After - Mετά ✔

κεφάλαιο 23

Όταν γυρίζω στο δωμάτιο μου η Στεφ δεν έχει έρθει ακόμα. Τα μαθήματα της τελειώνουν δύο ώρες  αργότερα από τα δικά μου. Αφού απλώνω τα βιβλία μου και τις σημειώσεις μου, έτοιμη να ξεκινήσω τη μελέτη μου για απόψε, τηλεφωνώ στον Νώα. Δεν το σηκώνει, θα έχει δουλειά λογικά. Εύχομαι να ήταν μαζί μου, εδώ στο πανεπιστήμιο.  Θα ήταν όλα πιο εύκολα και ποιο άνετα. Θα διαβάζαμε ή θα παρακολουθούσαμε μια ταινία μαζί τώρα. Η ενοχές, που φίλησα τον Χάρρυ με πνίγουν, ο Νώα είναι τόσο γλυκός και δεν του αξίζει να τον κερατώνουν. Ειμαι τυχερή που τον έχω στη ζωή μου, είναι πάντα εκεί για εμένα και με ξέρει καλύτερα από τον κάθε ένα. Βασικά γνωριζόμαστε όλη μας τη ζωή. Όταν οι γονείς του μετακόμισαν στην γειτονιά μου, ήμουν εκστασιασμένη που θα είχα κάποιον στην ηλικία μου για να κάνουμε παρέα. Χάρηκα ακόμη περισσότερο όταν τον γνώρισα, ήταν ώριμος ψυχικά όπως και εγώ. Περνούσαμε το χρόνο μας διαβάζοντας, βλέποντας ταινίες και δημιουργώντας στο παλιό θερμοκήπιο πίσω από το σπίτι της μαμάς μου. Το θερμοκήπιο ήταν πάντα το στέκι μου, ο παράδεισος μου. Όταν ο μπαμπάς μου έπινε, κρυβόμουν εκεί και κάνεις εκτός του Νώα δεν ήξερε που ήμουν. Οι νύχτα που ο μπαμπάς μου έφυγε ήταν φρικτή για εμένα αλλά και για τη μητέρα μου, η οποία αρνείται να ξαναμιλήσει για τότε. Θα χαλούσε την τέλεια εικόνα που είχε δημιουργήσει για τον εαυτό της. Αν και τον μισώ που έπινε τόσο, και που πλήγωνε τη μαμά μου , ακόμα τον χρειάζομαι ως πατέρα. Μπορούσα να ακούσω τα ποτήρια να σπάνε από το θερμοκήπιο και όταν σταμάταγαν άκουγα βήματα. Φοβόμουν πως θα ήταν ο πατέρας μου αλλά ήταν ο Νώα. Δεν είχα νιώσει ποτέ τέτοια ανακούφιση βλέποντας κάποιον και από εκείνη τη μέρα και μετά είμασταν αχώριστοι. Με τα χρόνια, η φιλία μας εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο και κάνεις από τους δύο μας δεν είχε ξαναβγεί με κάποιον άλλο.

Του στέλνω πως τον αγαπάω και αποφασίζω να πάρω έναν υπνάκο πριν ξεκινήσω τη μελέτη. Βγάζω το σημειωματάριο μου και τσεκάρω για άλλη μια φορά το τι έχω να κάνω. Σίγουρα προλαβαίνω έναν εικοσάλεπτο ύπνο.

Ούτε δέκα λεπτά αργότερα, χτυπάει η πόρτα. Λογικά η Στεφ ξέχασε το κλειδί της. Φυσικά και δεν είναι η Στεφ. Είναι ο Χάρρυ.

"Δεν έχει έρθει η Στεφ."λέω και γυρίζω στο κρεβάτι μου αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για να μπει. Γιατί μπήκε καν στο  κόπο να χτυπήσει; Ξέρω πως η Στεφ του έχει δώσει αντικλείδι για την περίπτωση που κλειδωθεί απέξω.  Πρέπει να τις μιλήσω γι'αυτό κάποια στιγμή.