Ένα μήνα μετά
Ένα μήνα μετά και δεν έκανε κάποια κίνηση η Χαρά να του μιλήσει για εκείνο το σ'αγαπάω που της είπε στο μοναδικό ραντεβού που βγήκαν. Η ζωή στο σπίτι της ευτυχίας συνεχίστηκε κανονικά, αυτός περνούσε ώρες στην φάρμα επιβλέποντας τις εργασίες για το όμιλο και τα απογεύματα ως αργά το βράδυ ήταν στο σπίτι με τα παιδιά ..και μαζί της.
Την παρατηρούσε ανέκφραστος να τον αποφεύγει, να αλλάζει δωμάτιο όταν ήταν στο ίδιο χώρο, να σκύβει το κεφάλι αμήχανα κάθε φορά που ένιωθε το βλέμμα του πάνω της. Όσες φορές αποφάσισε να της μιλήσει ξανά, άλλες τόσες το μετάνιωσε. Αν το θέμα της ήταν οτι ήθελε χρόνο, θα της τον έδινε. Απλά να θέλει χρόνο..αυτό να είναι όλο το πρόβλημα..χρόνο όμως για ποιό πράγμα? Δεν ήταν σίγουρη για τα αισθήματα της?
Έπαιρνε τον Άρχοντα και πηγαίναν μεγάλες βόλτες στο δάσος..στην κοιλάδα.. και κάθε φορά οδηγούσε το άλογο του στο σημείο της κοιλάδας που είχαν σμίξει. Ξάπλωνε στο χώμα και κοιτούσε τον ουρανό. Τα σύννεφα είχαν πάντα την μορφή της. Γιατί δεν κάνει κάποια κίνηση? Κάτι να του πει..κάτι να του δείξει πως δεν είναι μόνος σε αυτό..οι ίδιες σκέψεις πάντα βασάνιζαν το μυαλό του.
Της συμπεριφερόταν με ευγένεια, πάντα έτρεχε πρώτος σε οτι εκείνη χρειαζόταν, αλλά την ένιωθε απόμακρη..εκείνη γλιστρούσε πάντα με κάποιον τρόπο απο δίπλα του..και αυτός πάντα αποζητούσε να είναι λίγο ακόμα μαζί της..λίγο ακόμα να την δει, λίγο ακόμα να νιώσει το κορμί της εκατοστά μακριά απο το δικό του.
Μερικές μέρες πριν ήρθε στο σπίτι της ευτυχίας και η μητέρα του. Είχε το γνωστό αυταρχικό ύφος της..όλοι της χρωστούσαν, όλοι έκαναν λάθος εκτός απο εκείνη, ακόμα και για το γεγονός οτι τον απέκλεισε απο όλους στην φυλακή και αυτό ισχυρίστηκε οτι το έκανε για το δικό του καλό. Δεν είχε διάθεση ούτε να μαλώσει μαζί της. Δεν άξιζε τον κόπο. Δεν άξιζε τον κόπο για τίποτα αυτή η γυναίκα, όσο ήταν αμετανόητη. Θα έφευγε χωρίς να μαλώσουν αν την στιγμή που έφευγε δεν έμπαινε στον ίδιο χώρο η Χαρά.
Τα μάτια της γέμισαν απέχθεια, την κοίταξε με αηδία απο πάνω ως κάτω και η Χαρά έμεινε ακίνητη. Κοίταξε τον Αντρέα κι εκείνος με την ματιά του την καθησύχασε. Δεν είχε τίποτα να φοβάται.
"Την πουτάνα γιατί την έχεις εδώ?" του είπε και αν δεν ήταν μάνα του..
Δεν γύρισε να δει την αντίδραση της Χαράς.
"Μην μιλάς έτσι για εκείνη" της είπε μέσα απο τα δόντια του.
Πήγε η μητέρα του να την πλησιάσει αλλά της έπιασε δυνατά τον καρπό.
