Machakil.. (voltooid)

Deel 13

Ik knipperde met m'n ogen en zag dat ik weg werd gebracht in een ziekenhuis bed. Nasr hield m'n hand vast maar werd tegengehouden. Hij schreeuwde tegen de zuster maar hij verdween al snel uit m'n zicht toen ze de deuren sloten. Er werd een kapje om m'n mond gezet. "Ze is zwanger!" Was het laatste wat ik kon horen.
Later werd ik wakker met Nasr naast me. Toen ik me omdraaide zag ik Nassim zitten. Verbaasd keek ik hem aan en hij gaf me een rustgevende glimlach. "Hoelang heb ik geslapen." "2 volle dagen." Ik sprong op van schrik. "Waar is mijn telefoon?" Hij overhandigde me telefoon en zoals ik al had verwacht, tientallen belletjes van Youssef. Ik belde hem meteen terug. Na één keer overgaan nam hij meteen op. "Nassira!" "Youssef.." bracht ik er zacht uit. "Hoe durf je niks van je te laten horen, ik heb me-" "Ik lig in het ziekenhuis." Onderbrak ik hem. "Maak je een grap?" "Tuurlijk niet! Waarom zou ik liegen?" "Ik ben onderweg." Zuchtend hing ik op. "Nassim schat hoelang ben jij hier?" "Toen jullie kwamen heb ik stilletjes uit het raam gekeken. En gisteren avond moest ik wel kijken hoe het met je gaat. Ik heb hier geslapen." "Weten mama en papa hier van?" "Nee." Zei hij kortaf en hij liep weg. "Ik ga water voor je halen." Riep hij voor hij de deur sloot. "Nassira in je tas zat ook een andere telefoon die elke minuut afging." Shit. "Ik heb opgenomen en er werd alleen maar geschreeuwd. Ik heb niks gezegd om te horen wat ze te vertellen hebben." Hij deed zijn handen in elkaar en keek me streng aan. "Er werd verteld dat een of andere Joris woedend was nadat hij jou een bezoekje heeft gebracht. Hij heeft hun bedrijf naar de grond gewerkt, en heeft ze gelinkt bij de politie. Nu zijn ze op de vlucht en dat allemaal omdat jij je werk niet goed hebt gedaan. Nassira, ik ben ook niet voor je opgekomen, omdat ik ook kwaad op je ben. Als je voor me stond had ik je wel kunnen vermoorden. Waarom heb je me niks verteld? Ik had je kunnen helpen. Ik zie in je ogen dat je pijn lijdt
teleurgesteld en kwaad gemaakt. Dit had ik nooit van jou verwacht Nassira." En ook hij liep de deur uit. Tranen begonnen te vallen, niks is erger dan je broer zo gekwetst te zien. Nassim liep vrolijk naar binnen en overhandigde me een bekertje water. "Wat is er Nassira?" Hij kwam bij me in bed liggen en gaf me een papieren zakdoekje aan. "Niks schatje, niks." En zo bleven we in stilte een lange tijd zitten tot de dokter naar binnen kwam. "Zo mevrouw Lassari ik zie dat u wakker bent." Nee ik slaap met m'n ogen open. Aandachtig keken Nassim en ik hem aan als teken dat hij verder kan praten. "Er is niks ernstigs met u of uw kind aan de hand. De snee was niet al te diep dus u kunt aan het einde van de dag weer naar huis." Hij gaf me een knikje en liep de kamer uit. Nassim sprong op en begon blij te roepen. "Gelukkig! Ik word oom!" "Yallah opstaan, spullen pakken en wegwezen uit dit afschuwelijke ziekenhuis." Ik pakte alles in en Nasr liep weer naar binnen. "Hey spijt me Nasr." Hij trok me in een knuffel maar ik rukte mezelf meteen eruit. "Je stinkt naar sigaretten." Hij woelde door m'n haren heen en met z'n drieën liepen we het ziekenhuis uit. "Nassim je weet dat je wel naar huis moet he." Hij knikte treurig en we zette hem thuis af, we bleven staan tot hij schreeuwend aan zijn kraag naar binnen werd getrokken. Lachend reden we weg. Youssef belde me en vertelde dat ik en Nasr zijn huis moesten komen. "Met wie praatte je?" "Nasr ken je Youssef brilletje nog?" "Ja hoezo?" "Een paar dagen geleden heeft Youssef mij gered toen ik bijna werd verkracht. Hij vroeg of we bij hem konden langs gaan, vind je dat oké?" "Tuurlijk, ben benieuwd hoe die kleine snotneus nu is." Ik grinnikte, hij moest eens weten. Ik wees hem de weg, Youssef woonde net buiten Amsterdam, het is een stille rustige plek, het huis staat verwijderd van alles waar mensen ook maar iets mee te maken hebben. Toen we aankwamen had Nasr net so een reactie als ik de laatste keer. Ik sleep hem mee naar binnen waar hij met de nog steeds verbaasde blik rondkeek. Youssef kwam in een simpel trainingspak naar beneden lopen en groette Nasr uitbundig. De hele avond zaten die twee te praten en lachte die 2 over van alles en nog wat. Ik verveelde me dood en besloot Romaissa ook maar uit te nodigen. Een uurtje later parkeerde ze haar scooter voor de deur. Zonder te groeten sleept ze me mee naar boven. "Nassira ik wil alles weten, wat is er deze jaren allemaal gebeurd." Ik begon bij het begin en ze luisterde met gespitste oren naar wat ik aan het vertellen was.
"Een maand of 2 geleden waren mijn ouders een paar weken weg. Selma kwam toen bij mij slapen en we hebben een weddenschap gesloten. 24 uur lang moest ik volhouden om te doen wat zij doet, ik heb die dag mijn hoofddoek afgedaan, ik ben die dag mijn eerste stap gezet in een lounge. Ze heeft wat in m'n drankje gestopt waardoor ik heel veel verkeerde dingen heb gedaan. Ik heb een jongen verleid, we zijn naar zijn huis gegaan waar ik mijn maagdelijkheid onbewust heb verloren. De volgende ochtend hebben we gevochten en zijn Selma en ik weer naar huis gegaan. Ze heeft me met de hulp van haar telefoon laten zien wat ik allemaal heb misdaan. De avonden daarop zijn we elke dag uitgegaan, elke dag andere steden en elke dag andere jongens. Op een dag realiseerde ik me dat ik lang niet meer ongesteld was geworden en kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Mijn moeder kwam erachter en ben ik uithuis gestuurd. Ik ben naar haar huis gegaan waar ik helemaal los ben gegaan op haar.
Ik werd bijna verkracht maar jou broer was net op tijd om mij te helpen.
Nasr kwam terug nadat ik dacht dat hij was overleden. Hij was weggestuurd door mijn ouders en hij nam het ons allemaal kwalijk. Later hebben we het bijgelegd, hij wist niet wat er was gebeurd en zette me af bij mijn ouderlijk huis waar ik door onze vader in m'n buik ben gestoken. Ik ben met spoed opgenomen in het ziekenhuis. En nu zit ik hier."
"So hey.."