MINE? [✓]

Chapter 56

Σόρρυ που άργησε απλά δεν είχα έμπνευση κ όταν τελικά έγραψα κεφ δεν έκανε αποθήκευση κ σβήστηκε…

Stefano's POV

«Γιατί πάπιες ρε μαλάκα;», με σκουντάει ο Αλεξ και ρολάρω τα μάτια μου.

«Γιατί η Φαίδρα ήθελε πάντα πάπιες», λέω το αυτονόητο και εξετάζω τα δύο μικρά παπάκια που της αγόρασα για να της φτιάξω την διάθεση.

Όλο αυτό με τους γονείς της την εξαντλεί και σκέφτεται καθημερινά αν έκανε λάθος που έφυγε. Μα αντικείμενα μιλώντας, όλοι αυτό θα κάναμε. Και εγώ πρώτος πρώτος.

Αν είχα τοσο αυστηρούς γονείς και δεν μου επέτρεπαν να δω την Φαίδρα όχι απλά θα είχα φύγει από το σπίτι, αλλά θα είχαν τελειώσει και οριστικά για εμένα.

Πουτσα μου, όχι ότι θα τους χρειαζομουν κι όλας.

«Φίλε, αντί να της πάρεις κάνα σκύλο της πήρες πάπιες;», ακούγεται το γέλιο του Γιώργου από το τηλέφωνο και ρολαρω σαρκαστικά τα μάτια μου.

«Ναι ρε παπάρα της πήρα πάπιες. Θες να πάω στο μαγαζί να σου πάρω και σενα μια;», τον ειρωνεύομαι και σκάει σε τρανταχτά γέλια.

Πνίξου με το σάλιο σου βλάκα.

«Οχι τσιλ. Λοιπόν μάγκες εγώ έφτασα σπίτι, κάνω μπάνιο γιατί βρωμάω από το gym και περνάω σε μισή ώρα από το σπίτι σου», ακούγεται η φωνή του.

«Πάντα βρωμάς, όχι μόνο σήμερα», τον κοροϊδεύω και του κλείνω το κινητό στα μούτρα.

Παααρτο μαλάκα.

Πλάκα πλάκα όμως μου έλειψε ο πουστης. Σχεδόν μήνα έλειπε.
Τώρα που γύρισε η παρέα έχει επιτέλους ολοκληρωθεί.

«Τι σκοπεύεις να κάνεις με την Φαίδρα;», ακούγεται η φωνή του Άλεξ βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και στρέφω το βλέμμα του πάνω μου.

Καλή ερώτηση.
Δεν έχω απάντηση.

«Δεν ξέρω φίλε. Προς το παρόν θα μείνει μαζί μας. Τώρα μετά τις πανελλήνιες δεν ξέρω. Η μαλακία είναι το αν θα περάσουμε στην ίδια σχολή ή σε διαφορετικές», λέω χαμηλόφωνα.

Θα ήταν γαμάτο να περνούσαμε στην ίδια σχολή. Θα πηγαίναμε μαζί κάθε μέρα. Θα κάναμε κοπάνες που και που μαζί. Θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε ένα μικρό σπίτι εκεί κοντά.