SHADOW 2 [COMPLETED]

CHAPTER 11 PUNLA/SPG

Cj's POV

"I'll go ahead, umwahh," paalam ko kay Sunny at nakipagbeso-beso pa ako sa kaniya. Si Sunny Park ay naging bestfriend ko na since first year college at hanggang ngayon ay magkasama pa rin kami sa work. Sa Winery kami ni tita Nancy nagtatrabaho bilang Supervisor dahil bago pa lang din naman kami. Kaka-graduate lang naman namin last year.

"Sige, hihintayin ko pa kasi si Jamir eh," sagot niya at muling tumutok sa kaniyang phone. Narito kami sa coffee shop sa Sm East Ortigas para mag-shopping lang ng kaunti dahil saturday naman ngayon.

"Okay but, if one hour ka ng nariyan at nararamdaman mo na ang pamamanhid ng iyong butt diyan sa upuan ay mas mabuting tumayo ka na at umuwi, okay. Paasa ang lalaking 'yan kaya huwag rin naman masyadong umasa diyan. Kilala mo ang bituka niyan, dakilang bolero ng lahat ng kababaihan. Tsk. Dito na ako," mahaba kong sabi sa kaniya. Nakikita ko kasi sa bar kung gaano kababaero si Jamir John Saez na barkada ni Prince.

"Opo, masusunod mahal na Reyna," mahinahon niya namang sagot sa akin. Masyado kasing mabait itong babaeng ito eh. Hindi pa naman niya boyfriend si Jamir. Bale parang M.U gano'n.

Gano'n ang samahan nila ngayon. Alam ni Jamir na gusto siya ng bestfriend ko pero ewan ko ba sa kanila kung bakit hanggang ngayon ay nasa level ng pagiging M.U pa rin ang relationship nila eh samantalang three years na silang ganiyan.

Haay, bahala nga sila. Palagi naman akong nag-aadvice sa kaniya eh. Nasa sa kaniya na iyon kung susunod siya o hindi. Matanda na siya para paulit-ulitin ko na lang ang pagsasabi sa kaniya.

Naglakad na akong palabas ng coffee shop. Gabi na at medyo hirap ako sa pagbubuhat ng aking pinamili. Idinamay ko na rin kasi ang ilang groceries dahil naubusan na ako ng stocks sa aking apartment. Hindi ko naman maasahan si Prince ngayon dahil ang balita ko ay lumipat na siya sa condo sa tapat ng unit ni Maian at dinala ang mga bata. Sana lang ay magtagumpay siya sa kaniyang mga plano at maging maayos na ang lahat.

Ako na lang. Hindi ko alam kung kailan ba ako maaayos o maaayos pa nga ba ako?

Tinungo ko ang parking lot at hirap na hirap kong inilagay sa backseat ng aking kotse ang aking mga pinamili. Tapos ay sumakay na ako sa driver's seat. Napalingon ako sa katabing upuan at nakita ko doon ang black jacket. Kapag hindi ko nasusuot iyan sa gabi ay nagagalit siya at puwersahan niya akong ginagamit. Ginagamit niya lang ako para maging parausan niya.

Kaya kinausap ko ng masinsinan si Prince at pinagpanggap ko siyang maging boyfriend ko. Gabi-gabi kaming magkasama para hindi na niya ako malapitan pero once na nasa loob na ako ng aking silid, kahit anong lock pa ang aking gawin sa pinto at bintana ng aking silid ay nakakapasok at nakakapasok pa rin siya. Hindi ko alam kung paano niya nagagawa iyon.

Pero kapag sinusunod ko naman ang kaniyang mga gusto ay napaka-gentleman niya. Ni ayaw niya akong masaktan, malambing at masuyo lang ang mga haplos niya sa akin sa gabi tuwing tumatabi siya sa akin. Masusuyong mga halik ang ipinagkakaloob niya sa akin kaya kahit labag sa loob ko ay kabaligtaran naman ang isinisigaw ng katawan ko. Sinasagot ko rin kahit ipinagsisigawan ng utak ko na huwag, tama na, itigil na dahil nagsasawa na rin ako. Ayoko na.

......pero siya ay hindi pa.

***
Nagbiyahe na akong pauwi sa aking apartment. Nasa kanto pa lang ako ay natanaw ko na ang kaniyang anino sa gilid ng calsada. Nagtatago siya sa isang madilim na iskinita at binabantayan ang aking pagdating.

Simula noong mangyari ang camping namin sa Antipolo ay one year siyang hindi nagparamdam sa akin. After a year ay doon na siya nag-umpisang magparamdam at sumunod-sunod sa akin kahit saan ako magpunta. Pero nananatili lang siya sa dilim at ni minsan ay hindi ko pa nasilayan ang kaniyang hitsura. Pero may kutob na ako kung sino ang lalaking ito. Kailangan ko na lang ng mas matibay pang ebidensiya.

At kapag napatunayan kong siya ang lalaking gumahasa sa akin at ang lalaking nanggugulo pa rin sa aking magpahanggang sa ngayon ay hindi ko alam kung makakaya ko ba siyang patawarin.

***
Nang makapasok na ako sa loob ng aking apartment ay may naramdaman na akong kaluskos mula sa loob ng aking silid. Kaagad kong inayos ang suot kong jacket na agad kong isinuot bago ako lumabas ng aking kotse kanina. Inayos ko na muna ang mga groceries sa mga cabinet. Nagdala na lang ako ng isang basong tubig sa aking silid dahil busog naman na ako.

Pagpasok ko sa loob ay hindi ko na tinangka pang buhayin ang ilaw. Hindi rin naman kasi gagana dahil sa kaniya. Hindi ko alam kung paano niya nagagawang i-manage ang linya ng kuryente dito sa loob ng silid para lang hindi ko siya makita. Nasanay na rin ako.

Dumiretso na ako sa sidetable at ipinatong ang basong may lamang tubig. Kaagad ko siyang naramdaman sa aking likuran. Marahan siyang humawak sa aking baywang hanggang sa niyakap na niya ako at hinalik-halikan sa aking batok.

"I miss you," bulong niya sa aking tainga at doon naman humalik. Nagtaasan ang balahibo ko sa batok at kakaibang init ang gumapang sa aking katawan. Napapikit ako ng sabayan niya ito ng kaniyang mga palad na sumakop sa aking magkabilang dibdib sa loob ng aking blusa. Itinaas niya ang suot kong bra at doon humimas.

"Ahh.." kahit pigilan ng aking utak ang aking sarili ay ayaw pa rin nitong sumunod. Napa-ungol pa rin ako sa init ng sensasyong aking nararamdaman. Nakakadala, nakakalasing, nakakabaliw. Ganiyan ang mga ipinararamdam niya sa akin gabi-gabi.

Namalayan ko na lang na wala na akong anumang saplot sa katawan at nakaluhod na ako sa gilid ng aking kama habang marahan na siyang naglalabas-masok sa akin.

"Aahh...f*ck," ungol niya at mas binilisan pa niya ang paglabas-masok sa akin habang ako ay mahigpit ang pagkakakapit sa gilid ng kama at mahinang umuungol.

"Aahh...m-mahapdi na ang tuhod ko," pabulong kong sabi. Huminto naman siya at inilabas ang kaniyang pagkalalaki mula sa akin. Binuhat niya ako at marahang inihiga sa kama.

Kinubabawan niya ako at hinawakan ang magkabila kong pisngi. Hindi siya kumilos at alam kong nakatitig na naman siya sa akin kahit hindi naman gaanong makita ang aking mukha. Kaunting liwanag lang din ang pumapasok dito sa loob ng silid na nagmumula sa labas ng bintana sa ilaw ng poste sa calsada.

"Break up with him and please.....love me," bulong niya sa aking mukha. Paulit-ulit niya iyang sinasabi pero paulit-ulit lang din ang kaya kong isagot sa kaniya.

"I can't, hindi ko kaya. Hindi kita kayang mahalin. Sinira mo ang buhay ko...kaya hindi kita kayang mahalin," matigas kong sagot sa kaniya.

Hindi pa rin siya kumilos sa kaniyang posisyon pero maya-maya lang ay bumaba at ilang ulit pinaghahalikan ang aking sikmura kung saan niya ito sinuntok noon. Gabi-gabi niya itong ginagawa. Hinihintay ko siyang humingi ng tawad sa akin pero ni sorry ay wala akong narinig.

Pero kahit naman sabihin niya ang mga salitang iyon, ay hindi ko pa rin kaya. Hindi ko pa rin kaya siyang patawarin.

At ang punlang iniwan niya sa akin noon ay sisiguraduhin kong hinding-hindi niya makikilala.