BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

62.bölüm⚡ Düzenlendi

Canlarım güzel ve kıymetli okuyucularım, yine uzun bir ara oldu farkındayım geçte olsa telafi amaçlı yeni bölümle geldim...

Yeni gelişmeler en az benim kadar sizi de heyecanlandırır umarım...

Sağlıcakla kalın...

Dilzar o gün Yunus'la konuştuktan sonra. Eslem'in yanına çıkarak sımsıkı kucaklamıştı arkadaşını...

-Dur kız boğacaksın beni, derken arkadaşının ne sebepten ötürü bu kadar mutlu olduğunu merak etmişti gerçekten.

Hastane çıkışı Dilzar herşeyi Esleme anlattı. Arkadaşının deli gibi sevdiği adama tekrar kavuşma ihtimalinin olması Eslemi de oldukça sevindirdi tabi.

Dilzar eve geldiğinde annesi yüzünde güller açan kızına baktı, ne vakitler olmuştu böyle içten güldüğünü görmeyeli.

-Hayır ola kızım güzel yüzünde güller açar?

-Çok açım yemek hazırsa yerken anlatırım Sultanım! diyerek annesinin yanağına sulu kocaman bir öpücük kondurdu.

Dilzar yemekte bugün ki olanları anlattığında en az annesi de onun kadar şaşırmıştı. Gözlerinin dolduğunu görünce annesinin masanın üzerindeki eline uzandı

-Niye dolar gözlerin Sultanım?

-Sen hasta olmasaydın seneler olmuştu siz evleneli. Zelal çok yanmıştır boşanmasına, evladının bebesinin olmayaşına. Zelal atar içine bilirim ben arkadaşımı kızım! Elinin üzerindeki kızının elini diğer eliyle kavradı "Agâhı hala unutamadığını biliyorum kızım Agâha sahip çık. Sana kırılmıştır işin elbet zordur lakin, bu yoldaki zahmetin Agâha kavuşmana sebeptir belki?

-Agâh bana kızgındır Ana, korkarım yanına gitmeye ama sevdiğim adamı ikinci kez kaybetmeyi göze alamayacağımı çok iyi biliyorum. Bu yoldaki zahmete razıyım ben...

-O vakit gidelim eski evimize. Özledim oraları yavrum?

-Hastane ile konuşmam lazım Ana.
Biraz daha burada kalmamız gerekebilir. Oradaki sağlık ocağına geçmem vakit alacaktır.

-Bizde hafta sonları gideriz kızım oradaki sağlık ocağına geçene kadar bir süre öyle idare ederiz. Seneler oldu evimizin kapısındaki kilit açılmayalı!..

-Benim yüzümden evindende uzak kaldın Ana! derken Dilzar başını önüne eğdi gözleri dolmuştu.

Her zor anında yanında olmuştu Annesi, umudunu kaybetmeye yüz tuttuğu vakitlerde ise sıcacak avuçları kavrardı kızının yüzünü, tek tek silerdi gözünden akan her bir yaşı. Yaparsın kızım, sen güçlüsün, hem saçların uzamaya başladı bile, bunun gibi daha bir çok şey söyler sonra sımsıkı sarılırdı kızına...

-Güzel yavrum benim o nasıl sözdür! Sen sağlıklı ol hep böyle mutlu ol ben senin ardında nere olsa gelirim. Baban sağ olaydı oda böyle isterdi kızım.

Dilzar üniversitenin ilk senesinde babasını kaybetmişti. Annesi ve Abisinden başka kimsesi yoktu.

Sağol Anam. Bilirim babamda senin gibi yanımda ardımda olurdu diyerek buruk bir şekilde tebessüm etti...

1 hafta sonra...
                         Dilzarın ağzından...

Yunus abiyle konuşmamızın üzerinden tam bir hafta geçmişti. Hastane yönetimiyle konuşmuş durumu izah etmiştim.
Bizim köydeki sağlık ocağının hemşire eksikliği varmış zaten az çok bunu tahmin etmiştim ama 1 ay kadar erken bir süre içerisinde oraya nakil olabileceğimi düşünmemiştim.