Being Gay Is A Sin ༄ l.s

31.

Harry pov

Ongeïnteresseerd kijk ik naar het bord en schrijf ik iets in mijn schrift. De laatste tijd vind ik school ontzettend saai en ik weet niet hoe het komt. Misschien omdat de lesstof me niet zoveel boeit, misschien omdat ik telkens wordt afgeleid door vanalles. Heel veel maakt me onrustig, terwijl ik me eerst altijd zo goed kon concentreren.

Momenteel zit ik naast Louis, die niet eens een papiertje voor zich heeft liggen. Ik weet dat hij niet aan schriften en aantekeningen doet, maar nu de examens er aan komen lijkt het me wel handig om iets op te schrijven. Maar in plaats van opletten tekent hij figuurtjes op de tafel, terwijl zijn ogen nog net niet dichtvallen. Ik kan hem geen ongelijk geven, deze les lijkt eeuwig te duren.

Gister was het de hele dag door heel erg gezellig. We hebben over allerlei dingen gepraat, random dingen zoals favoriete kleuren, maar ook kinderverhalen en dingen die we ooit hebben meegemaakt. Toen ik hem naar zijn familie vroeg, bleef hij stil en was hij opgestaan om drinken te halen. Toen hij weer terug kwam, negeerde hij het onderwerp en praatte over muziek. Ik weet niet waarom hij het er niet over wilde hebben, misschien is er ooit iets gebeurd of zijn zijn ouders gescheiden.

's Avonds had Louis me weer thuis afgezet. Ik had nog gevraagd of hij even mee naar binnen kwam, maar hij zei dat hij daar nog niet klaar voor was. Ik knikte begrijpend, dit hele gebeuren is nieuw voor hem. Zeker omdat hij nu een relatie heeft met een jongen in plaats van een meisje. Ik had gezegd dat wanneer hij er klaar voor was, mijn moeder hem graag wilde zien. Gelukkig weet zij niet dat Louis degene was die mijn bloedneuzen en schrammen veroorzaakte. Anders had ze hem echt een trap verkocht, dat weet ik zeker.

Nu we weer in de les zitten voelt het alsof alles niet gebeurd is, of in ieder geval niet gisteren. Het voelt namelijk alsof Louis en ik toen in een hele andere wereld zaten, vol met regenboogjes en hartjes. Ik weet dat Louis niet het regenboog-type is maar stiekem hoop ik één van zijn guilty pleasures te ontdekken.

Ik schrik op uit al mijn gedachtes door een harde stem door het lokaal. 

'Wil Styles ook even opletten?'

Ik haal mijn hoofd van de tafel af, ik had niet eens door dat ik ongeveer in slaap was gevallen. Ik wrijf in mijn ogen en zie Louis naast me grinniken. Onder de tafel geef ik hem een schop en kijk hem ondeugend aan. Hij steekt zijn tong uit en gaat verder met op zijn arm tekenen. Daar zitten al een paar tatoeages en als het aan hem ligt laat hij er nog meer zetten. Ik ga hem niet tegen houden, als hij dat graag wil is het zijn beslissing. Hij moet er z'n hele leven mee blijven lopen. Ik denk niet dat ik ooit een tattoo ga laten zetten. Niet omdat ik ze lelijk vind, maar omdat ik bang ben dat ik er spijt van krijg.

-

'Heb je vanmiddag tijd voor aardrijkskunde? We hebben binnenkort een toets en het lijkt me wel handig als ik dan de stof begrijp. Als ik dan weer een onvoldoende haal, weet ik zeker dat ik dan ook ga zakken voor het examen. Ik snap ook echt niet waarom ik überhaupt aardrijkskunde heb gekozen! Wat een kutvak.'

Ik grinnik terwijl Louis blijft doorklagen over alles dat hij niet snapt. We staan bij mijn kluisje om mijn jas te pakken. We zijn nu al uit, doordat er een paar lessen zijn uitgevallen.

Louis blijft maar doorpraten en gooit zijn handen in de lucht. 'Die man kan ook gewoon helemaal  niks! Het enige wat hij wel kan is mensen afzeiken en onvoldoendes uitdelen. Hij zou verboden moeten worden!'

Ik schiet in de lach en pak Louis bij zijn arm. 'Ik heb tijd nu, dus we kunnen aan jouw superslechte kennis werken.'

Hij snuift en slaat dan een arm om me heen. 'Tss, het kan nog slechter hoor! Ik heb gewoon een hekel aan leren en werken voor een vak waar ik niks van kan.'

Ik rol met mijn ogen en we lopen naar buiten, waar ik in Louis' auto stap. Terwijl we naar zijn appartement rijden kletsen we over van alles en nog wat en we besluiten om nog even langs de McDonalds te gaan om iets te eten te halen. Ondanks Louis zei dat hij thuis eten heeft, wilde ik per se door de drive thru.

We geven onze bestelling door en rijden dan een stukje verder waar we ons eten afhalen. Daarna rijdt Louis naar zijn appartement en nemen we ons eten mee naar binnen.

Ik stap uit en pak mijn happy meal. Ik weet dat ik 17 ben, maar ik heb wel echt een zwak voor happy meals.

Met z'n tweeën lopen we het complex binnen en gaan we met de lift naar boven waarna Louis de deur van het slot draait. We lopen naar binnen en ik hang mijn jas op.

We gaan op de bank zitten samen met ons eten en ik kijk Louis aan.

'Wat snapte je niet precies?'

Hij zucht. 'Bijna alles denk ik. Of nou ja, ik snap het wel maar ik kan het niet onthouden.'

'Waardoor kun je het niet onthouden?' ik neem een hap van mijn kipnugget.

'Ik weet het niet. Ik denk omdat ik het gewoon niet interessant vind. En dingen die mij niks uitmaken blijven niet in mijn gedachtes rondhangen,' antwoordt hij.

'Dat snap ik, maar daar kunnen we hopelijk aan werken, toch? En wat blijft er dan wel in je gedachtes hangen?'

Louis grijnst even. 'Jij.'

Ik bloos en neem weer een hap. 'Echt?'

Hij glimlacht lief en slaat een arm om me heen. 'Echt waar. De hele tijd.'

Ik geef hem een kus op zijn wang en sta dan op om onze spullen weg te zetten. Nog voordat ik iets kan opruimen, houdt Louis me tegen.

'Hey hey hey, je bent hier de gast. Ik ruim wel op. Heb jij trouwens je boek bij je?'

Ik schud mijn hoofd.

'Oh, nou ja dan kun je even op mijn kamer kijken,' zegt Louis en hij pakt onze spullen op.

Ik knik en maak mijn weg naar zijn kamer. Gisteren heeft hij me een supersnelle rondleiding door zijn appartement gegeven, waardoor ik nu weet waar alles zit. In zijn kamer ga ik voor een kast staan waarop een heleboel boeken zijn neergegooid. Ik verplaats er een paar totdat ik de juiste vind. Voordat ik weer naar de woonkamer ga, bekijk ik Louis' kamer eens goed. Het is eigenlijk heel simpel. Grijze muren en een groot bed. Een aantal kasten en posters, samen met fotolijstjes. Ik ga het rijtje met foto's af totdat mijn ogen bij eentje blijven haken. Het is een foto van Louis samen met een meisje. Louis heeft zijn arm om haar heen geslagen en samen steken ze hun middelvinger op.

Ik voel me een beetje jaloers worden en ik hou de foto in mijn achterhoofd zodat ik later aan Louis kan vragen wie dat is.

Snel loop ik weer terug naar de woonkamer waar Louis op de bank zit te wachten. Ik plof naast hem neer en sla dan het boek open.

'Dus.. laten we maar eens beginnen..'

hee y'all

ik vind dit boek echt best wel saai. de personen hebben niet echt een karakter en het is heel erg rommelig allemaal. ook zit er niet echt een verhaallijn in?

vinden jullie het nog leuk genoeg of moet ik ermee stoppen?

en ik vind het echt niet leuk dat op 2 juni de middelbare scholen opengaan want ik wil echt niet naar school. het is daar vreselijk

xj