After - Mετά ✔

κεφάλαιο 14

Επιτέλους είναι Παρασκευή και η πρώτη μου εβδομάδα στο πανεπιστήμιο έχει σχεδόν τελειώσει. Είμαι ευχαριστημένη από την εξέλιξη της. Αποφασίζω να κλέψω λίγο χρόνο από το διάβασμα μου σήμερα και να νοικιάσω μια-δυο ταινίες αφού η Στεφ λογικά θα είναι σε κάποιο πάρτι. Το να έχω την ύλη όλων των μαθημάτων κάνει τα πράγματα πιο εύκολα αφού μπορώ να ξεκινήσω το διάβασμα νωρίτερα. Πιάνω την τσάντα μου και ξεκινάω νωρίς, σταματάω στην καφετέρια για έναν καφέ. Με βοηθάει να ξεκινήσω τη μέρα μου.

"Είσαι η Τέσσα, σωστά;" Μια κοριτσίστικη φωνή πίσω μου, λέει. Γυρίζω για να δω τη ροζομάλλα από το πάρτι. Νομίζω πως η Στεφ την είχε πει Μόλλυ.

"Ναι.."απαντάω και γυρίζω.

"Θα έρθεις στο πάρτι σήμερα;"  ρωτάει. Αναστενάζοντας, γυρίζω και κουνάω το κεφάλι μου. "Έπρεπε να έρθεις. Θα είναι τέλεια."λέει και χαμογελάει. Περνάει το χέρι της από ένα στροβιλιστό τατουάζ στον πήχη της.

"Κακώς. Ο Ζέυν ήθελε να σε ξαναδεί."λέει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να γελάσω. "Τι; Μιλούσε για εσένα όλη μέρα χθες."

"Αμφιβάλλω.. Αλλά ακόμη και αν το έκανε, έχω αγόρι."της λέω, το χαμόγελο της μεγαλώνει.

"Κρίμα, θα μπορούσαμε να βγούμε διπλό ραντεβού," ανασηκώνει τους ώμους της. Ευχαριστώ τον Θεό όταν η παραγγελία μου είναι έτοιμη. Τα χέρια μου τυλίγονται στο ζεστό ποτήρι πολύ νωρίς και λίγο από τον καφέ χύνεται και καίει το χέρι μου. Βρίζω σιγανά και φεύγω.

Διπλό ραντεβού με ποιον; Την Μόλλυ και τον Χάρρυ λογικά. Όχι, ευχαριστώ. Ο Ζέυν ήταν καλός αλλά ο Νώα είναι τα πάντα για εμένα. Δεν έχουμε μιλήσει πολύ αυτή την εβδομάδα, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή το πρόγραμμα μου είναι γεμάτο. Του στέλνω γρήγορα ένα μήνυμα για να του πω πως μου λείπει και πάω στην αίθουσα.

Η μέρα ήταν υπέροχη. Ο Λίαμ και εγώ συναντηθήκαμε στη βιβλιοθήκη για να πάμε μαζί στη λογοτεχνία. Στηρίζεται στον πέτρινο τοίχο και όταν φτάνω με καλωσορίζει με ένα μεγάλο χαμόγελο.

"Θα φύγω από το μάθημα μισή ώρα νωρίτερα σήμερα. Πετάω πίσω στο σπίτι."

"Αυτό είναι υπέροχο!"του λέω. Ίσως θα έπρεπε να κανονίσω και εγώ να πάω στο σπίτι για κανένα σαββατοκύριακο. Το πατρικό μου απέχει μόνο 2 ώρες αλλά δεν έχω πάρει αμάξι ακόμα οπότε πρέπει να περιμένω.

Όπως είπε, ο Λίαμ φεύγει τριάντα λεπτά νωρίτερα από το μάθημα. Ξαφνικά αισθάνομαι την παρουσία του Χάρρυ ακόμη πιο έντονα δίπλα μου. Στο πανεπιστήμιο μπορούμε να κάτσουμε όπου θέλουμε, σε διαφορετική θέση κάθε μέρα αν το επιθυμούμε, αλλά ο Χάρρυ κάθεται πάντα δίπλα μου, στην πρώτη σειρά. Ξέρω πως το κάνει μόνο και μόνο για να με εκνευρίζει όμως  κατάφερα να τον αγνοήσω όλη την εβδομάδα.