BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

46.bölüm⚡ Düzenlendi

Erken gelen yeni bölümle herkese selamlar☺️

Yeni çiftimi merak ettiğinizi  biliyorum o yüzden bekletmek istemedim.♥️☺️

Keyifli okumalar diliyorum...

Agâh'ın ağzından...

Gömleğimi yırtarcasına üzerimden çekip çıkarttığım da etrafa savrulan düğmelere ilişti gözüm. Ben gibi savrulmuşlardı. İçimdeki sancı, boğazımdaki yumru nefes almamı engelliyordu.
Soğuk duşa attım kendimi, ayılmam gerekliydi ve kendime gelmem...

-Baran ben İtalya'ya gitcem. 2 yıl kadar'da kalmam gerekebilir!

- Anlamadım?

-Ben gitmek zorundayım yani mesleğim için iyi bir fırsat bu öyle düşünüyorum Agâh. 

-Sen mezun olduktan sonra ailelerimize durumu açıklayıp evlenmek istediğimizi söyleyecektik Dilzar! Şimdi İtalya işi nerden çıktı? 2 gün, 2 ay dan değil koca 2 yıldan bahsediyor sun sen!..

- Vazgeçemem Agâh anla beni beni bekle desem beklermisin?

-Peki ben sana vazgeç göreve bizim burada başla desem sen kabul eder misin?

- Edemem Agâh özür dilerim edemem...

- Senden vazgeçerim İtalya'dan geçmem diyorsun öylemi?

- ö- öyle...

Dizlar'la konuşmamız bir bir geçerken gözlerimin önünden. Nefesim kesildi. Banyodaki duvara sertçe elimi geçirdim. Dolan gözlerim den akan yaşlar suya karışırken neden dedim neden benden vazgeçmek İtalya'dan vazgeçmekten daha kolaydı onun için!..

Hiç mi sevmemişti, hiçmi benimle bir yuva kurmanın hayalini kurmamıştı ve hiçmi benden vazgeçtiğinde gerisinde bırakacağı enkazı görememişti!..

İtalya'ya gitmekten vazgeçmezse tamamen bitecekti. Ona da söylemiştim bunu. Bir ay bu bir ay bizim tek ve son şansımızdı Dizlar'la. Kalem ya kırılacak yada yazmaya başlayacaktı bizim için!..

1ay sonra...

Tadım tuzum yoktu evet çünkü her geçen zaman diliminde anladığım şey iyice kırılmama sebep oluyordu.
Dün tam bir ay dolmuştu ve Dilzar bana " Beni bekleyemez misin Agâh, gitmem lazım anla lütfen" diyen bir mesaj atmıştı. Yarım saat boyunca ekrana baktım boş boş...

Cevap mı!

-Bensiz devam edeceğin hayatında başarı ve huzur dilerim Dilzar hoşçakal diyen bir mesaj yazdim.

Gözlerimde oluşan yanma hissi, gözyaşlarına dönüşürken, derin bir kaç nefes aldım. Böyle ani bir şekilde kariyerini bahane ederek gitmek istemesi neden di? Neden İtalya ya gitmek zorundaydı neden!..

Sessiz geçen kahvaltının ardından bardağım da kalan son yudum çayı'da içerek masaya bıraktım.

-Ana!..

-Ey oğlum buyur!..

-Senin istediğin, uygun gördüğün kızla görüşmek isterim, birbirimizi tanımamız için zamana ihtiyacımız olacak acele hiç bir şey istemiyorum dediğimde ses vermeyen Anama döndüm.

Şok olmuş bir şekilde bana bakıyordu bir tek anam mı, Babam, Adar, Zerya masaya ekmek getiren Ayşe abla bile öylece kala kalmıştın!

Hafif tebessüm ederek "Ne o bir ömür bekâr kalmamı ummuyor dunuz herhalde!

Anam Dizları nasıl sevdiğimi bildiği için bu kararı ona nispeten vermiş oldugumu düşünmüş olabilir ama öyle değildi. O gitmeyi seçmişti tüm ısrarlarıma rağmen... Bir yerden başlamam gerekliydi