BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

1.bölüm ⚡ Düzenlendi

Multimedya; Baran Eşrefoğlu ❤️

Baran ıslıklar şeklinde üzerini giyerken, pek bir keyifliydi.
Sebebi ise; Üniversitesi'den arkadaşı Zafer'in bugün Mardin'e geliyor olmasıydı.

Konağın merdiveninden de aynı keyifle inen Baranın bu halini ilk önce fark eden babası Hasan Ağa oldu.

Bıyık altından Baran'ın bu durumuna gülerken

-De hele oğlum nedir bu sevinç sabah sabah! Islıklar eşliğinde kahvaltı sofrasına mı iner din sen?

-Baba Barana çok çalışmak böyle etki edecekse bundan sonra bizi akşam yemeklerine beklemeyin siz!..

-Abi hala uykumu almış sayılmam elinden gelse gecede uyutmaz şirkette sabahlatırsın. Canım çıktı dün!

- Neyse bu arada Zaferi havaalanından almaya kaçta gidecek tin sen?

-Kahvaltıdan sonra direk havaalanı geçerim Abi!

-Özledik onuda önceden daha sık gelirdi hayta!

-Babası İstanbul'da ki şirketin başına Zaferi koydu yani Arif Amca tamamen elini çekti işlerden önemli ihale işlerinde bazen toplantılara katılıyor o kadar.

-Bak sen şirket yönetiyor ha! Arif Amcada Babam da emekliliğin tadını çıkarsın Baranım. İşler bizi bekler ben çıkıyorum akşam görüşürüz. Afiyet olsun size baba bir isteğin varmıdır?

-Yoktur oğlum Allah'a emanet olasın...

Yazarın ağzından...

Affan'ın kalkmasıyla birlikte Berfin de masadan kalkıp kocasını yolcu etti...

Her zamanki gibi kahvaltıdan sonra masanın toplanmasına da yardımcı olmuştu. Evin çalışanları; Hanımım naparsınız biz yaparız diye ısrar etse de Berfin tebessümle; vakit başka türlü geçmiyor diyerek işe koyuldu.

Zilan hanım biraz başının ağrısından yakınıp odasına dinlenmeye çıktı.

Baran kahvaltının ardından havaalanına geçmişti. Zaferle sağlam bir arkadaşlıkları vardı güvenebileceği o ender insanlardandı.

Aslen İstanbullu olmasına rağmen Mardini Baran sayesinde iyi tanımıştı Zafer. Mardine gelmesinin sebebi hem dostunu özlemiş olması hemde kendisinde olan bir emaneti ona vermek istediğinden'di bu emanet yüreğine yük olmuştu Zaferin...

Baranın ağzından...

-Gel buraya lan özledim oğlum seni!

-Yavaş be kardeşim ciğerim düştü o nasıl bir sarılmadır, sarılırken bile sert olurmu insan?

-Gelir gelmez kız gibi konuşmaya başladın lan yine. Bide tirip at bari!

Gülerek söylediğim bu sözlere benden daha çok gülerek karşılık vermişti can dostum.

-Bu arada her zaman demişimdir açık tonlardaki takımlar tam senlik Baran! Sesini kısıp etrafa sinsi bir bakış atıp tekrar bana döndü

-Seni yediler bu kadar yakışıklı olmak suç olmalı kısmetimize engel teşkil ediyorsun oğlum diyerek göz kırptı.

Zafer ve takılmaları işte...

Tebessüm ederek bende başımla yan tarafıma bakmasını işaret ettim "Bence sen kendini hafife alma. Ne demişler her kör satıcının bir kör alıcısı olur Zafer" dediğimde omzuma serçe vurdu. Eh bende haketmiştim hani...

Konağa gelince bizimkilerle hal hatır sohbet derken öğlen yemeğinin ardından Abimin yanına geçmek için yola çıktık.

-Baran benim sana söylemem gereken bir şey var kardeşim!

Sesindeki endişeyi sezince Zafere kısa bir bakış atıp tekrar yola döndüm.

-Söyleyeceğin şey herneyse kendine sıkıntı yapma Zafer de hele!

-Aslıhan beni aradı Baran? Seni sordu yani direk sormadı tabi ama dolaylı şekilde. Bence Aslıhan hala seni...

-Devamını getirme sakın Zafer. Ellerimle direksiyonu sıkarken dudaklarımı dişledim.

- Telefon konuşmamız dan sonra. Bana küçük bir kutu ve bir zarf gönderdi. Elime geçince sana vermem gerektiğine dair de mesaj attı.

Ani bir frenle aracı sağa çekip durdum "lanet olsun ne yapmaya çalışıyor bu kız Zafer! Ne haltıma daha adımı anıyor bana vermen gereken şey umurumda bile değil at gitsin.

Zafer arabanın arka koltuğunda ki çantasına uzanıp kutuyu ve zarfı çıkarttı.

-Ben atamam Baran! yani öyle yapmak istersen de sen yapmalısın bunu ben değil.

Sinirle arabadan çıkıp ellerimi saçlarım dan geçirdim

⚡Birisi sizin herşeyiniz olmuşken ve bunuda bilirken sizi ardında bırakarak gitmesi asla basit bir olay değildir⚡

-Sakin ol Baran! biliyorum zor ama bu şekilde olmaz, yüzleşmen gereken her neyse yap ve bitsin. Öğrenmek istediğin şeyleri duymaktan korktuğun için daha fazla erteleyemezsin!

Haklıydı Zafer ama kolay değildi inanmıştım güvenmiştim hayallerimin baş kahramanı yaptığım kız beni yerle bir etmişti.

Ne için peki, ne sebeple?
Şimdi bunların sebebini bilmek neyi değiştirirdi ki?

İlk dört bölümden sonra hikâyenin akışkanlığı başlıyor...