After - Mετά ✔

κεφάλαιο 92

"Τι κρίμα που δεν καταφέραμε να φτάσουμε στο σημείο που σου βγάζω το φόρεμα."ανασαίνει στο αυτί μου ο Χάρρυ ενώ με σπρώχνει στο κρεβάτι. Με το που έβγαλα το μπλουζάκι του με πήρε σηκωτή προς το κρεβάτι και φόρεσε το προφυλακτικό πιο γρήγορα απ'ότι πίστευα πως ήταν πιθανό.

"Μμμχμμ..."είναι το μόνο που μπορώ να πω ενώ μπαινοβγαίνει μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που μου κάνει έρωτα και δεν νιώθω πόνο, παρά μόνο ευχαρίστηση.

"Θεέ μου μωρό μου.. έχεις τόσο ωραία αίσθηση."μουγκρίζει χτυπώντας τους γοφούς του στους δικούς μου.

Τα νύχια μου γρατζουνάνε τη γυμνή του πλάτη και τα μάτια του γυρίζουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Λατρεύω να τον βλέπω έτσι, εκτός ελέγχου, τόσο πρωτογενή. Το να τον παρακολουθώ να με φτάνει στα όρια μου, τα δάχτυλα των ποδιών μου σφίγγονται όπως και τα πόδια μου ενώ μουγκρίζω το όνομά του επανειλημμένα.

"Έτσι μωρό μου. Τελείωσε για εμένα. Δείξε πόσο όμορφα... γαμώ... πόσο ομορφα σε κάνω να νιώθεις."τραυλίζει και τον νιώθω να συσπάται μέσα μου. Τελειώνει λίγα δεύτερα πριν από εμένα αλλά συνεχίζει να κινείται έως ότου γίνω λιώμα. Το σώμα μου είναι απόλυτα χαλαρό και εκείνος καταρρέει πάνω μου. Ξαπλώνουμε στην ηρεμία απολαμβάνοντας το γεγονός ότι είμαστε τόσο κοντά ο ένας στον άλλο. Μέσα σε λίγα λεπτά ένα ελαφρύ ροχαλητό ξεφεύγει από τα χείλη του Χάρρυ.

...

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και αποφασίζω να κάνω πάλι ένα ντουζ απλά επειδή μπορώ. Νιώθω ακόμη περίεργα που έχω το σπίτι μου και το μπάνιο μου, που μπορώ να φτιάξω ένα καφέ στη κουζίνα μου. Και το γεγονός πως τα μοιράζομαι όλα αυτά με τον Χάρρυ με κάνει να το απολαμβάνω ακόμη περισσότερο.
Αποφασίζω να φορέσω το γαλάζιο μου φόρεμα με λευκά ψηλοτάκουνα. Έχω εξασκηθεί στο περπάτημα αλλά ακόμη παίρνω μαζί μου ένα ζευγάρι Tom's στην τσάντα μου για παν ενδεχόμενο. Έχω κάνει τα μαλλιά μου μπούκλες και τα έχω πιάσει με μερικά τσιμπιδάκια ενώ έχω βάλει ακόμη λίγη σκιά και άι λάινερ. Έχει αρχίσει πραγματικά να μου αρέσει όλο αυτό με το 'σπίτι μας'.

Αρνείται να σηκωθεί όταν προσπαθώ να τον ξυπνήσω πριν φύγω, το μόνο που κάνει είναι να ανακαθήσει και να μου δώσει ένα αποχαιρετιστήριο φιλί. Αναρωτιέμαι ποτέ προλαβαίνει να κάνει τις εργασίες του και να δουλεύει. Δεν τον Έχω δει ακόμη να κάνει τίποτα από τα δύο. Αρπάζω τα κλειδιά του και παίρνω το αυτοκίνητο του μέχρι τη Βανς. Αν είναι να κάνει κοπάνα τότε δεν θα του λείψει. Σημειώνω νοερά να θυμηθώ να ευχαριστήσω τον Χάρρυ που επέλεξε ένα διαμέρισμα τόσο κοντά στη Βανς, παρά το γεγονός ότι θα χρειάζεται να οδηγάει μεγαλύτερη απόσταση κάθε πρωί ως το πανεπιστήμιο. Πλέον μπορώ να ξεκινάω αργότερα και δεν χρειάζεται να είμαι στους δρόμους για τριανταπέντε λεπτά, κάτι που διευκολύνει τη ζωή μου κατά πολύ.