The Girl Grim Reaper (Completed)

Chapter 48

CHAPTER FOURTY EIGHT

"Pangako." Sagot ko at nginitian siya. Nagulat ako ng bigla niya akong niyakap ng mahigpit.

"I love you so much. At kahit na wala pang tayo, I will still treat you as my girlfriend." Sabi niya sa kalagitnaan ng yakap. Hindi na ko nakatiis pa, malapad ang ngiti ko at sinuklian narin siya ng mahigpit na yakap. I love him too so much!

Humiwalay na siya sa yakap at hinawakan ang bewang ko. "Let's go to my room."

"R-Room?"

He chuckled, "I have something for you."

Nakahinga ako ng maluwag. Gosh, akala ko kung anong tinutukoy niya! Pilyo pa naman ang kumag na 'yan.

Sabay naming tinahak ang daan papunta sa kwarto niya. Binuksan niya ang pinto at pumasok kami. Nagulat ako sa naging pagbabago ng kwarto niya. Kung dati puro puti lang ito ngayon kulay yellow na. At puro malalaking frames ang nakasabit sa dingding na puro pictures naming dalawa. At meron din na ako lang mag-isa.

Namangha ako sa disenyo ng kwarto niya kaya hindi ko mapigilang ilibot ito, "Wow Luijin, anong pumasok sa utak mo at inayos mo bigla ang kwarto mo? Parang dati lang puro white lang 'to. Parang Hospital."

"Obviously, ikaw ang dahilan. Kaya nga punong puno ng pictures mo at pictures natin sa dingding."

Hindi ako nakasagot. Tinitigan ko lang mabuti ang mga litrato namin sa bawat dingding na makikita ko.

"Do you find it sweet?"

"Yes," I answered. Umabot hanggang tenga ang ngiti niya. "Why did you suddenly regulate your room?"

"Because now, my life is colorful. And also it's because of you. You gave color to my life. Ayoko rin namang pagpasok ko sa kwarto na 'to ay puno ng lungkot dahil walang kadise-disenyo. Mula nung dumating ka, lahat nagbago. Lahat ng nasira ko, nabuo. Lahat ng pangit, gumanda. Lahat ng lungkot, sumaya." He smiled again. "That's why I love you so much."

I smiled and approached him to hug. "I love you too."

He chuckled, "I know."

"Sus, yabang." Sabi ko at tumawa.

"Tayo na ba ulit?" Tanong niya.

"Obviously, yes." Sabi ko at hinigpitan ang pagyakap sakaniya. Sinuklian niya rin ako ng yakap at hindi ko naman maiwasang mapangiti ng sobrang lapad. I'm happy! So much happy!

•••

Kasama ko si Luijin hanggang maggabi. Hinatid niya ko para daw safe.

"Dito nalang. Malapit narin naman dito ang bahay namin." Sabi ko at huminto. Hinarap ko siya at nginitian.

"Tsk, malapit nalang rin pala edi idiretso na natin." Sabi niya at napanguso.

"Huwag na," Pagtanggi ko. "Alam kong pagod ka. And you need to rest. You have work tomorrow right?"

"Yes but I insist." Sagot niya.

I laughed. "Luijin, it's okay. You can go now. Ilang lakad nalang rin naman oh."

"Ayaw mo ba kong makasama?"

"Of course not." I laughed again.

Ngumuso siya. Napailing nalang ako at tumingkayad para abutin ang labi niya. Nagulat siya sa paghalik ko.

"Sige na, I love you." Sabi ko at ngumiti. He's now speechless.

"Huy!" Pinitik ko ang ilong niya, bigla naman siyang napakurap. "Sige na. Lumakad ka na pauwi sainyo. Okay na ko dito. Ikaw inaalala ko baka mas lalo kang gabihin sa daan."