Deel 8

1.5K 95 8
                                    

"Hier heb je een telefoon, hier moet je altijd bereikbaar op zijn wat er ook gebeurt. Zodra iemand een afspraak heeft gemaakt.  Nemen we contact met je op en maak je jezelf meteen klaar." Ik knikte gehoorzaam en nam elk woord wat uit zijn mond kwam goed in me op. Ik besef me net pas dat ik hun namen helemaal niet ken. "Je bent verplicht de klant te vermaken en te doen wat hij wil. Je krijgt per nacht betaald en soms word je ook door de klant zelf verwend. Doe je je werk niet goed en meld de klant dat bij ons en zullen dat nare gevolgen hebben voor jou." Lulde hij aan één stuk door.
Ik werd in Rotterdam gedumpt voor een groot Hotel. Hier zou alles gebeuren. Ik weet niet hoe dit gaat gaat uitpakken. Maar we zien wel wat de tijd ons brengt.
Ik werd binnen gelaten en werd naar m'n kamer gebracht. Laten we het gerust een appartement noemen. Ik betaalde niks, ik word juist betaald maar wat ik daar in ruil voor moet doen is abnormaal. Elke nacht met een andere man naar bed, ik moet hem vermaken. Ik doe het natuurlijk tegen m'n zin in. Maar ik moet eten, ik ben binnen in me een kind aan het baren en dat is niet niks. Zodra hij is geboren moet ik voor het kind kunnen zorgen en dat kost heel wat geld.
Ik verkende de boel en ging met m'n hand over de massief houten tafel. Ik had een geweldig uitzicht, ik was er erg blij. Mijn eigen telefoon ging over met weer een anoniem nummer. "Luister ik ben je helemaal zat. Doe niet moeilijk en zeg gewoon wat je van me wilt." Zei ik met het laatste beetje energie dat ik nog in me heb. "Als je dat zo wil weten zeg me waar je bent. Ik kom eraan en het word geen pretje." "Ik ben in Hotel *** in Rotterdam." "Zeker weer de hoer aan het uithangen." Niet wetend wat ik  moet zeggen begon ik hevig te snikken. "Nee niet huilen, dat was niet me bedoeling, sorry." Zei hij dit keer kwetsbaar en een tikkeltje gestresst. "Ik ben er rond een uurtje of 2." En hij hing op. Heb ik dit wel goed gehandeld, afspreken met een onbekende jongen. Toch voelt het niet zo, ik herken die stem toch echt van ergens. Ik doe de tv aan en zapte naar MTV. Tot mij werd gemeld dat er iemand voor me was. "Laat hem maar binnen." En in alle spanning wachtte ik af. De deur werd langzaam opengemaakt door een jongen waarvan z'n gezicht bedekt was met een zwarte sjaal. Hij maakte hem los.
En wie ik daar achter zag had ik nooit verwacht...

Machakil.. (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu