After - Mετά ✔

κεφάλαιο 21

Οι δρόμοι είναι σκοτεινοί και σιωπηλοί όταν απομακρύνομαι από την αδελφότητα. Τα άλλα σπίτια της αδελφότητας δεν είναι τόσο μεγάλα όσο του Χάρρυ. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν καταλαβαίνω με αυτό το αγόρι.. Γιατί είναι στην αδελφότητα με ένα μάτσο καθώς-πρέπει, πλούσια παιδιά αν είναι πανκ; Και γιατί αλλάζει τόσο γρήγορα η διάθεση του; Δεν ξέρω καν γιατί σπαταλάω το χρόνο μου να σκέφτομαι αυτόν. Μετά το σημερινό έχω τελειώσει οριστικά με το να προσπαθώ να είμαι φίλικη μαζί του. Δεν πιστεύω πως τον φίλησα. Ήταν πρώτον το μεγαλύτερο μεγαλύτερο λάθος που μπορούσα να κάνω και δεύτερον άφησα τις άμυνες μου να πέσουν ενώ εκείνος που επιτέθηκε, χειρότερα από ποτέ. Δεν είμαι τόσο χαζή ώστε να πιστέψω πως δεν θα πει τίποτα αλλά ελπίζω πως η ντροπή του για το φιλί μας θα τον κρατήσει ήσυχο. Θα το αρνούμαι μέχρι να πεθάνω αν το μάθει κανείς.

Μετά από μιάμιση ώρα περπάτημα, φτάνω επιτέλους στην πανεπιστημιούπολη. Σταματαώ στη καφετέρια και παίρνω ένα καφέ, καλύτερα να μείνω ξύπνια. Πρέπει να βρω μια καλή δικαιολογία να πω στην μαμά μου και στον Νώα για την χθεσινή μου συμπεριφορά. Όχι το φιλί-δεν πρόκειται να το μάθουν ποτέ- το ότι ήμουν σε πάρτι. Ξανά. Πρέπει πραγματικά να μιλήσω στον Νώα για το ότι λέει στη μαμά μου τι κάνω, ειμαι ενήλικη πλέον και δεν είναι ανάγκη να ξέρει πως περνάω το κάθε λεπτό. Τα πόδια μου με πονάνε όταν φτάνω στην εστία και νιώθω ανακούφιση καθώς γυρίζω το πόμολο.

"Μου κάνεις πλάκα!"σχεδόν φωνάζω στη θέα του Χάρρυ πάνω στο κρεβάτι μου.

"Που ήσουν;" ρωτάει ήρεμα. "Οδηγούσα προσπαθώντας να σε βρω περίπου για δύο ώρες."

Τι;

"Γιατί στο διάολο με έψαχνες;"ρωτάω δύσπιστα.

Γιατί δεν με ρώτησε απλώς αν θέλω να με γυρίσει σπίτι νωρίτερα; Αλλά κυρίως, γιατί δεν του το ζήτησα εγώ όταν ανακάλυψα πως δεν πίνει; Αα ναι, σωστά, επειδή δεν θα έκανε τίποτα καλό για εμένα.

"Επειδή.. επειδή δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα να περιφέρεσαι βραδιάτικα, μόνη σου."

Γελάω στα λόγια του. Ανασηκώνει τα φρύδια του, κατσουφιάζοντας και γελώ ακόμη περισσότερο.

"Βγες έξω Χάρρυ."λέω ανάμεσα στα γέλια μου.

Δεν γελάω επειδή βρίσκω κάτι αστείο, γελάω μόνο και μόνο επειδή είμαι πολύ κουρασμένη ώστε να κάνω οτιδήποτε άλλο. Με κοιτά και θάβει τα χέρια του στις μπούκλες του. Τον λίγο καιρό που ξέρω αυτόν τον περίεργο άντρα, ο οποίος ονομάζεται Χάρρυ Στάιλς, έχω μάθει πως κάνει αυτή τη κίνηση όταν είναι αγχωμένος ή νιώθει άβολα. Ελπίζω να συμβαίνουν και τα δύο τώρα.