ψυχολογώντας το θήραμα

11.7K 810 80
                                    

Πρέπει να πέρασαν ώρες , όταν άνοιξε τα μάτια της.

Αποκοιμήθηκε στην πολυθρόνα κοιτάζοντας στη σιωπή μαζί του την φωτιά. Κοιτάει την απέναντι πολυθρόνα αλλά εκείνη στέκει άδεια.  Η φωτιά έχει σχεδόν σβήσει και το σπίτι έχει κρυώσει. Είναι περίεργο..δεν ανάβει την κεντρική θέρμανση? έξω έχει βαρυχειμωνιά.

Σηκώνεται πιασμένη και ανεβαίνει προς το  δωμάτιο της. Όλο το σπίτι είναι τυλιγμένο στη σιωπή. Τα βήματα της αντιλαλούν στο σπίτι.

Κάνει ένα βιαστικό ντούζ..το νερό είναι παγωμένο..δεν έχει καν πιστολάκι να στεγνώσει τα μαλλιά της. Φορά ένα φαρδύ τζην, ένα χοντρό πουλόβερ και τα αθλητικά της. Κάθεται για μια στιγμή αναποφάσιστη στην μέση του δωματίου . Πεινάει. Πολύ. 

Συνήθως της έφερναν πρωινό..αυτά..δεν τα κανόνιζε μόνη της. Κάτι της λέει οτι είναι μάταιο να περιμένει το πρωινό της.

Βγαίνει απο το δωμάτιο και ψάχνει την κουζίνα. Στο κάτω όροφο βρίσκει ένα δωμάτιο..έχει ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι..εστίες κουζίνας..σκεύη κρέμονται απο καρφιά..τα κοιτά αναποφάσιστα.

Ανοίγει το ψυγείο. Έχει ελάχιστα πράγματα μέσα. Δεν νομίζει να την έφερε εδώ για να πεθάνει απο την πείνα και το κρύο..θα ήταν τρελό..αν και της φαίνεται όλη η κατάσταση τρελή.

Παίρνει στα χέρια της δυο αβγά. Ανάθεμα αν ξέρει τι να τα κάνει.

"Εγώ θέλω ομελέτα" η ίδια βραχνή φωνή ακούγεται πίσω της απροειδοποίητα..της γλιστρά το ένα αβγό απο τα χέρια..σπάει στο πάτωμα.

Εκείνος φοράει φόρμες και ένα χοντρό μπουφάν..κάπου έξω ήταν..οι μπότες του είναι λασπωμένες.

"Δεν ξέρω να κάνω ομελέτα"

"Γι αυτό υπάρχει το ίντερνετ" της λέει αδιάφορα και κάθεται στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι. Την παρατηρεί ασταμάτητα..το βλέμμα του πέφτει για μια στιγμή στα βρεγμένα της μαλλιά..έχουν μουσκέψει την μπλούζα της.

"Αν ήθελες μαγείρισσα..μπορούσες να βρείς με πιο οικονομικό τρόπο μια..σου στοιχίζω πολλά"

του λέει σχεδόν εκνευρισμένα. Ως πότε θα κράτα τα χαρτιά του κλειστά? τι κάνει εδώ? τι θέλει αυτός απο εκείνη?

Ξεκουμπώνει το μπουφάν του, το βγάζει και το αφήνει δίπλα του. Απο κάτω φορά ένα χοντρό καρό πουκάμισο. Διπλώνει τα μανίκια και γυρίζει και την κοιτά.

"Αξίζεις τα λεφτά που έδωσα" της απαντά αυστηρά και της δείχνει στην άκρη του τραπεζιού ένα άσπρο τάμπλετ.

Μην μιλάςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα