Ανοίγω το κινητό μου για να δω αν έχω κάποιο μήνυμα, καθώς τρώω γάλα με δημητριακά.
Ευτυχώς η μάνα μου δεν είναι εδώ γιατί θα άρχιζε την γκρίνια της πως ασχολούμαι με το κινητό ενώ τρώω.
Μόνο εμένα μου το λέει αυτό ή και σε εσάς; Να ξέρω αν έχουν ομαδικώς το πρόβλημα ή μόνο εκείνη.
Ο πατέρας μου έχει πρωινή βάρδια στο νοσοκομείο.
Οπότε όλοι λείπουν, εκτός από τον αδερφό μου ο οποίος δεν λέει κάτι, εφόσον το κάνει και εκείνος.
Μπαίνω ινστα, και βλέπω διάφορα story. Τα οποία δεν τελειώνουν ποτέ με τόσα άτομα που ακολουθώ.
Μπαίνω ξανά στα μηνύματα και κανένα νέο μήνυμα.
Μα γιατί κοιτάω τα μηνύματα;
Α ναι, ίσως γιατί ο Στέφανος χτες με σνομπαρε.
ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ.
ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΣΕ ΚΑΙ ΣΤΟΡΥ.
ΕΝΩ ΜΕ ΕΓΡΑΦΕ.
Καλημέρα είπαμε;
Να σας θυμίσω λίγο τη μίνι συζητησουλα μας;
Να σας την θημησω.
«Μη μου λες εμένα σςς»
«Αλλιώς;»
«Αλλιώς θα έρθω εκεί»
«Έλα»
Και του απαντάω μετά από λίγο:
«Μπα»Και δεν το είδε ποτέ.
Και ανέβασε στορυ.ΚΑΙ ΤΙ ΣΤΟΡΥ.
Εκείνον με την Κωνσταντίνα, με την οποία αν θυμάστε καλά, εχτές μου είπε πως του κολλάει και θα έκανε κάτι μαζί της μόνο με σακούλα στο κεφάλι.
Δηλαδή νταξει.
Τραγικός.Και στην συγκεκριμένη φωτογραφία, τα πεπόνια της Κωνσταντίνας φαίνονται τόσο έντονα-και τεράστια.
Με λίγα λόγια το στήθος της είναι πιο μεγάλο και από το μέλλον μου.
Απλά κάντε το εικόνα.
Βασικά,
Όχι μην το κάνετε εικόνα.
Θα κριντζαρει όλο σας το είναι.
Εμένα πάντως κριντζαρε.
Τέλος πάντων, γιατί συζητάμε ακόμη για αυτό το άθλιο στορυ;
Δεν ξέρω μη με ρωτάτε.
Δηλώνω αθώα.
Απλά δεν μπορούσα να μην σχολιάσω την τραγικότητα της κατάστασης.
YOU ARE READING
MINE? [✓]
Fanfiction«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντα...