Chapter 8

1.4K 138 58
                                    

Chapter 8

Kiss

Sitting on the shotgun seat of his car, I was smiling widely as I watched him walked to the drivers seat. The windows are heavily tinted so he wouldn't see me staring at him.

Nang mabuksan ang pinto ng drivers seat, Eliron handed me the drink he bought. Nakangiti kong tinanggap iyon.

"Thank you," I said.

I wonder why being with him feels so right, even if I know that it'll only hurt me in the end. Lahat ng takot na naramdaman ko ng malaman ang tungkol sa kaniya ay naglalaho kapag andiyan na siya sa harap ko.

Love is really mysterious. Kaya nitong pawiin ang sakit sa pamamagitan ng parehong tao na sanhi nito.

When he settled on his seat, he turned to me. I smiled more. His brow shot up and smirked.

"Is it alright for you to stay here? Ang sabi mo, marami kang gagawin sa inyo?"

I flinched. Ngayon lang naalala ang excuse na ginawa kanina. Pinanatili ko ang ngiti sa aking labi, kahit na nasisigurong halatang pilit na ito.

"Uh, a-ayos lang, natapos ko na rin naman yung iba," I stuttered badly.

I can lie to him, but once he confronts me about it, parang gusto ko nalang umamin.

Binuksan ko ang softdrinks at uminom rito. Dumako ang tingin ko sa cellphone niyang nakalagay sa phone holder sa itaas ng aircon ng sasakyan ng umilaw ito.

Eliron sighed and quickly swiped the end call. Tumaas ang kilay ko doon. I saw it clearly. Alexis was the name registered to the caller.

Nang bumaling ako sa kaniya ay nakatingin na siya sa akin. Napakurap-kurap ako ng magtagal ang titig niya sa akin. Dahan dahang umangat ang gilid ng labi niya na nakapag pabilis ng tibok ng puso ko.

Now that I look at it from a closer view, his longer hair looked so good on him. He looks like a very attractive villain, that you'll fall for rather than the protagonist.

Pinanood ko ang kamay niyang umangat at papalapit sa akin. He placed some strands of my hair that's covering my face a little, behind my ear.

"You look tired. Is it because of school?"

Lumunok ako at ibinaba ang tingin sa soft drinks na hawak. Hindi ko alam kung papaano sasagutin ang tanong niya, dahil bukod sa wala naman talagang ginagawa sa school, naalala ko ang dahilan ng pagsisinungaling kong iyon.

How can he play like this? It feels so true... his words sounds so sincere.

Marahan akong tumango.

Umilaw muli ang cellphone niya. Alexis is calling again, and like what he did earlier, ibinaba niya ulit ang tawag.

I was about to ask him about it but ended up not to. Mas maganda siguro kung hindi na lamang ako magtanong. The more I know something about him, the more I'll get hurt.

I've already decided to continue this unfruitful love of mine. Dapat lang siguro na matuto na akong lumugar para hindi na mas lalong masaktan pa. I smiled at him.

"Uh, kailangan ko nang... umuwi." I lied.

Alexis might be one of his girls. It's alright, I'm fine. He can go to her. There's no need to hold back.

"I'll take you home," aniya.

Umiling ako. "Ayos lang, malapit lang naman ang amin." I smiled more.

Nakita ko ang pag-aalangan sa kaniya bago sumagot. "Okay."

Bumaba ako ng sasakyan, gano'n din ang ginawa niya. I smiled again when our eyes met. Sinipat niya ang daan patungo sa bahay ko, bago nguling bumalik sa akin ang tingin.

Ethereal LoveWhere stories live. Discover now