B A B 23

766 71 12
                                    

kerja bertimbun but here I am, writing for my love ones. ceh, ayat potong kaki haha!

Seperti majlis persandingan aku dua tahun yang lalu, majlis Farhan tidak kurang meriahnya. Semasa aku sampai semalam, saudara-mara yang lain tengah sibuk buat kerja masing-masing.

Ada yang mengemas rumah, ada yang menghias pelamin di bawah khemah. Pakcik-pakcik sibuk melapah daging dan menyembelih ayam untuk dimasak keesokan harinya. Kepulangan aku disambut dengan baik walaupun ada yang tertanya-tanya tentang keluarga kecil aku.

Hari ini, semuanya sudah hampir siap. Sempat juga aku tengok pelamin berwarna putih yang cantik dihias dengan bunga-bunga untuk majlis sanding sekejap lagi.

Keluarga aku ni masih mengamalkan cara kahwin orang dulu-dulu. Dulu mana ada katering bagai. Orang-orang sekampung berhimpun di rumah Long Jah untuk merewang.

Salah satunya, akulah. Tengah potong buah nenas untuk buat Acar Buah. Walaupun sudah ditegah oleh makcik-makcik aku tadi, aku tak kira. Sepupu aku kahwin, takkan aku nak duduk saja?

"Budak bertuah ni, long dah cakap jangan buat, dia buat juga." Long Jah merenung aku tajam, "Kamu tu baru sampai, Najla. Memandu sendiri pulak tu! Kenapa tak pergi berehat? Sepupu-sepupu kamu ramai, boleh tolong apa yang patut."

Aku sengih sambil potong buah.

"Mana boleh, Long Jah. Dulu Najla kahwin, Paan yang ulang-alik buat kerja. Kali ni dia kahwin, kenalah balas budi balik."

Long aku geleng kepala tanda tidak setuju. Dia memang macam ini. Dia dengan Farhan memang tak ada beza. Protective tak tentu pasal.

"Ikut kamulah, Najla. Orang lain sibuk bersiap, sibuk berselpie, kamu duduk terperuk di dapur," keluh Long Jah lagi.

"Bagus budak Najla ni. Tak merungut buat kerja dapur," puji seorang makcik yang sedang memotong bawang merah.

"Orang dah bersuami, memang tak kekok di dapur. Untung mentua dia," sahut seorang makcik yang potong bawang putih pula.

Aku sengih saja. Haih, aku ni kalau masih anak dara lagi, bolehlah nak buat perangai macam itu. Tapi sekarang dah jadi mak orang. Ekspres pulak tu! Memang idoklah.

"Assalamualaikum..." Ada orang bagi salam. Dengan suara high pitch tak rileks itu, tak payah berteka-teki. Memang Mak Lang Surialah orangnya.

"Waalaikumusalam. Baru sampai, Su?" tegur Long Jah.

"Jalan sibuk, long. Duduk di bandar ni lain sikit dengan duduk di kampung." Mak Lang Suria beralasan. Kipas lipat yang dipegangnya dikibar laju. Kemudian matanya singgah tepat ke arah aku.

"Eh, balik juga kau ya, Najla? Ingatkan dah berlaki, dah tak reti balik kampung."

Remind me why I hate her again?

Aku ukir senyum paksa, "Saya ada je balik kampung. Cuma bila saya balik, mak lang tak ada."

"Huh, iyelah tu. Laki kau mana?"

"Dia balik petang nanti."

"Eh, baru masuk dua tahun kahwin dah balik asing-asing? Bergaduh pulak ke?" Mak lang menyoal sinis.

Aku tarik nafas. Inilah sebabnya aku tak mahu balik kampung asing-asing. Sebab aku tahu orang mesti akan soal macam-macam. Tak payah tengok contoh jauh, contoh depan mata dah ada. Tak tentu pasal cop aku dengan suami aku bergaduh.

Tak fahamlah aku dengan orang tua sorang ni. Ada je benda yang dia tak puas hati dengan aku.

"Eh, yang kau sibuk pasal rumah tangga orang ni kenapa? Biarlah budak tu nak balik asing-asing. Bukannya dia menyusahkan orang."

SUAMI SEKERAT JALAN (on-going)Where stories live. Discover now