After - Mετά ✔

κεφάλαιο 89

Τα χέρια του Χάρρυ, πιέζουν απεγνωσμένα τον σβέρκο μου σε μια προσπάθεια να με φέρει ακόμη πιο κοντά του ενώ φιλιόμαστε. Μπορώ να αισθανθώ τον θυμό και τον εκνευρισμό του να μετατρέπεται σε λαγνεία και πόθο. Το στόμα του είναι πεινασμένο και το φιλί μας ασταθές ενώ πισωπατάει με τα χείλη μας ακόμη ενωμένα. Με καθοδηγεί με το ένα του χέρι στον γοφό μου και το άλλο στον σβέρκο μου, παραπατάω στα πόδια του και σκοντάφτω μόλις συναντάμε το κρεβάτι και πέφτουμε και οι δύο πάνω του. Σε μια προσπάθεια να τον κουμαντάρω, τον καβαλάω και βγάζω το μπλουζάκι και το μπουστάκι μου ταυτόχρονα, μένοντας μόνο με το δαντελωτό σουτιέν μου.

Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα και προσπαθεί να με τραβήξει προς τα κάτω για να με φιλήσει, αλλά εγώ έχω άλλα σχέδια. Τα χέρια μου αναζητούν βεβιασμένα το κούμπωμα του σουτιέν μου και το ανοίγω, πριν κατεβάσω μία-μία τις τιράντες και το αφήσω να πέσει στο κρεβάτι, πίσω μου. Τα χέρια του Χάρρυ είναι ζεστά καθώς τυλίγει τα στήθη μου με τις μεγάλες του παλάμες, μαλάσσοντάς τα άγρια. Αρπάζω τους καρπούς του απομακρύνοντας τα χέρια του και κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά. Γέρνει το κεφάλι του μπερδεμένος, μέχρι που ξεκαβαλάω το σώμα του και ξεκουμπώνω το παντελόνι του. Με βοηθάει να το κατεβάσω ως τους αστραγάλους του μαζί με το μποξεράκι του. Τα χέρια μου τυλίγουν απευθείας το μήκος του, εκείνος αναστενάζει κι όταν κοιτάζω το πρόσωπο του έχει τα μάτια του κλειστά. Ανασαίνω βαθιά πριν σκύψω και τον πάρω γενναία στο στόμα μου. Προσπαθώ να θυμηθώ τις οδηγίες του από την προηγούμενη φορά και να επαναλάβω ό,τι ξέρω ότι του αρέσει.

"Γαμώ το... Τέσσα."εισπνέει και θάβει τα χέρια του στα μαλλιά μου. Αυτή τη φορά έχει μείνει πιο αμίλητος από κάθε άλλη σεξουαλική μας επαφή, και συνειδητοποιώ έκπληκτη, το ποσό μου λείπουν τα βρώμικα λόγια του.

Μετακινώ το σώμα μου ανάμεσα στα πόδια του, χωρίς να σταματήσω να τον ευχαριστώ και εκείνος με κοιτάζει.

"Είσαι τόσο σέξυ σ'αυτή τη στάση. Με το έξυπνο στοματάκι σου γύρω μου."λέει και τραβάει τα μαλλιά μου δυνατότερα.

Νιώθω την ζέστη να μαζεύεται ανάμεσα στα πόδια μου και κινούμαι γρηγορότερα, θέλοντας να τον ακούσω μα φωνάζει το όνομά μου ξανά. Ανασηκώνει τους γοφούς του από το κρεβάτι σπρώχνοντας τον εαυτό του προς τον λαιμό μου. Τα μάτια μου δακρύζουν και με το ζόρι αναπνέω, όμως το επαναλαμβανόμενο άκουσμα του ονόματος μου από τα χείλη του με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα. Δευτερόλεπτα αργότερα, αφήνει τα μαλλιά μου και πλαισιώνει το πρόσωπο μου με τα χέρια του, έτσι ώστε να μην μπορώ να κουνιέμαι περισσότερο. Η μεταλλική οσμή από τις ματωμένες του αρθρώσεις βρίσκει τη μύτη μου αλλά αγνοώ την πρώτη μου αντίδραση, να τραβηχτώ.