κεφάλαιο 30

14.8K 393 8
                                    

Τα δάκρυα μου έχουν στεγνώσει, έχω κάνει μπάνιο και το μυαλό μου έχει σταθεροποιηθεί ως που να γυρίσει η Στεφ.

"Πώς ήταν λοιπόν... η παρέα σου με τον Χάρρυ;"ρωτάει και παίρνει τις πιτζάμες της από τη συρταριέρα της.

"Μια χαρά, ήταν ο απλός.. γοητευτικός εαυτός του."λέω και προσποιούμαι ένα γέλιο. Θέλω να της πω τι κάναμε αλλά ντρέπομαι πολύ. Ξέρω πως δεν θα με έκρινε αλλά δεν θέλω να το μάθει κανείς, ελπίζω να μην το πει ο Χάρρυ σε κανέναν, αν και τον έχω ικανό. Η Στεφ με κοιτάζει με ίχνη έννοιας στα μάτια. Κοιτάζω από την άλλη.

"Απλώς πρόσεχε, εντάξει; Είσαι πολύ καλή για κάποιον σαν τον Χάρρυ. "Λέει και θέλω να την αγκαλιάσω και να κλάψω στον ώμο της. Ξέρει τον Χάρρυ καλύτερα από όλους και ακόμη μου λέει να μείνω μακριά του.

"Πώς ήταν η ταινία;"αλλάζω θέμα. Μου μιλάει για το ότι ο Τρίσταν την τάιζε συνέχεια ποπ κορν κατά τη διάρκεια της ταινίας, και αρχίζω να τον συμπαθώ. Θέλω να την κάνω να σκάσει αλλά καταλαβαίνω πως απλά ζηλεύω το ότι ο Τρίσταν την θέλει πραγματικά, όχι όπως με θέλει ο Χάρρυ. Έτσι και αλλιώς έχω κάποιον να με αγαπάει και πρέπει να αρχίσω να του φαίρομαι καλύτερα. Και να μείνω μακρυά από τον Χάρρυ, στ'αλήθεια αυτή τη φορά.

Τελικά ο ύπνος παίρνει πρώτα τη Στεφ και μετά από λίγο και 'μένα.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω με το ζόρι για να ντυθώ. Αισθάνομαι σαν να έχουν στραγγίξει όλη την ενέργεια από μέσα μου και νιώθω έτοιμη να κλάψω κάθε στιγμή. Τα μάτια μου είναι κόκκινα από το χθεσινοβραδινό κλάμα οπότε κατευθύνομαι προς τη συρταριέρα της Στεφ και πιάνω τη τσάντα με τα καλλυντικά. Βγάζω ένα καφέ αι λάινερ και σχεδιάζω μια λεπτή γραμμή κάτω από το μάτι μου και άλλη μια στο κινητό βλέφαρο. Κάνει τα μάτια μου να φαίνονται πολύ καλύτερα. Προσθέτω λίγη πούδρα για να καλύψω τους μαύρους κύκλος και για να τονίσω το χρώμα μου. Λίγες στρώσεις μάσκαρα και είμαι σαν καινούρια. Είμαι ευχαριστημένη με την εμφάνιση μου, φοράω το εφαρμοστό τζιν μου και ένα τιραντένιο μπλουζάκι. Νιώθω γυμνή οπότε πιάνω μια λευκή, λεπτή ζακέτα από τη ντουλάπα και τη φοράω. Είναι η μεγαλύτερη προσπάθεια που έχω καταβάλει στην καθημερινή εμφάνιση μου από τη μέρα φωτογράφισης στην τρίτη λυκείου.

Κάνω μια στάση στη καφετέρια και παίρνω καφέ και στον Λίαμ. Είναι έτσι και αλλιώς νωρίς για την τάξη οπότε περπατάω πιο αργά από ότι το συνηθισμένο.

"Γεια, Τέσσα σωστά;"ακούω μια αντρική  φωνή. Γυρίζω να κοιτάξω και βλέπω ένα καθώς πρέπει αγόρι. Νομίζω τον λένε Λούις.

After - Mετά ✔Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα