Παίρνει βιαστικά το παλτό του στα χέρια και βγαίνει ανάστατος έξω απο το δωμάτιο. Ακούγεται το ηλεκτρονικό κλείδωμα της πόρτας , όταν θυμάται ότι δεν πήρε το πορτοφόλι και το κινητό του.
"Σκατά γαμώτο"
Ανοίγει και πάλι την πόρτα και μπαίνει μέσα με γρήγορα βήματα , κοιτά για λίγο το χώρο βιαστικά και εντοπίζει τα πράγματα του. Τα βάζει μέσα στην τσέπη του και ξαναβγαίνει τρέχοντας. Κάνει νόημα να του κρατήσουν το ασανσέρ.
"Στο ισόγειο..ρεσεψιόν πάτα να πάμε"
Ο νεαρός άντρας που είναι υπεύθυνος για το ασανσέρ του δείχνει λοξά τον κόσμο που είναι ήδη μέσα στον ανελκυστήρα.
"Κύριε Εμπείρη έχουμε να σταματήσουμε και σε άλλους ορόφους"
Κοιτά τον ενοχλημένο κόσμο που περιμένει να πάει σε άλλους ορόφους.
"Αντρέας Εμπείρης..ο ιδιοκτήτης ..κερνάω σαμπάνια για την αναστάτωση.." κοιτά ξανά τον νεαρό άντρα.
"Ισόγειο τώρα βιάζομαι" του λέει αυταρχικά καθώς ο κόσμος τον λοξοκοιτά.
Εκτός απο μια εντυπωσιακή γυναίκα με μαύρο φόρεμα.
"Καλησπέρα κύριε Εμπείρη" του λέει λάγνα αλλά ο Αντρέας δεν της απαντά. Κοιτά τα νούμερα του ασανσέρ να κατεβαίνουν με ταχύτητα.
Παίζει νευρικά το πόδι του..εξωφρενικά αργό το ασανσερ σκέφτεται ..
Βγαίνει τρέχοντας απο το ασανσέρ και σταματά στη ρεσεψιόν. Κοιτά δεξιά και αριστερά αλλά δεν την εντοπίζει.
"Πρόλαβε να φύγει γαμώτο"
Πηγαίνει στη ρεσεψιόν μπαίνοντας μπροστά απο τον κόσμο που περιμένει να εξυπηρετηθεί. Κοιτά τον άντρα της υποδοχής.
"Εσύ. Έλα εδώ" του λέει δυνατά και εκείνος τρέχει σχεδόν να τον εξυπηρετήσει.
"Μια γυναίκα ..ε..νέα ..κατέβηκε πριν απο λίγο και την ψάχνω.."
"Κύριε Εμπείρη μια γυναίκα με λευκό κουστούμι? που συνοδεύατε πριν απο ώρα?" του λέει ψιθυριστά.
"Όχι αυτή. Μια με καστανά μαλλιά."
Τον κοιτά ο άντρας σκεφτικός..
"Μια με κόκκινο φόρεμα." συμπληρώνει ο Αντρέας καθώς ο νεαρός άντρας του χαμογελά.
"Α! φυσικά την είδα.." του χαμογελά υπερβολικά πολύ και ο Αντρέας τον αγριοκοιτάζει.
"Σου μίλησε ? ζήτησε ταξί?"
"Ναι ασφαλώς..αν θέλετε να μάθει που πήγε.."
