After - Mετά ✔

κεφάλαιο 28

"Πες το Τέσσα."λέει στο αυτί μου και παίρνει τον λοβό μου ανάμεσα στα δόντια του. Νευω ξανά, αυτή τη φορά πιο έντονα. "Θέλω να μου το πεις μωρό μου, δυνατά ώστε να ξέρω πως το θες." Τα χέρια του ταξιδεύουν χαμηλά και περνάνε κάτω από το μπλουζάκι του.

"Θέλω."λεω λαχανιασμένη και τον νιώθω να χαμογελάει στον λαιμό μου, το στόμα του συνεχίζει την γλυκιά επίθεση. Δεν λέει τίποτα, αντίθετα πιάνει τους μηρούς μου, με σηκώνει ψηλότερα στον κορμό του και βγαίνει από το νερό. Φτάνοντας στην όχθη με αφήνει και κλαψουρίζω, ανεβάζοντας την αυτοπεποίθηση του ακόμη περισσότερο αλλά δεν με νοιάζει. Το μόνο που ξέρω είναι πως τον θέλω, τον χρειάζομαι. Με πιάνει από τα χέρια και με τραβάει στην όχθη, κοντά του.

Δεν είμαι σίγουρη τι να κάνω οπότε απλά στέκομαι στο γρασίδι, η μπλούζα του είναι βαριά και μούσκεμα."Θες να γίνει εδώ, ή στο δωμάτιο μου;" ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους μου νευρικά. Δεν θέλω να πάμε στο δωμάτιο του γιατί σε όλη τη διαδρομή ως εκεί θα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ τι πρόκειται να κάνω.

"Εδώ."λέω και κοιτάζω τριγύρω. Δεν φαίνεται να είναι κάνεις εδώ και προσεύχομαι να μην έρθει.

"Ανυπόμονη;"χαμογελάει και γυρίζω τα μάτια μου. Η φλόγα στο σώμα μου σβήνει όσο ο Χάρρυ δεν με αγγίζει. "Έλα εδώ."λέει χαμηλόφωνα και η φλόγα επιστρέφει.

Τα πόδια μου περνάνε αθόρυβα πάνω από το μαλακό γρασίδι και σταματάω μερικά εκατοστά μακριά από τον Χάρρυ. Τα χέρια του φτάνουν κατευθείαν το στρίφωμα τις βρεγμένης μπλούζας του και την τράβα από το σώμα μου. Μόνο ο τρόπος που με κοιτάζει με τρελένει, οι ορμόνες μου είναι εκτός ελέγχου. Ο σφυγμός μου επιταχύνεται όπως κοιτάζει το σώμα μου για άλλη μια φορά πριν πιάσει το χέρι μου.

"Ξάπλωσε πάνω στη μπλούζα."λέει και κάθεται στο έδαφος μαζί μου. Με ξαπλώνει στο βρεγμένο μπλουζάκι και στηρίζεται στον αγκώνα του για να κρατήσει το βάρος του ξαπλώνοντας στο πλάι, κοιτώντας με ενώ είμαι ανάσκελα. Κανεις δεν με έχει ξαναδεί ποτέ τόσο εκτεθειμένη και ο Χάρρυ έχει δει τόσα κορίτσια, κοριτσια πολύ πιο όμορφα από εμένα. Τα χέρια μου καλύπτουν το σώμα μου, ο Χάρρυ ανακάθεται και πιάνει και τους δύο καρπούς μου κατεβάζοντας τους στα πλευρά μου.

"Μην καλύπτεσαι, ποτέ για εμένα."λέει και κοιτά τα μάτια μου.

"Είναι που..."παω να εξηγήσω αλλά με διακόπτει.

"Όχι, μην καλύπτεσαι, δεν έχεις τίποτα για να ντρέπεσαι, Τες."Το εννοεί; "Το εννοώ, κοιτά τον εαυτό σου."λέει σαν να διαβάζει το μυαλό μου.