After - Mετά ✔

κεφάλαιο 63

"Τέλεια, πάω να σου φέρω ένα ποτό."χαμογελάει ο Ζέυν και μπαίνει στη κουζίνα. Τον ακολουθώ, προσπαθώντας να εμψυχώσω τον εαυτό μου για να τα βγάλω πέρα με το πάρτι. Θέλω να σταματήσω και να αρχίσω να βρίζω τον Χάρρυ, να του πω να μην μου ξαναμιλήσει ποτέ, να τον χαστουκίσω και να ξεριζωσω τα ροζ μαλλιά της Μόλλυ. Ωστόσο, μάλλον θα το έβρισκε διασκεδαστικό, οπότε αποφασίζω να καταπιώ όλο το ποτήρι με τη βότκα κεράσι που μου έφτιαξε ο Ζέυν και να ζητήσω και δεύτερη. Ο Χάρρυ έχει χαλάσει τόσες από τις νύχτες μου, και αρνούμαι να γίνω εκείνο το κορίτσι.

"Εεε, ήρεμα πότη. Ήπιες ήδη δύο!"γελάει ο Ζέυν ενώ του δίνω το ποτήρι μου για να μου βάλει άλλο ένα ποτό μέσα σε λίγα λεπτά.

"Είναι ωραία."γελάω και γλύφω όση βότκα κεράσι έχει μείνει στα χείλη μου.

"Καλά, απλά πάρ'το χαλαρά αυτό. Ναι;"χαμογελάει και συμφωνώ.

"Νομίζω ότι θα παίξουμε άλλον ένα γύρο αλήθεια ή θάρρος."με ενημερώνει. Τι συμβαίνει με αυτούς τους ενήλικους και τα ηλίθια παιχνίδια αλήθειας ή θάρρους; Πίστευα πως σταματούν να τα παίζουν μετά το λύκειο. Ο πόνος στο στήθος μου επιστρέφει όταν το μυαλό μου πάει σε όλα όσα θα έχουν κάνει σε αυτό το παιχνίδι ο Χάρρυ με τη Μόλλυ.

"Τι έχασα στον προηγούμενο γύρο;"ρωτάω με το πιο γοητευτικό χαμόγελο που μπορώ να καταφέρω. Μάλλον μοιάζω θεοτρελη αλλά μου ανταποδίδει οπότε φαίνεται να δουλεύει.

"Μερικά μεθυσμένα γλωσσόφιλα."γελάει. Ο κόμπος στο λαιμό μου μεγαλώνει αλλά τον καταπίνω με το ποτό. Προσποιούμαι ένα γέλιο και ξαναπίνω από το ποτήρι μου όσο γυρίζουμε πίσω στο καναπέ. Ο Ζέυν κάθετε στο πάτωμα, διαγώνια του Χάρρυ και της Μόλλυ και εγώ κάθομαι δίπλα του, πιο κοντά απ'ότι θα καθόμουν συνήθως. Τα μάτια του Χάρρυ γεμίζουν θυμό αλλά τον αγνοώ. Η Μόλλυ βρίσκεται ακόμη στη ποδιά του σαν πουτανα που είναι, και η Στεφ μου χαμογελάει με συμπόνια αγριοκοιτάζοντας τον Χάρρυ. Η βότκα έχει αρχίσει να κάνει τη δουλειά της ενώ έρχεται η σειρά του Νάιαλ.

"Νάιαλ, αλήθεια ή θάρρος;"ρωτάει η Στεφ και εκείνος χαμογελάει.

"Αλήθεια."απαντάει και γυρίζει τα μάτια της.

"Κωλοσιάρη."λέει. Η όμορφη γλώσσα της ποτέ δεν σταματά να με εκπλήσσει. "Είναι αλήθεια ότι κατούρησες στην ντουλάπα του Τρίσταν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο;" ρωτάει και όλοι γελάνε εκτός από εμένα. Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάνε.

"Όχι! Σας το ξαναείπα, δεν το έκανα εγώ."μουγκρίζει και συνεχίζουν να γελάνε. Ο Ζέυν με κοιτάζει και μου κλείνει το μάτι. Γαμώ το, είναι σέξι. Πολύ σέξι.