Machakil.. (voltooid)

Deel 85

Nummer na nummer tikte Youssef in op zijn telefoon. Al de informatie die hij in bezit had deelde hij met de personen waarmee hij sprak. Niet alles natuurlijk, genoeg om hem en de moeder van Ismael verder te kunnen helpen. "Ik zal voor je kijken, ik bel je als ik wat weet." "Dankjewel man." Dit was de zoveelste persoon die hij sprak, allemaal vertelde ze hem dat ze zouden doen wat ze konden. Het enige wat Youssef nu kon doen was hopen, hopen op hetgeen dat er zou gebeuren. "Hoe is ie?" Vroeg Nasr na een boks aan de zoveelste jongen op het pleintje. "Goed man, met jou?" "Goed, goed." Nasredinne merkte dat de jongens allemaal om hem heen kwamen staan wat hem nog beter uit kwam. In één keer vertelde hij ze wat ze moesten doen als ze wat te weten komenn, gehoorzaam luisterde hoed naar elke woord dat hij uitsprak waarna ze allemaal knikte. "Tuurlijk man, we zullen voor je kijken." Dit gaf Nasr wat hoop, voor zover hij weet mogen de meeste jongens die hij heeft gesproken Hamza niet zo erg. Hij was zo een type jongen die zijn spullen maar al te graag laat zien en niets met de reest deelt. En hij deed juist zo uit de hoogte tegen de jongens waarvan hij weet dat ze het niet zo breed hebben. Hamza is rijk geboren en heeft de rest zelf opgebouwd met iets waarmee de rest niets mee te maken willen hebben. Iedereen heeft in één klap de eug naar hem toe gedraaid toen ze erachter kwamen wat voor werk hij deed. Het was en is gewoon onacceptabel wat hij doet, vrouwen hebben ook gevoelens en dat moet deze gast leren. Nasr's telefoon ging af en er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen hij de naam van zijn moeder zag.