Machakil.. (voltooid)

Deel 22

Ze stond op een stoel die gericht was naar het raam, ze heeft een lus in een touw gemaakt en haar nek erin gestoken. Ze stond op het punt te springen maar Hamza rende net op tijd naar haar toe en draaide haar naar zich toe. Ik sloeg me handen voor m'n mond toen ik zag hoe ze eruit ziet. Ze ziet er afschuwelijk uit, wallen die rot haar mond liepen, overall op haar gezicht krassen en open wonden. Op haar nek zaten diep paarse strepen, ze heeft geprobeerd zichzelf op te hangen en probeerde dat nu weer. Wat is er met haar gebeurd? Plotseling begon ze hard te gillen en om zich heen te slaan. "Laat me los!!" "Laat me los!!" Hamza probeerde haar te sussen terwijl ik daar nog steeds verstijfd stond.
Hij legde haar op de bank en ze kalmeerde zich. Ik knielde naast haar neer en bekeek haar goed, knal rode ogen, opgezwollen lippen nogmaals ze zag er verschrikkelijk uit. Hamza bracht haar een glas water en nam naast haar plaats. "Selma?" Vroeg ik haar zacht, ze gaf geen antwoord. Ik legde mijn hand op haar voorhoofd en ze begon oorverdovend te gillen. "Ik ga denk ik maar." "Nee Nassira, ze is nu een beetje verward, ze valt zo wel in slaap. Een half uur later lag ze vredig te slapen en bracht Hamza haar naar zijn slaapkamer.
Nassira maakte daar gebruik van om het huis eens te verkennen. Het is een normaal appartement, hij woont hier alleen dus genoeg ruimte. Hij heeft een leuke smaak, alles is van hout wat Nassira erg aanspreekt, Youssef zijn huis is erg anders, strak ingericht in het grijs met wit. Ook dat vind Nassira erg mooi en rustgevend.
Selma dacht diep na, ze had al het vermoeden dat die twee wat hebben, ze was jaloers, bang dat ze haar broer van der af zou nemen. Ze haatte Nassira, ze wil dat haar broer medelijden krijgt met haar en Nassira in de steek laat. Selma is afgelopen nacht aangerand en in mekaar geslagen. Ze dacht een leuke avond te hebben met een oude bekende, hij dacht dat ze serieus met haar was en was erg gekwetst toen hij erachter kwam dat heel Nederland haar kent als een erg slecht meisje. Mounir laat zich niet zo snel pakken dus heeft hij de jongens zich goed laten verwennen. De hele nacht is Selma opgebleven, ze heeft het vaker uit eigen wil gedaan maar nooit dat ze zo iets heeft meegemaakt. Ze wist niet hoe het voelt, het doet fysiek maar ook mentaal erg pijn. Ze gunde Nassira precies het zelfde. Nassira is geliefd bij iedereen, ze is gehoorzaam en wat ze ook doet mensen blijven om haar geven. Integendeel tot Selma, ze is schijnheilig en heeft vele vijanden. Daarom gunt ze het Nassira niet, Selma moet beter zijn dan Nassira, ze moet beter zijn dan iedereen en daarom rijmt ze iedereen weg die haar in de weg staat.
Ze hoorde de twee tortelduifjes praten en lachen in de woonkamer, ze liep naar de deur en hield haar oor tegen de deur. "Doe je ogen dicht." Giechelde Nassira. "Ik vertrouw je he." "Ja, doe nou." Het was eventjes stil tot de Hamza hoorde schreeuwen. "Wat is dit?! Me tong staat in brand!" En Nassira schaterde het uit. "Nu jou beurt." "Nee, nee." "Dat was de deal." En op haar beurt begon Nassira te schreeuwen en rende door de kamer heen. Selma was jaloers, nooit heeft zij een serieuze relatie gehad, nooit heeft zij het oprecht zo leuk gehad met een jongen en nooit is ze verliefd geweest. Ze deed de deur een stukje open en bekeek ze eens goed. Een steek ging door haar hart, Hamza gaf haar een knuffel en sprong op haar. "Ga van je af." Riep ze toen lachend. Nog steeds hield hij haar vast. "Nooit dat ik je los zal laten." Zei hij duidelijk doelend op wat anders en hij ging weer recht zitten.
Ik pakte zijn hand stevig vast, ik ben me vandaag echt gaan beseffen dat ik gek ben op deze jongen, zijn lach en zijn manier van omgaan maakt me gek. Ik stond op en begon de tafel af te ruimen. "Laat dat nog even staan." "Nee, anders komt er nooit wat van." Geweldig zo een vrouw dacht Hamza.
Nassira liep met haar handen vol de woonkamer uit en de keuken in. Waar haar een grote verassing stond te wachten. Selma greep haar mij der keel en kneep deze
helemaal dicht..