η εξημέρωση

11.6K 866 63
                                    

"Xαρά.."

"Κοιμήσου είναι αργά.."

"Χαρά.."

Την κοιτάζει μέσα στο σκοτάδι..τα υπόλοιπα κορίτσια κοιμούνται.

"Έλα.." κάνει στην άκρη και η Ευτυχία μπαίνει στο κρεβάτι της.

"Γιατί δεν κοιμάσαι?"

"Μου λείπει ο Αντρέας.."

Της χαιδεύει τα μαλλιά και την παίρνει αγκαλιά..

"Κοιμήσου Ευτυχία.."

Κλείνει τα μάτια της η Ευτυχία .

"Κι εμένα μου λείπει το άλογο μου.." κλείνει και η Χαρά τα μάτια της.

"Ξύπνα Χαρά..Ξύπνα.."

Η Χαρά ανοίγει τα μάτια της. Κοιτά μια αχτίδα φωτός να διαπερνά το δωμάτιο της. Τα σωματίδια της σκόνης δείχνουν να κινούνται με αργές κινήσεις στο φως. Χωρίς να κοιτάξει δίπλα της, απλώνει το χέρι της στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Είναι άδεια. Κλείνει πάλι τα μάτια και γυρνά στην άδεια άκρη του κρεβατιού. Κρύβει το πρόσωπο της στο σεντόνι. Η μύτη της σχεδόν πιέζεται στο κρεβάτι και ανασαίνει με δυσκολία. Έχει την μυρωδιά του.

Ακούγεται θόρυβος από πιάτα στην κουζίνα. Κοντοστέκεται στην πόρτα. Περνά το χέρι της μέσα στα μαλλιά της. Βγάζει το λάστιχάκι απο τα μαλλιά της και τα αφήνει όλα κάτω ελεύθερα. Μένει ακίνητη δεν μπαίνει μέσα. Ακούει την φωνή του..δεν ξεχωρίζει τι λέει. Παίρνει ξανά το λαστιχάκι και ξαναδένει τα μαλλιά της.

Η Κάτια είναι στον πάγκο της κουζίνας. Φοράει ένα χοντρό πουλόβερ αλλά απο κάτω φαίνεται  το διαφανές νεγκλιζέ της. Τα πόδια της είναι γυμνά . Κοιτάζονται.

"Καλημέρα"  λέει και η φωνή της σχεδόν δεν ακούγεται.

Η Κάτια της γνέφει καθώς βάζει μαρμελάδα στο ψωμί της. Γυρνά και κοιτά τον Αντρέα. Φοράει ένα χοντρό μαύρο φούτερ..έχει σηκωμένα τα μανίκια και γράφει κάτι στον υπολογιστή.

Ίσα που γυρνά να την κοιτάξει. Δεν την καλημερίζει. Της γνέφει απο την άλλη άκρη της κουζίνας. Βγάζει τα γυαλιά μυωπίας του και γυρνά και κοιτά τον υπολογιστή.

Νιώθει αμήχανα καθώς στέκεται στην μέση της κουζίνας. Η Κάτια την κοιτάζει απο πάνω ως κάτω. Στα χείλη της διαγράφεται ένα λοξό χαμόγελο και μετά σβήνει καθώς κοιτά ξανά το ψωμί της.

Πλησιάζει τον πάγκο κι εκείνη. Κάθεται και παίρνει στα χέρια της λίγο ψωμί. Κοιτά αναποφάσιστα τις μαρμελάδες. Κοιτά λοξά τον Αντρέα. Δείχνει αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει. Ξαναφόρεσε τα γυαλιά του.

Μην μιλάςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα