Machakil.. (voltooid)

Deel 79

Youssef trok haar mee vanaf haar arm en drukte voor secondes lang op de deurbel. De ongeduldige Romaissa maakte de deur open. "Hu, wat doe jij hoer nog?" Vroeg ze aan haar broer. "Ga is aan de kant." Hij duwde haar grof aan de kant en liep langs haar de woonkamer binnen. Vragend keek Romaissa Nassira nog snel na. In de woonkamer troffen ze enkel de moeder van Nassira aan die hun verast aankeek. "Waar ben jij deze dagen mee bezig Nassira?" Vroeg ze met een tikkeltje woede in haar stem. Toen ze de achtergelaten traansporen op haar wangen zag verzachte ze haar blik. Haar dochter was gekwetst en heeft veel moeten verdragen deze dagen, dat kon ze uit haar ogen oplezen en aan haar gezichtsuitdrukking zien. Youssef liet langzaam haar arm los en duwde haar zachtjes richting de bank. Hij draaide zich om waar hij de nog steeds verbaasde Romaissa zag staan. "Ga jij je vriendin even steunen." Express duwde hij haar aan de kant en liep weer langs haar weg. "Je had genoeg plek hoor!" Riep ze hem nog na. Hij sloot de deur achter zich dicht en stapte met een verschrompeld gevoelde auto in. Hij heeft zijn nachtrust zwaar nodig, maar hij weet dat hij deze nacht geen oog gaat kunnen sluiten. In de woonkamer nam Romaissa een stoel die aan de keukentafel lag en nam plaats. Ze zag de angst in haar vriendin's ogen. Ze had het zo erg met haar te doen, hoe graag ze haar ook zou willen helpen het kan niet. Niet zolang ze het probleem niet weet. "Mama." Sprak ze na enkele minuten moeilijk uit. De andere twee dames in de woonkamer keken opgelucht op. Ze waren even bang dat ze haar tong was verloren. Knikkend als teken dat ze kon beginnen keek haar moeder der aan. "Ismael is weg mama, ik weet niet naar waar, ik weet niet hoe. Ik weet alleen dat hij weg is." Romaissa sloeg gedchrokken een hand voor haar mond l, Nassira's moeder volgde haar voorbeeld en werd een beetje lichtjes in haar hoofd. "Hoe bedoel je weg Nassira, hij kan niet zomaar weg zijn." Vroeg Romaissa nog steeds in shok. "En toch is het gebeurd, Hamza heeft hem meegenomen Romaissa, ik ben mijn zoontje kwijt." "Hamza van Selma?" Vroeg Nassira's moeder met een piepstem. Nassira merkte de tranen in haar moeders ogen op. "Ja mama, hij heeft mijn zoontje meegenomen mama. Zonder afscheid." "We moeten hem terug halen, we gaan hem zoeken. Galti jij moet met de moeder va n Hamza gaan praten, misschien weet zij waar hij is. Youssef en Nasr regelen de rest wel." Romaissa liep heen en weer door de woonkamer, de spanning gierde door haar lijf. "En wel vandaag."