BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

32.bölüm⚡ Düzenlendi (Adar Zerya tanışma)

Multimedya da Adar 🧡 merak edenler için ☺️

Adar'ın ağzından...

İki hafta oldu Mardine tamamen döneli gerçekten çok özlemişim buraları. Babam geçen hafta abim ve benim zorumla tamamen emekliye ayrıldı. Gerekli herşeyden haberdar olacaktı ama bunu evinden yorulmadan yapacaktı artık.

-Baba Abimle biz çıkıyoruz istediğin birşey varmıdır?

Babam tebessüm ederek abim'le benim gözlerime baktı "istediğim değilde tembihim vardır size!

-Buyur tabi baba dinliyoruz seni diyen Abimle tüm dikkatimizi babama vermiştik.

🍀Çalışanlarımızın size saygıda kusur etmediği gibi sizde onlara insafta kusur etmeyin çocuklar.
Hatalarında güzelce ikaz edin, tembellik edenle ikaz edici konuşun, hastalandıklarında istirahat için müsade edin, zor durumlarında da evlerini ziyaret edip ihtiyaçlarını gözetin.
Sizden korkmalarını değil, saygı duyup sevmelerini sağlayın

🍀Çalışanlarımız yaptığı işten zevk aldıkları zaman işlerini güzel yaparlar. Çalışanlarımızın bizim işimize ihtiyacı olduğu kadar, bizimde sağlam çalışanlara ihtiyacımızın olduğunu unutmayın. De haydin kolay gelsin size çocuklar diyerek elinde ki kitap'a tekrar döndü

Abim'le birbirimize baktığımızda abimin işaret vermesi üzerine;
"Emir ve görüşleriniz kulağımıza küpedir efendim direyek asker selamı verdik" Babama eskidende bunu yapardık. Babam dinlendirici gözlüklerinin üzerinden tebessümle bakıp gitmemiz için işaret etti. Tıpkı eski günlerdeki gibi...

2 hafta sonra...

-Abi bugün yeni işçi alımı olacak onunla ilgilenmem gerek. Sen teslimat için bugün yola kaçta çıkacaksın?

-Saat 3 gibi yola çıkarız bu sefer Mesut'la gitcem. İbrahim abi seninle kalacak.

-İyi olur abi. Bu arada Dilzar Mardine dönünce Ankara'ya teslimat için gidermisin gerçekten merakımdan soruyorum derken gülmemek için yanak içimi ısırdım.

Abim imalı bir gülüş attı "yok ben o zaman gitmem Mesut'la sen gidersin artık!..

-O niye abi ya! ben ne alaka?

-Ankara'da yakışıklılığınla kalbini çaldığın kızları kendinden mahrum etmeni istemem kardeşim.

Abimin kastettiği şey; bana takıntılı olan, Aylin ve Cemrey'di ikiside güzel ve iyi kızlardı ama onlara karşı ufacık bir kıpırdama olmadı içimde. Her yerde karşıma çıkarlardı. Aylin ve Cemrenin dostluğu benim ikisinede duygusal olarak karşılık vermemem sonucu oluşmuştu, biz kader arkadaşı olduk sayende derlerdi.

Üniversite hayatımın içine ettiler diye bilirim en azından son seneyi
kurtardım, normal arkadaş olma konusunda ikna olmuşlar derken; kısa bir süre sonra pekte kurtarmış sayılmadığı mı anlamıştım. Ne günlerdi aklıma gelince bile ürperdim

-Abi şu yakışıklı kardeşinin bir ömür boyu bekar kalmasını istiyorsan gideyim!
Üniversitede bir kızla çıkmamam için ellerinden geleni yapanlar, evlenmemem konusunda neler yaparlar hayal gücüne bırakıyorum.

-Doğru diyorsun Adar. Benim seni Ankara'nın çevre yerlerine bile yaklaştırmamam lazım derken gülerek omzuma vurdu.

Ankaraya gidecek kamyonete yükleme yapıldıktan sonra Abim Mesut'la yola çıktı. Ardından işçi alımlarıyla ilgilendim baya hareketli bir gündü...

-İbrâhim abi yüklemeyi yapan arkadaşlar yemeklerini yediler demi?

-Yediler Beyim!

-Abi şöyle seslenmesen! Oğlun yaşındayım ya