—
“Mahal na mahal ka ni Kuya kaya lahat gagawin ko para sa iyo.”
Isang baril mula sa kalayuan ang tumama kay Baste na kaagad nitong ikinatumba. Nangangandarapa akong tumakbo papalapit sa kanya.
“Baste! Baste! Lumaban ka ! pakiusap! .” umiiyak na sabi ko. “Aida , bilis tulungan mo ako!” pumiyok na ang boses ko dahil sa pag-iyak. Kaagad naming inalalayan na makatayo si Baste na may tama ng baril sa tagiliran.
Sumuot kami sa mga damuhan para hindi kami masundan. Habang daan ay sinasabihan ko si Baste na piliting lumaban. Nakarating kami sa isang lumang kubo. Pumasok kami sa loob nito at agad na inihiga si Baste sa may papag.
Pinunit ni Aida ang laylayan ng saya niya para maipansapo sa dugong lumalabas sa sugat niya. Minsan pa itong umubo na may kasamang dugo.
“Baste! Pakiusap ! huwag mo akong iiwan ! nakikiusap ako!” humagulhol na ako habang na hawak ko ng mahigpit ang kamay niya.
“Ma--saya a--ako at ma-kakasama mo na ang ma--hal mo.” pilit nitong sabi kahit may lumalabas ng dugo sa bibig niya.
“Huwag ka nang magsalita ! Aida, hindi ba’t magaling kang manggamot? Gamutin mo si Baste , pakiusap. Sige na! ” patuloy sa pag-agos ang mga luha ko. Pati si Aida ay umiiyak na rin.
“Hindi ko kayang gamutin ang tama ng baril. Mga simpleng sugat lamang ang kaya ko Yusebio.”
“Hu---wag ka nang mag--alala, “ sambit ni Baste.
“Hindi! Tatawagin ko si Mang Tino magaling ‘yun manggamot para mailigtas ka nya.” hindi na ako makahinga ng ayos dahil sa bigat ng dibdib ko. Handa kong gawin ang lahat. Ayoko ng may mawala na naman sa akin. Hindi ko na yun kakayanin.
Hinawakan niya ang kamay ko saka muling nagsalita.
“Ma--aari mo ba a--kong ta--waging ku--ya?” tanong nito saka hinawakan ang pisngi ko
Tumango naman ako at mahigpit na hinawakan ang kamay niya. “Ku--ya! Araw-araw na kitang tatawaging kuya, kaya pakiusap Baste, lumaban ka!” tumatangis kong sambit.
“Wa--la a--akong ibang hi--ling kung hin--di ang ma--ging masaya ka a--king ka--patid.” aniya.
“Hang--gang sa mu--li na--ting pagki--kita.” dugtong nito.
Dumausdos na pababa ang kamay niyang kanina ay nakahawak sa pisngi ko.
Hindi ako makagalaw. Naestatwa ako sa aking kinakatayuan. Napatulala ako sa walang buhay niyang katawan. Hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari. Inalog-alog ko ang katawan ni Baste. Pinipigilan na ako ni Aida pero hindi ako nagpapigil.
“Baste! Huwag mo naman a--kong i--wan ! Basteeee!” sigaw ko habang inaalog alog ang katawan niya.
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya ngunit hindi na siya kumapit sa akin pabalik.
Naramdaman ko na lang ang kamay ni Aida sa balikat ko.
“Wala na siya Yusebio. Wala na si Baste.” saad nito habang umiiyak
“Hindi ! hindi maari !” tutol ko. "Baste! Gumi---sing ka. Paki----usap Baste! Umiiling ako dahil hindi ko matanggap na wala na si Baste.
Hindi ko matanggap na nawalan siya ng buhay sa harapan ko. Ang sakit-sakit. Parang tinutusok ng libong espada ang dibdib ko sa mga sandaling ito. Hindi ko man siya nakasamang lumaki bilang Yuan, masakit para sa akin dahil parang nawalan na rin ako ng tunay na kapatid. Patuloy ako sa pagtawag sa pangalan niya hanggang sa mapaos ako. Pero wala ng saysay ang lahat ng ginagawa ko.
YOU ARE READING
Yu & Ai (1886) | Completed
Historical Fiction[ UNEDITED ] Isang antique collector si Yuan Clemonte sa edad na dalawampu't dalawa. Nag-aaral ng Fine Arts sa St. Vincent College of Fine Arts. Malayo ang loob sa kanyang ina dahil lumaki siya na wala ito sa tabi niya. Isa sa mga katanungan sa kany...
