Machakil.. (voltooid)

Deel 43

Romaissa keek de moeder van Nassira aan als teken dat ze hulp nodig heeft. "En Youssef dan?" Sprong ze zo snel mogelijk tussen beide. "Ik weet het niet. Ik heb genoeg aan Hamza en mijn kind." Nasr volgde het gesprek helemaal mee en deed de deur weer open en dicht. "Mag ik binnen komen?" Vroeg hij door de gleuf van de deur heen. "Was voor altijd weg gebleven." Mompelde Romaissa. "Stil jij." En hij liep naar binnen. "Zo, mag ik ook weten wat er is gebeurd?" "Houd je bek man." "Je wil wel klappen he." "Alsjeblieft laten we niet beginnen over die klapjes van jou." "Wat nou klapjes, ik ga echt je neus breken." "Voel je niet te hoog je zet jezelf alleen maar ten schande met die zemmer bewegingen." Dit was de druppel voor Nasr. Hij sprong van zijn plek en liet haar zien wat zijn 'klapjes' kunnen doen. "Nasredinne schaam je!" Riep zijn moeder in het Arabisch. Maar Fomaissa laat zich niet zomaar pakken, ze stote hem van zich af en begon aan die plukjes aan ze hoofd te trekken. Nasr brulde het uit en begon op zijn beurt aan haar haar te trekken. Vanuit de kamer hoorde ze babygehuil komen en beide stopte in een vractie van een seconde met wat ze aan het doen waren. Ze bleven als standbeelden staan, beide een pluk van de ander in hun handen en ze gaven geen kik. Ze draaide tegelijk tijdig hun hoofd naar makaar om en trokken een sprintje naar de slaapkamer van Nassira. Door hun opkomst begon Ismael nog harder te huilen en keek de twee met wijd open getrokken ogen aan. "Zie je, je uiterlijk maakt hem bang." Zei Nasr serieus. "Houd je bek jij." Romaissa tilde hem op en wiegde hem heen en weer.
Ze liepen kibbelend de woonkamer weer in en namen plaats op de bank. "Waar is Nassim?" Vroeg Nasr aan zijn moeder. Hij nam Ismael van Romaissa over en speelde met zijn kleine neefje. "Hij is bij Fatima gaan slapen." Fatima is een buurvrouw die al jaren naast hun woont. Al jaren zijn ze bevriend met de buren en schieten mekaar altijd te hulp als dat nodig is. "Ga jij hem even halen?" Vroeg ze aan haar zoon. Zonder te antwoorden stond hij op en liep naar de overkant van de straat. Na twee keer bellen werd de deur geopend. Het was een meisje dat hij nooit eerder heeft gezien, ze was rond de 18 gokt Nasr, ze heeft een leuke lieve uitstraling. "Is mijn broertje hier?" Vroeg hij zo snel mogelijk. "Nassim?" Hij knikte als antwoord en ze riep hem naar beneden. "Dankjewel." "Graag gedaan, het is een lieve jongen." En ze woelde door zijn haren heen. Nassim glimlachte en merkte de glinstering in de ogen van zijn broer op. "Ze is mooi he." Zei Nassim toen ze de deur sloot. "Pff." Was Nasr zijn antwoord. "Jammer dat ze een vriend heeft." Sluw keek Nassim naar zijn balende broer. Hij mopperde wat en liep snel de straat over. "Grapje jonge." Riep Nassim hem lachend na. "Fuck you." En hij sloot de deur voor de neus van zijn broertje.
Wat ze niet wisten is dat het meisje met een gedrukte neus tegen het raam aan zat. Ze heeft het hele gesprek mee geluisterd. Het was ook niet zo moeilijk, het enige wat die jongens doen is schreeuwen. Maar hij is leuk, de manier waarop hij praat trekt haar aan. Zijn uiterlijk maakt het ook helemaal af, hij was misschien niet meteen iets wat andere meisjes leuk zouden vinden maar voor haar is het genoeg. Haar naam was Safae en ze was het nichtje van Fatima. Het was de eerste keer dat ze hier kwam, haar vader is er namelijk pas achter hekomen dat hij nog een zusje heeft. Zoals verwacht heeft ook Safae een verhaal..