Ο Αντρέας αφήνει το σώμα του να πέσει κάτω στο πάτωμα..φαίνεται ξαφνικά εξουθενωμένος. Κοιτά τα χέρια του τρέμουν. Προσπαθεί να ηρεμήσει την αναπνοή του αλλά είναι πολύ ταραγμένος. Δυο χρόνια μετά απο το θάνατο της επιτέλους κατάφερε να ακούσει την αλήθεια. Μια αλήθεια που την ψυχανεμιζόταν απο την πρώτη στιγμή. Όλα ήταν λάθος στην υπόθεση. Η Ευτυχία δεν θα οδηγούσε ποτέ μεθυσμένη, υπήρξε πάντα υπεύθυνη στη ζωή της, αυτό δεν θα το έκανε ποτέ.
"Εσύ οδηγούσες έτσι δεν είναι?" της λέει χωρίς να την κοιτά. Δεν χρειάζεται να ακούσει την απάντηση. Χρόνια πριν όταν την είδε να στέκεται στην κεκλεισμένων των θυρών αίθουσα δικαστηρίου και να καταθέτει πως η Ευτυχία ήταν η οδηγός , εκείνος ήξερε. Ήξερε πως η κοπέλα που στεκόταν μπροστά του ήταν μια αδίστακτη ψεύτρα.
Η Χαρά νιώθει να πάλλεται η καρδιά της στο στήθος της. Τον κοιτά στο πάτωμα πεσμένο..θέλει να τον αγγίξει..να του ζητήσει χίλιες φορές συγνώμη..για όλα ένα μεγάλο συγνώμη..για το βράδυ εκείνο..για τον Δημήτρη..για τις τελευταίες κουβέντες που αντάλλαξε με την καλύτερη της φίλη, για τον πατέρα της που την έπεισε να..
"Και ο πατέρας σου σε κάλυψε..εσύ πουθενά δεν πλήρωσες..όλα τα φόρτωσες σε εκείνη..σε μια νεκρή που δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της..αλλά μάντεψε η νεκρή έχει εμένα"
Την κοιτάζει..τα μάτια του σχεδόν βουρκώνουν ..γυρνά και κοιτά το πάτωμα. Σφίγγει τις γροθιές του..το νιώθει πως αν την κοιτάξει λίγο ακόμη..δεν ξέρει και ο ίδιος για το τι είναι ικανός.
"Ναι" του απαντά. Και καθώς φεύγει αυτή η μικρή φράση απο μέσα της , καθώς για πρώτη φορά ακούει την αλήθεια να ξεστομίζεται , για πρώτη φορά μετά απο τόσα ψέμματα, νιώθει την καρδιά της πιο ήρεμη. Η αλήθεια που κρύφτηκε..διαστρεβλώθηκε..η αλήθεια που κάθε βράδυ ξεπηδά στα όνειρα της..την στοιχειώνει..την κυνηγά..
Τον ακούει να χτυπά επαναληπτικά την μπουνιά του στο πάτωμα. Συνέχεια. Με μανία. Νιώθει πως κάθε χτύπημα του αποδέκτη έχουν εκείνη. Κοιτά το σφιγμένο χέρι του να χτυπά το ατάραχο δάπεδο..και νοερά σκέφτεται πως ίσως θα έπρεπε εκείνος να το κάνει αυτό σε εκείνη. Ίσως αν έδινε την ζωή της..τουλάχιστον κάπου εκεί θα έβρισκε την Ευτυχία..και..ίσως να μπορούσε να της πει ένα συγνώμη..που δεν ήταν καλή φίλη..που την πρόδωσε..
"Η Ευτυχία.." ψελλίζει η Χαρά αλλά εκείνος γυρνά και την κοιτά με τόσο αγριεμένο ύφος που σταματά την ίδια στιγμή.
