Machakil.. (voltooid)

Deel 14

"Genoeg over mij. Wat heb jij allemaal geflikt in de tussentijd?" "Ga er goed voor zitten het word een heel lang verhaal." "Ben benieuwd!"
"Nou, toen we dus waren verhuisd werd ik op m'n nieuwe school erg gepest. Ik haatte het om naar school te gaan, ik ben vaak uitgescholden en zelfs geslagen. Ik heb niemand er wat over verteld, tot Youssef erachter kwam. Het wat een hele drama, logisch ik ben z'n kleine zusje. Hij zocht de kinderen op en heeft uit frustratie een paar klappen gegeven. Hij kwam in de knoop te zitten met hun broers en vaders. Youssef is erg beschermend als het over mij gaat, hij is instaat om alles te doen. Later is hij opgepakt voor mishandeling, hij heeft zeker 4 maanden vast. Ik ben veranderd van school waar ik een beste vriend had genaamd Zakaria. Op het begin kon ik hem niet uitstaan, hij was irritant en egoïstisch. Later kwamen we erachter dat we veel gemeen hadden, dat allemaal door een school opdracht.  Zakaria was er altijd voor me, hij was 2 jaar ouder, groot en bekend door zijn vele broers en zussen. Niemand durfde bij me in de buurt te komen en vele meisjes waren jaloers. Ik had geen vriendinnen, alleen Zakaria. M'n ouders waren er cool mee, ze waren blij dat ik iemand had om m'n tijd mee te doden. We gingen samen naar de stad, bioscoop en childe op saaie dagen thuis op de bank. Na een lange schooldag bracht Zakaria me naar huis en zag ik zijn vader bij ons in de woonkamer, ik liep rechtstreeks naar m'n moeder die in de keuken stond, zij vertelde en vertelde me dat de vader van Zakaria hier was om m'n hand te komen vragen. Huilend heb ik Zakaria opgebeld en hem alles verteld. Als een speer kwam hij naar ons huis, al schreeuwend en tierend liep hij het huis binnen. Hij heeft ze verteld dat het niet kan, 'we zijn beste vrienden, geen geliefde.' Waren zijn woorden geweest. Maar het stond vast, mijn vader was al akkoord gegaan zonder wat aan mij te vragen. Een half jaar later stonden we daar dan. We hebben in de tussentijd niet met mekaar gepraat alleen over de voorbereidingen, dat was het. Ik miste hem ongelofelijk erg en in zijn ogen te zien hij mij ook. Na de bruiloft ben ik gestopt met school, 24/7 zat ik thuis, me te vervelen. Hij sprak geen woord tegen me en gunde me zelfs geen blik. Hij nam het bedrijf van zijn vader over, en legde elke dag wat geld voor me neer, hij denkt tenminste wel aan me ging er elke dag door m'n hoofd. Langzaam begon ik gevoelens voor hem te krijgen. Weken later heb ik het hem eerlijk gezegd, hij was geshockeerd, liep weg en liet me daar alleen achter.
Uiteindelijk heeft hij me verteld dat het gevoel wederzijds was, dolgelukkig was ik en we vormde een echt echtpaar. Kortgeleden kwam ik met het nieuws dat ik zwanger ben. Ik was te jong maar wende al snel aan het idee dat ik een echt kind binnen in me had. Ik hechtte me aan m'n kind en praatte de hele dag met hem. Ook Zakaria was erg blij. Wie had ooit verwacht dat dit allemaal zal gebeuren. Zakaria heeft tijdens onze schooljaren vele vriendinnetjes gehad, vaak genoeg heeft hij ze gedumpt wegens mij. Sommige waren het er niet mee eens dat wij zo goed met elkaar overweg konden en andere was ik niet blij mee, het waren geen goeie meisjes. Ik heb hem altijd eerlijk gezegd en keer op keer liet hij zien hoeveel hij wel niet om mij gaf. Op een dag waren we onderweg naar de ouders van Zakaria, we wouden ze vertellen dat ik zwanger was maar het mocht niet zo zijn. We reden de snelweg op en werden geraakt door een dronken man, allebei de auto's waren in mekaar gedrukt. Later werd ik wakker in het ziekenhuis waar mij werd verteld dat ik het wonder boven wonder de klap heb overleefd. Alleen mijn kind en Zakaria niet. Ik viel mentaal in een zwart gat en raakte erg depressief. We waren net een echt gezin geworden, we waren net zo hecht, we waren net allemaal gelukkig en het ging net allemaal zo goed. Youssef heeft me geholpen om uit de put te komen. Elke dag denk ik nog aan ze, elke dag huil ik nog om ze en het voelt of ze nog elke dag bij me zijn."