby mężczyzna się nie rozłączył. - Nie znam nikogo poza tobą i-

- Co mnie to obchodzi?

- Ha?! - Wciągnęła powietrze ze świstem. - Chrzań się - syknęła jeszcze, zaciskając zęby. - Chodzi o to- GHA!!

- A co to? - odezwał się nieznany Akutagawie głos należący do mężczyzny. - Chciałaś wezwać pomoc, ty Wampirze? - mruknął, zaciskając palce na jej szyi, co wywołało odruchowe próby złapania powietrza u brunetki. - Ojoj, spokojnie, nie zabijemy cię na razie. Twoja Zdolność jest zbyt cenna, ty Wampirze.

- A...Akuta..ga...wa - wydusiła, wściekle patrząc na podduszającego ją blondyna.

 "Ty wampirze"? Chodzi o to, że wysysa życie z roślin? - pomyślał jeszcze Ryūnosuke, zanim...

*Stowarzyszenie Zdeterminowanych (Risshi-sha) - tym razem posługuje się imionami i nazwiskami polityków [igram z ogniem lolol], jednak to celowe. Stworzyłam tu odrębną organizację, nie wpychając tu nikogo nowego do Zbrojnej Agencji ani Mafii (poza Yuriko).

Praaaawieeee 1000słów

__________________________________

Wiecie co sprawiło mi - o dziwo - największy problem?

Otóż "odgłos czyiś czy czyichś kroków?" Yup. Dobre kilka minut zadumy i chwila zwątpienia. Nawet w słowniku sprawdziłam! Szczerze to jestem ścisłowcem, więc i tak z moją tragiczną ortografią i nawykiem pisania działań lub komend typu "mkdir".

Ostatecznie sądzę, że w tym wypadku poprawnie jest "czyichś", ale niech jakiś human mnie poprawi jeśli się mylę.

~17latka z dylematami x'''D

PS V Route ssie. I tak wspieram Raya x'D Pierwszy raz granie w MM to taka tortura.