Machakil.. (voltooid)

Deel 93

Samen met Youssef zat Nassira op de bank in het huis van zijn ouders. Het is al ruim twee weken geleden dat ze Ismael voor het laatst heeft gezien. Morgen vertrekt Nasr met wat vrienden naar ons leegstaand huis in Tanger.
Nog steeds voelt Nassira zich in de steek gelaten door haar broer, ze heeft gezien hoe erg hij zijn best heeft gedaan, hoe hij alles heeft geprobeerd. Maar toch had ze hem liever hier gehouden, veilig naast haar. Als bescherming maar ook als een broer, een broer waarmee ze van alles kan uitwisselen.
Sinds de dag dat hij haar duidelijk heeft gemaakt wat hij werkelijk van haar denkt heeft ze hem niet meer gesproken.
Gezien, elke dag, maar beide zochten ze geen oogcontact met mekaar op of iets in die richting. Hij at buiten en kwam pas laat in de avond thuis, ze heeft hem vaker op een dag zien praten met het meisje Safae, ze merkt aan hem dat hij haar echt leuk vind. Toeval dat ze mekaar zo vaak tegen het lijf lopen?
Nassira denkt van niet, of ze echt contact hebben buiten alles om weet ze niet.
Vandaag vertrekken de ouders van Romaissa en Youssef naar het land van herkomst. Chaima gaat met ze mee, met moeite. Wonderbaarlijk genoeg houdt dat kleine meisje niet van Marokko, huilend heeft ze samen met Romaissa haar koffer ingepakt.
Ze hebben besloten dit jaar met de auto te gaan, heel lief hebben hun ouders Nassira meegevraagd. Natuurlijk heeft ze met respect het aanzoek afgewimpeld. Romaissa en Youssef willen samen misschien de laatste twee weken daar even een kijkje gaan nemen. Nassira kan niet van ze vragen al hun plannen te schrappen door haar persoonlijke problemen.
Broer en zus namen openhartig afscheid van hun ouders en de kleine Chaima. Nassira zwaaide naar opstartende auto en zag hoe het kleine gezichtje van Caima te voorschijn kwam. Hevige snikken verlieten haar mond, haar gezicht wat ondertussen rood van kleur geworden en natuurlijk was de overstroming van tranen niet weg te denken. "Ik wil niet gaan!" Gilde ze naar haar oom die de parkeerplaats uitreed. "Waarom mag ik niet bij hun blijven?!" En Chaima wees naar de drie die naast de auto stonden. "Chaima hou op! Anders laten we je daar achter en kom je nooit meer terug!" Meteen hield ze haar mond dicht en keek met inhoudende snikken voor zich uit.
"Tri9 slama!" Riepen Romaissa en Nassira in koor. Samen wierpen ze luxhtkusjes naar de auto toe en net voor de zon opkwam reden ze de straat alweer uit.
Gapend liep Youssef weer naar binnen. "Naar binnen dames, we moeten slapen." Ze hebben besloten hier een paar dagen door te brengen, gezellig. Het was al volop zomer, de zon scheen elke middag vol op de benauwde straten van Amsterdam. De stad was al snel leeg gelopen, elke buitenlander zocht zijn plekje weer op in het land van herkomst en bracht daar samen met familie en vrienden de warme dagen op het strand door.
Samen liepen Romaissa en Nassira verder de tuin in en namen plaats op een verhoging op de grond. "Nou, heb je nog wat gehoord van Wassim?" Nassira zag hoe Romaissa diep nadacht. "Niet echt, diep van binnen mis ik hem nog wel elke dag. Maar als hij wat van me wou dan had hij me toch opgezocht?" "Zeker, je moet jezelf van niks verwijten." "Doe ik ook niet, ben je gek geworden. Gij heeft mij achtergelaten met een hele verkeerde gedachten en is rustig verder gegaan met zijn leven. Geloof mij, het is zeker niet mijn schuld." Nassira lachte hardop. Romaissa staat hoe dan ook altijd stevig in haar schoenen. "Wat vind je van wat Youssef je heeft verteld?" Vragend keek Nassira op. "Wat Youssef mij heeft verteld?" "Dat meen je niet, heeft hij je niks gezegd?" "Nee helemaal niks, wat moet hij mij dan vertellen?" Vroeg Nassira ongeduldig. Ze voelde haar hart kloppen in der keel, de adrenaline stroomde vol vraat door haar lijf. Het zou roxh niet waar zijn, zou hij echt iets te weten zijn gekomen.
"Hij heeft vandaag nog helemaal niks gegeten." Nassira rolde met haar ogen. "Je liet me schrikken man!" Romaissa lachte. "Grapje." Verkennend keek ze om zich heen, voor de zekerheid. Youssef zou Nassira het niet zonder reden niet hebben verteld maar nu ze er toch over is begonnen kan ze het maar beter afmaken.
"Youssef heeft iemand gevonden die weet waar Hamza is." Blij sprong Nassira in de lucht, ze gilde het uit en schudde Romaissa hevig waarna ze haar omhelsde.
"Alleen speelt geld een grote rol in dit verhaal Nassira, dit gaat alles behalve makkelijk worden."