"Aish!" napabalikwas ako ng bangon nga marinig ko nanaman ang iyak ni Artemis. Nakakainis! Gustong gusto ko ng matulog, dahil napagod ako sa school at sa part time job ko kanina.
Dumungaw ako sa crib nya. At pina dede sya sa bote, pero ayaw naman nya dahil pinipilig nya ang ulo nya habang umiiyak.
"Artemis! Matulog ka na nga! Pagod ako, pwede ba?!" Sigaw na ako dahil sa pag kairita.
Pero lalo lang syang umiyak. Sumasakit na ang ulo ko dahil sa paputol putol na tulog.
"Ano ba ang gusto mo? Bakit kaba iyak ng iyak?" Sigaw ko sa kanya.
Dahil sa ginawa kong pag sigaw ay mukang natakot sya lalo dahil lalong lumakas ang iyak nya.
Naalarma ako ng parang hindi na sya makahinga. Kinuha ko sya mula sa cribs kung san sya nakahiga at kinarga sya. Patuloy lang sya sa pag palahaw ng iyak.
"Sssssh.. Hush na baby, Mommy's here" sabi ko habang karga sya at pinapatahan sa pag iyak.
"Mommy's here" sabi ko ulit at hinalikan sya sa ulo.
Si Artemis ang anak ko. Nabuntis ako ng boyfriend ko ng 15 ako.
At 16 ako ng ipinanganak ko si Artemis.
