MINE? [✓]

Chapter 20

«Είσαι πολύ αστείος. Αλήθεια!»
Λέω με τον σαρκασμό και τον εκνευρισμό εμφανή στον λόγο μου.

Ειλικρινά πιστεύει πως μπορεί να με φιλάει, ύστερα να μου υπόσχεται πως θα έρθει σπίτι μου έτσι ώστε να μην μείνω μόνη μου, να αθετεί φυσικά τον λόγο του και να με απομακρύνει με άσχημο τρόπο από την αγκαλιά του Jack;

Ποιός νομίζει ότι είναι τέλος πάντων;

«Αστείος; Έλα τώρα, υπάρχουν τόσα καλύτερα επίθετα που θα μπορούσες να με χαρακτηρίσεις». Γελάει στρίβοντας το τιμόνι επιδεικτικά.

Facepalm, στην μαπα του φυσικά.
Αυτό του χρειάζεται, ίσως έτσι στρώσει.

«Εχεις δίκιο. Μαλάκας εννοούσα».
Τον πικάρω και το γέλιο του ηχεί ξανά σε όλο το αυτοκίνητο.

«Σοβαρά μιλάω». Σοβαρευει την έκφραση του απότομα και με κοιτάζει.

«Πρωτον και εγώ σοβαρά μιλάω, μαλάκας είσαι». Απαντάω ήρεμη. «Και δεύτερον κοίτα στον δρόμο θα τρακαρουμε ανόητε».

Εκείνος χωρίς να μιλήσει στρέφει το βλέμμα του στον δρόμο, ευτυχώς για εμένα. Δεν θα ήθελα να βρεθώ διαμελισμένη σε ένα δασάκι κι τα αδέσποτα σκυλάκια να βρουν τα κόκαλα μου και να τα φάνε και-

ΕΝΤΑΞΕΙ ΣΚΑΩ!

«Να φανταστώ είχες δουλειά εχτές;» Ρωτάω δήθεν αδιάφορα βγάζοντας και βάζοντας την θήκη του κινητού μου νευρικά και εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του. «Για την ακρίβεια ναι. Είχε ένας γνωστός μου γενέθλια και μαζεύτηκαμε στο σπίτι του». Απαντάει και τσεκάρει την ώρα στο κινητό του.

Κοίτα φίλος άμα η διαδρομή μαζί μου είναι τόσο βαρετή για εσένα απλά μην ασχολείσαι μαζί μου.

Αυτό θέλεις;

ΣΚΑΣΕ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ.

«Α μάλιστα. Boys night και έτσι;»

«Βασικά υπήρχαν και κοπέλες».
Το χαμόγελο του γίνεται πιο πλατύ και μου κλείνει το μάτι.

Αλίμονο πάσα μου,
εσύ και το χαρέμι σου.

Τον κοιτάζω με απάθεια χωρίς να απαντήσω στην τελευταία πρόταση του.

Αν απαντούσα, ίσως τα επόμενα λεπτά το κεφάλι του να μην ήταν στην θέση του, και δεν το θέλουμε αυτό.

Σωστά;

ΣΩΣΤΑ!

Ησυχία επικρατεί και παρατηρώ έξω από το παράθυρο και μόλις συνειδητοποιώ ότι μας έφερε σπίτι του. Σταματάει το αυτοκίνητο και αφαιρεί τα κλειδιά του από την μηχανή. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω. «Τι σκατά; Με πήρες με τι ζόρι από το σχολείο για να με φέρεις σπίτι σου;»