BARAN(Mardin'de Bir Anlaşma)⚡

27.bölüm⚡ Düzenlendi

Baranın ağzından...

Konaktan kendimi nasıl dışarı attığımı bilmiyorum. Derin birkaç nefes aldım sakinleşmem lazımdı.
Arabaya binip deli gibi kullandım en sonunda tepeye gelip hızla indim arabadan.

Avazım çıktı kadar bağırdım.
"Neden Aslıhan neden! Neden bana hamile olduğunu söylemedin? Neden çekip gittin?
lan tam 2 buçuk yıl oldu sen çekip gideli. Neler çektim ben ardından, gitmediğim seni sormadıgım yer kalmadı.

Boğazım yanmıştı bağırmaktan. Arabanın yanına çöktüp bir dizimi büküp kolumu uzattım kafamı arabaya yasladım usul usul yaşlar aktı gözlerimden. Bencilliği yüzünden hayatımı ters düz eden kadın bana gel diyor du!
Beni ve bebeği korumak için ardına bile bakmadan çekip gitmek yerine bana demeliydi, bana sığınmalıydı o naptı? Kolay olanı seçti çekip gitti...

Zafer aranıyor...

-Aloooo Baran!..

-Aslıhanın çekip gittiğinde hamile olduğunu biliyormuydun Zafer?

-Nasıl yani Aslıhan hamilemiymiş yani şimdi senin çocuğun mu var?

-Düşürmüş bebeği Zafer bilmiyorum kaybettiğini dedi. Benim numaramı nasıl bulmuş bu Zafer? Delirecem daha ne demeye arıyor beni bu kadın ne demeye?

-Ne yapacaksın şimdi? Türkiye'ye geldiğini bende Anıl'dan öğrendim geçen, ama sana ulaşacağını tahmin etmemiştim.

-Numaramıda Anıl dan aldı o zaman! Lanet olsun Zafer telefonu
Elfesya açmış, Aslıhanın dediklerini de kayda almış.
Herşeyi öğrendi Elfesya, utandım Zafer nasıl bakarım onun yüzüne şimdi?

- Oooo! Bu çok kötü olmuş hamile olduğunu duyunca ben bile şok geçirdim Elfesyayı düşüne miyorum. Aslıhan oraya gelebilir, İnan çekinmez senin bir şekilde görüşmen lazım onlunla...

Ellerimi yolarcasına saçlarımdan geçirdim. "Ne görüşmek nede söyleyeceklerini duymak istiyorum Zafer. Onunla sen konuş, evlendiğimi bilsin, bir dahada asla hiç birşekilde karşıma çıkmasın" diyerek telefonu kapattım...

Şuan hissettiğim tek koca bir boşluktu. Nasıl bırakıp gidebildi hiç birşey demeden. Hiçmi düşünmez gerimde kalan ne haldedir hali hal midir? 2 yıl her telefon çaldıkça arayan belki odur umuduyla baktım. 2 yıl boyunca onu düşünerek ne yaptığını hayal ederek yumdum gözlerimi. Bir çok sebep aradım gitmesine, beni gerisinde bırakmasına değecek sebepler. Babası için miydi yani?
Rızasını alana kadar sevdamın kefareti der çekerdim oysa ben.

Değdimi lan beni gerinde bırakmana, değdimi karnındaki bebeğime sahip çıkma şansımı elimden almana değdimi Aslıhan değdimi!.. Sen bencillik ettin Aslıhan asla affetmiycem seni Aslaaaaaaa!..

Aslıhan için son göz yaşlarımı akıtmıştım. Eve gidip Elfesyayla konuşmam lazımdı. Arabaya binip hızla konağa giderken direksiyonu sıktım. Nasıl bir durum içerisindeydim her şey yoluna girdi derken neden gelmişti neden nedeee!.. Arabanın direksiyonuna vurup bağırdım, camı indirip derin derin nefes aldım...

Abim arıyor...

-Efendim abi!..

-Nerdesin Baran sen?
Merdivenlerden bir hışım çıkıp gidince merak ettim. Kaçtır arıyorum be koçum!

-Abi varmak üzereyim konağa gelince konuşalım mı?

-Tamam o zaman avluya iniyorum ben.

Abim Aslıhanı biliyordu. Ailemize uymaz falan dedi ama şimdi döndü desem onamı kızar hamileymiş haber etmedi, bebeğide düşürmüş desem onamı köpürür kızar!