BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

49.bölüm⚡ Düzenlendi

Gülsanem'in ağzından...

Zelal teyze, Zerya ve Adar abi bizi karşılarken gözüm Agâh'ı aradı. Merdivenlerden tebessüm ederek inişini görünce takılı kaldı gözlerim. Bu çocuk gerçekten çok yakışıklıydı...

Hoşgeldiniz diyerek Annemin eline uzanıp öptükten sonra, Annem Agâh'ın elini tutarak avuç içine aldı.

-Hoşbulduk oğlum. 5 yaşındayken görmüştüm seni, tekrar görmek böyle nasip olacakmış demek ki! Hakkınızda iyisi güzeli olsun oğlum inşallah. Zelal bacı benim kız güzel, maşallah senin oğlanında eli yüzü düzgündür, nasılda yakıştırdım ben bunları ay!..

-Bende yakıştırdım Baharım bende, nasip artık diyerek tebessümle Zelal teyze Annemi içeriye buyur etti.

Zerya ve Adar abide içeriye girince, Agâh bir kaç adımla yanıma gelerek tebessüm'le elini uzattı; Uzun zaman oldu hoş geldin"

-Hoşbulduk Agâh, elimle üzerindekileri göstererek; spor giyimde yakışmış sanırım benimde sana kısıtlamalar getirmem gerekecek dediğimde sesli güldü bende öyle...

Kulağıma doğru eğildi; Güzel olmanın yanı sıra birde bu kadar güzel gülmen yok mu! Başkasının yanında gülmeni yasaklama isteği uyandırıyor diyerek geri çekildi.

-İçeri geçelim diyerek eliyle önden yürümem için işaret ettiğindeyse tebessüm ederek Agâh'a baktım

-Gülmeyi seviyorum o yüzden o uyanan isteğinin kafasına vursan iyi edersin, yoksa ben severek vurabilirim diyerek omuz silkerek yürüdüm.

Kahkaha attığındaysa, durup arkamı döndüm tebessüm ederek dil çıkarttığımdaysa elini uzatarak 'sen' dediği sıra hızla içeri girdim. İçimden attığım zafer kahkahama sessiz ol diye tembih ettim, zira az çok tanıyorsam, Agâh bu yaptığımı ödeyecektir.

Zerya 19 yaşının sonlarındaydı ama yaşından büyük olgunluğa sahipti. Agâh'la evlenirsek Zerya olmayan kız kardeşimden farksız olacaktı eminim. Samimiyeti, içtenliği onu koruyup kollama hissi veriyordu insana. Nasıl evlendiklerini sorduğumda daha sonra anlatmak istediğini söylediğinde gözlerindeki hüzün dikkatimi çekmişti. Adar abiye bakışları sevgi içerirken, Adar abide Zerya'dan farksızdı.

Neşeli ortamı kaynatan bir kişilikteydi Adar abi. Zerya'ya aşık aşık bakması bende gülme isteği uyandırmıştı. Allah aşkına bunlar gerçekten evlimiydi? Daha çok birbirine açılamamış iki aşık gibiydiler.

Zerya ve evin yardımcısı olduğunu öğrendiğim Ayşe teyze ile sofrayı hazırlamaya koyulduk.
Annem Agâh'la konuşuyordu. Agâh'ın sesli olarak gülmesi bende ne konuştuklarına dair merak uyandırmıştı ama maalesef tek bir kelime duyulmuyordu buradan. Masaya oturduğumda Agâh tam karşımdaydı. Masadaki muhabbete odaklanıp sık sık katılsam'da Agâh'ın bana baktığını hissediyordum.

Agâh'ın ağzından...

Yemek boyunca gözlerim Gülsanem'e kaydı. Aileden birisiymiş gibi ortama hemen ayak uydurmuştu, bu yapısı gerçekten güzeldi. Bu ailenin kalan son eksik parçası oydu belki!.. Neşesi yüzümde alışık olmadığım sık tebessümlere sebep oluyordu bu ara...

Yemekten sonra Bahar teyze ile Anam iki ev aşağımızdaki Berivan teyzelere gitmişti eski arkaşını göreceği için Bahar teyze çok mutlu görünüyordu.

-Abi Gülsanemi al bahçeye çıkın biraz, amaç tanımak tanışmak hadi ne oturup durun

-Hele mutfaktan gelsinlerde kardeşim aklımda.

-Sizi yakıştırdım Abi!..
Bir ara gerçekten evlisiniz de Bahar teyze sizi ziyarete gelmiş gibi hissettim.

-Uyumlu Adar, yani bu evin eksik kalan son parçası Gülsanem olabilir! O buradayken tablo tamamlandı sanki!