SHADOW 2 [COMPLETED]

CHAPTER 35 LIPAT-BAHAY/slight SPG

"They are alive, baby. Our children are alive."

"P-prince, w-what do you mean?" Patuloy sa pag-agos ang aking mga luha at hindi makapaniwala sa mga sinabi ni Prince. Nahihinuha ko na pero gusto ko pa ring marinig mula mismo sa kanyang mga labi ang totoo.

Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at pinunasan ang aking mga luha.

"After you gave birth to them, I convinced tito Ghian and tita Kisma that I was going to take care of and raise our children while you were still recovering from the incident. But they still stayed in the hospital for two weeks para ma-obserbahan ang condition nila kung maaari na ba talaga silang mabuhay sa labas ng hospital. After that ay ini-uwi na namin sila with mom and dad."

"S-sila ba?"

Lalong sumabog ang aking mga luha. Naalala ko ang sinabi sa akin ni Prince noon sa condo tungkol sa ina ng kambal at ako ang tinutukoy niyang nagtakwil sa mga bata.

"Yes, baby. I'm so sorry kung hindi ko kaagad nasabi sa iyo. But I have no plans to hide the truth from you forever. I just want you to know what really happened that night first and I'm also afraid that if you first find out about the kids you'll still not accept them 'cause you don't know the real happened in the past."

"Ang laki ng kasalanan ko sa kanila. From the moment they were released from my womb I became more perplexed. I don't know...I don't know, Prince. I just, i just realized what a fool I was! T-they are my children but I have deprived them of the right to live. T-there, I realized that they were innocent. Kung kailan wala na sila sa tiyan ko. Patawarin mo 'ko. Patawarin mo 'ko, Prince."

"Ssshhh...i understand you, baby. It's not your fault. I'm the culprit dahil ako ang may kagagawan kung bakit ka nagkaganun."

"Surely, our children will never forgive me when they find out the truth. Ang sama-sama kong ina."

"Hey, baby. Enough. You're not a bad mom, okay. I saw how you reacted when you woke up and realized that the children in your womb were gone. Even though I've brought our children to our mansion, I'm still coming back to the hospital to find out what your condition is and to watch over you. And I also saw how quickly you loved Prince and Princess. How you care for them day and night before they go to bed. Kahit hindi mo pa alam na ikaw ang real mother nila. They are so lucky 'cause you are their mom....and you are the girl i love. And of course, I also know how much you love me. Alam ko rin kung gaano mo inaalagaan ang sarili mo para sa akin. I'm not numb. Patay na patay ka nga sa akin eh." Nanlaki ang aking mga mata sa huli niyang sinabi.

"Prince naman eh!" Nahampas ko ulit siya sa kanyang braso. Nakakainis!

"Pinatatawa lang kita, okay," tumatawa niyang sabi at saka niya ako muling niyakap.

"Nakita mo na ngang nag-eemote ako dito eh," nakasimangot kong sabi sa kaniya.

"Tama na ang emote, okay. Let's start all over again....with our children." Pinunasan niya ang mga luha ko sa pisngi.

Napayakap ako ng mahigpit sa kaniya habang hindi ko pa rin mapigilan ang pag-agos ng aking mga luha. Hindi ako makapaniwala sa mga oras na ito. Buhay ang mga anak ko. Hindi hinayaan ng Diyos na tuluyang mawala sa akin ang mga anak ko.

"Gustong-gusto ko na tuloy umuwi. Gusto ko ng mayakap ang mga anak natin. Miss na miss ko na rin sila. Ang tagal mo kasing gumising eh."

"I'm fine now. We can go home. I also miss the door of our babies." Napatunghay ako sa kanyang sinabi.

"Huh? Anong door?" nalilito kong tanong sa kaniya.

"Door. 'Y-yung nilabasan ng ating mga baby- PAK! Ah." Nahampas ko ulit siya sa braso nang maintindihan ko na ang sinasabi niya pero humagalpak lang siya ng tawa.

"Puro ka naman kalokohan eh."

"No. I'm not, baby. Hahahaha."

"Tse!"

***
Kinabukasan ay nagpumilit ng makalabas ng hospital si Prince pero iniscan muna ulit ang kanyang ulo para malaman kung okay na ba talaga siya.

At malaking pasasalamat namin dahil walang anumang na-damage or namuong dugo sa kanyang utak.

Sa condo pa rin kami umuwi dahil iyon ang gusto ni Prince. Gusto niyang masolo lang kaming mag-iina niya. Naka-live pa rin kami sa school at siguro kapag okay na talaga si Prince ay saka kami hahabol sa pag-aaral.

"Mommy!!! Daddy!!!" Masaya kaming sinalubong ng mga bata at pagkakita ko pa lang sa kanila ay napahagulgol na agad ako ng iyak.

Niyakap ko sila ng mahigpit at pinaghahalikan. Ang mga anak ko! Patawarin niyo si mommy sa nagawa ko sa inyo.

"Mommy, why are you crying po?" puna sa akin ni Ice habang hinahawakan niya ang aking pisngi at pinupunasan ang aking mga luha. So sweet of him, just like their father.

"Wala. Na-miss lang kayo ng sobra ni mommy. Matagal namin kayong hindi nakita ni daddy."

"Wala bang hug and kiss din si daddy? Si mommy lang ba ang love niyo?" sabi ni daddy Prince mula sa aking likuran na may halong pagtatampo.

"Daddy!!" Bibitawan ko sana ang mga bata pero yumakap na si Prince sa akin mula sa aking likuran at ikinulong din ang dalawang bata sa kanyang mga braso.

Napansin kong narito pala sa aming harapan si mommy at daddy na parehong nakangiti sa amin.

"Thank you mom, dad," mahinang sabi ko sa kanila habang nasa ganoon kaming posisyon.

***
"Take this." Iniabot ko kay daddy Prince ang kanyang gamot para sa kanyang sugat at isang basong tubig. Agad din naman niya itong kinuha at ininom.

Inayos ko muna ang pagkakakumot ng dalawang bata na mahimbing ng natutulog dito rin sa aming tabi.

Sa kanilang tabi pa rin ako nahiga dahil mamaya ay siguradong magigising si Princess at ako ang hahanapin para yakapin.

Pagkahiga ko ay kaagad yumakap sa akin si daddy Prince. Kasasabi ko lang na si Princess ang yayakap eh, hindi ang daddy.

"Goodnight, daddy," sabi ko sa kaniya sabay halik ng mabilis sa kanyang labi pero ang damuho, kinabig agad ang aking batok at halos lamunin na niya ang mga labi ko!

"Uhmmmp..D-daddyuhmp." Ramdam ko kaagad ang mainit niyang palad na sumakop kaagad sa aking dibdib!

Hindi yata papaawat ang lalaking ito eh may benda pa nga ang kanyang ulo!

"Daddy, h-hindi ka pa magaling," bulong ko sa kaniya nang mabitawan na niya ang aking labi at bumaba na ang kanyang mga halik sa aking leeg habang ang kanyang kamay ay namalayan ko na lang na nasa akin ng kaselanan at doon na humihimas!

Ang bilis!

"I miss you so much, baby. I can't wait any longer," bulong niya rin sa aking tainga habang hinahalikan ito at para naman akong mababaliw!

"B-baka mabinat ka," nag-aalala kong sabi sa kaniya.

"Nagkakagulo na ang mga anak natin sa loob ko. Hinahanap na nila ang mommy nila," seryoso niyang sabi habang ang kanyang daliri ay pumasok na sa loob ko!

Ugh..sh*t!

Wait. What? Ano daw?

"Yes, baby. Kailangan na nilang maglipat-bahay," nakangisi niyang sabi sa akin sabay hila ng aking panty paibaba!