MINE? [✓]

Chapter 4

«Καλημέρα»
Λέω σε όλους στην κουζίνα καθώς σέρνω τα πόδια μου εξαντλημένη από την χθεσινή βραδιά.

«Αγάπη μου, πως πέρασες εχτές;»
Με ρωτάει η μητέρα μου, δεν σκοπεύω να της πω για τον τσακωμό ανάμεσα στον Στέφανο και τον Άγγελο. Θα αρχίσει τις ερωτήσεις και θα πρέπει να της πω πως χόρεψα με έναν παντελώς άγνωστο που με κέρασε ένα ποτό.

Μόνο σε εμένα λέει ανόητες ιστορίες που θα μπορούσαν να γίνουν άμα πιω κεραμένο ποτό και έχουν βάλει κάτι μέσα και στο τέλος με βιάσουν;

Ω έλα τώρα, δεν γίνεται μόνο η δική μου μητέρα να έχει μεγάλη φαντασία.

«Όπως περνάω και τις άλλες φορές, μια χαρά» Ακασηκωνω αδιαφορία τους ώμους μου. Βγάζω μια κούπα από το ντουλάπι και βάζω λίγο γάλα.
Κάθομαι σε μια καρέκλα.

«Σήμερα δεν θα πας στην Αθηνά;»
Με ρωτάει η μητέρα μου και αφού καταπίνω το γάλα μου της γνεφω.

Η Αθηνά είναι μια φίλη της μητέρας μου, δεν την έχω γνωρίσει ποτέ.
Απλά εγώ κάνω κάτι σαν babysitting και προσέχω τα δύο παιδιά των γειτόνων μας, και με πληρώνουν για αυτό. Οπότε η Αθηνά πρότεινε στην μητέρα μου να προσέχω το μικρό της γιο. Από ότι ξέρω έχει και έναν μεγαλύτερο στην ηλικία μου αλλά φαντάζομαι δεν θα έχω την τιμή να τον γνωρίσω.

«Τέλεια»
Αναφωνεί και την αγνοω.

«Λοιπόν φεύγω»
Σηκώνομαι από την καρέκλα και πηγαίνω στο χολ για να βάλω τα παπούτσια μου.

Ο πατέρας μου φωνάζει ένα 'να προσέχεις' και τον αγνοω βγαίνοντας από την πόρτα. Το σπίτι της Αθηνάς δεν είναι μακριά, αλλά μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια οπότε φτάνω σχετικά γρήγορα.

Παρατηρώ το σπίτι, είναι μεγάλο και ακριβό θα έλεγα. Ο κήπος είναι πλούσιος με λουλούδια καθώς υπάρχει μια αιώρα στην αυλή.

Χτυπάω το κουδούνι και περιμένω να μου ανοίξουν. Ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα η πόρτα ανοίγει και με υποδέχεται μια γλυκιά κυρία, κάπου στην ηλικία της μητέρας μου, ίσως και δύο-τρία χρόνια μεγαλύτερη.

«Εσύ πρέπει να είσαι η Φαίδρα»
Μου χαμογελάει και κάνει ένα βήμα πίσω. «Πέρασε μέσα»

Διασχίζω την πόρτα, και μπαίνω μέσα.
Το σπίτι τους είναι μεγάλο, και αυτό που βλέπω τώρα είναι μόνο το σαλόνι.

«Φέρνω τον Μάριο και έρχομαι»
Μου λέει και χάνεται από τα μάτια μου.

Το σπίτι αυτό μοιάζει σαν λαβύρινθος, είναι πραγματικά τεράστιο, και πολύ οργανωμένο. Είναι καλά διακοσμημένο και ακριβά στολισμένο.
Μακάρι να ζούσα σε τόσο μεγάλο σπίτι. Θα ήταν υπέροχο.