Machakil.. (voltooid)

Deel 29

Op de achtergrond hoorde ze Romaissa en Chaima juichen waardoor ze geïrriteerd werden aangekeken door de anderen in het restaurant. "Kunnen jullie misschien wat stiller zijn?" Vroeg een jonge medewerker van het restaurant aan Romaissa. "Hou je mond is even." En duwde hem aan de kant, de klap kwam harder aan dan verwacht en hij struikelde over zijn eigen voet op een tafel die vol lag met eten. Met grote ogen keek iedereen naar het tafereel dat zich afspeelde. Romaissa nam Chaima bij de hand en rende het restaurant uit. Chaima gierde het uit en ook Nassira en Youssef konden zich niet stil houden. Zonder te wachten op het geschreeuw van de medewerkers liepen ook die twee op hun beurt de parkeerplaats op. Ze stapte allemaal in en waren nog steeds aan het lachen. "Waar gaan we nu eten?" Vroeg Chaima toen ze waren uitgelachen. "Laten we nu alsjeblieft voor wat simpels gaan." Even later zaten ze aan tafel en hadden een vette hap voor zich liggen. Youssef pakte de hand van Nassira vast en wreef eroverheen met zijn duim. "Galto Nassira ik heb buikpijn." Nassira liet Youssef zijn hand los en tilde Chaima op haar schoot. "Gaat het prinsesje?" En op dat moment liet Chaima alles wat in haar buik zat los. Over de witte jurk van Nassira, alles zat onder het bruine spul en ook Chaima zat natuurlijk onder. Meteen rende Nassira met Chaima in haar handen naar de wc. Ze zette haar naast de pot neer. "Laat je maar gaan." Nassira probeerde met wat papier en water de kots van zich af te krijgen. "Aahhh." Hoorde ze Chaima schreeuwen. Met een ruk draaide ze zich om en schrok ook bij het zien van wat er gebeurde. "Ziet dat er zo uit?" De man draaide zich om naar de twee dames en schrok ook flink. "Dit is de mannen wc." "Oh mijn god. Kom snel weg hier." En ze tilde Chaima weer op. Ze rende de deur uit en kanlde tegen een groot mannelijk gestalte.
En alsof het allemaal niet erger kon, alsof alles vandaag tegen zit is het Hamza. Nassira knijpt haar ogen dicht in de hoop dat ze zich alles verbeeld, na een halve minuut opent ze weer één oog en kijkt omhoog. Ze zucht diep na het zien van zijn gezicht en legt Chaima op de grond. Hamza keek achter haar schouder en keek haar vreemd aan. "Daar hoor je niet te zijn he." "Heb jij ook zo een grote?" Vroeg Chaima die haar ogen gericht had op Hamza's kruis. "Chima!" Ze hield haar hand geschrokken op haar mond. "Sorry." En ze rende weg. "Dus mij een half uur op je te laten wachten?" Shit, we hadden vandaag afgesproken. "Ow shit." En ze sloeg met haar hand op der voorhoofd. "Helemaal vergeten sorry, hoe kan ik het goed maken." Diep keek Hamza zijn vriendin in de ogen aan. 'Waarom doet iedereen dat?' Ging er om in de gedachten van Nassira. Niemand kan haar nog van me afpakken. "Met dit." Hij trok Nassira met één arm naar zich toe en kuste haar. Zeker een paar minuten lang, het was niet zomaar een kus, het was een liefdevolle kus, ze voelde beide het zelfde alleen kwam Nassira er nog niet zo goed uit. "Nassira?"