[Unicode + Zawgyi]
ဘတ်ဟျွန်း ဆယ်ဟွန်းငှားထားပေးသည့်အခန်းတွင်ညိမ်ညိမ်လေးထိုင်နေလိုက်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်နန်းတော်အပြင်ထွက်ရခြင်းကို ရင်တုန်နေလေသည်။
ဆယ်ဟွန်းပစ္စည်းများကိုသေသေချာချာနေရာချပြီး စားသောက်ဖို့သွားယူတဲ့အခါ ဘတ်ဟျွန်းထိုင်နေရမှထလာကာ ပြတင်းပေါက်ကနေအပြင်ကိုကြည့်နေလိုက်သည်။
"ညဘက်မြင်ကွင်းက တကယ်လှတာပဲ"
လှပတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းသဘောကျနေပေမဲ့ အောက်ဘက်မှာအော်ဟစ်ပြီးရန်ဖြစ်သလိုစနောက်နေတဲ့မြင်ကွင်းကိုမြင်ရလေတော့ ပြုံးနေရာကနေ ငိုင်သွားကာတစ်ခုခုကိုသတိရသွားခဲ့ရသည်။
"ချန်းယောလ်.."
ဘတ်ဟျွန်းတိုးတိုးလေးရွတ်မိသွားတဲ့နာမည်တစ်ခုကြောင့် လက်ကလည်းခါးကကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြားကိုကိုင်မိလျက်သား...
"ဗြောင်လေး..စားစရာတွေရပါပြီ"
"အင်း"
ဘတ်ဟျွန်းထလာလိုက်ကာ ဆယ်ဟွန်းယူလာပေးတဲ့စားစရာတွေနားထိုင်လိုက်ပြီး ဆယ်ဟွန်းကိုပြုံးပြလာခဲ့သည်။
"ဆယ်ဟွန်း အထိန်းတော်ကြီးကနန်းတော်ထဲကနေဘယ်တော့ထွက်လာမှာလဲ"
"၂ရက် ၃ရက်လောက်တော့ကြာမယ်ထင်တယ်.. မနက်ဖြန်ကျွန်တော်နန်းတော်နားသွားပြီးစုံစမ်းလိုက်မယ် ဗြောင်လေး"
ဘတ်ဟျွန်းခေါင်းညိပ်ပြကာ ဆယ်ဟွန်းယူလာပေးတဲ့စားစရာတို့ကိုစားသည်။
နံနက်တိုင်းဆယ်ဟွန်းသည် နန်းတော်နားကိုသွားပြီး သတင်းသွားသွားစောင့်နေတတ်ပြီး နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်ရင်တော့ပြန်လာတက်လေသည်။
ပြန်လာတိုင်း အထိန်းတော်ကြီးကျင်းချိုဘယ်နေ့လာမည်..ဘယ်နေ့တော့ဗြောင်တိုင်းပြည်ရောက်မည်ကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှင့်ဝေဝေဆာဆာ တားယူရသည်အထိ ပြောဆိုတတ်လေသည်။
သည်ကနေ့တွင်တော့ နေ့လည်စာစားချိန်ကျော်နေတာတောင်ဆယ်ဟွန်းပြန်မလာသေးတာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းမျှော်နေမိသည်။
အတူတူစား အတူတူအိပ်..အတူတူသာဆိုတာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းလည်းစားမနေဘဲစောင့်နေတုန်း ဆယ်ဟွန်းပို့ခိုင်းလိုက်တဲ့စားစရာတွေရောက်လာပေမဲ့ ဆယ်ဟွန်းကရောက်မလာသေးတာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းစိတ်ထဲသဘောမကျ....
